داستان موفقیت پسران خیابان هلند

پسران خیابان هلند ۱۴ مردی هستند که در اواخر دهه ۱۹۴۰ و اوایل دهه ۱۹۵۰ در خیابان هلند یا حوالی آن در محله برانکس بزرگ شدند. این مستند با خاطرات دوران کودکی، بازی‌های بی‌پایان با چوب و بالا رفتن از هم شروع می‌شود. اگرچه از نظر حرفه‌ای و جغرافیایی مسیرهای متفاوتی را انتخاب کردند، اما روابط صمیمی خود را حفظ کردند. ۱۲ پسر بازمانده و اعضای خانواده‌شان صادقانه در مورد زندگی‌شان صحبت می‌کنند. یکی از آنها روراست در مورد دست و پنجه نرم کردن با افسردگی صحبت می‌کند، دیگری در مورد طلاقش و افتخارش در حفظ رابطه‌ای صمیمی با مادر بچه‌هایش صحبت می‌کند. یکی از آنها در مورد احساساتش در مورد نداشتن فرزند صحبت می‌کند. دیگری توضیح می‌دهد که تا زمانی که مشاور مدرسه به او گفت به خاطر یهودی بودنش هرگز شغلی پیدا نخواهد کرد، آرزوی مهندس شدن داشت. یکی از آنها فیزیکدان برجسته‌ای شد، یکی پزشک و یکی کارخانه‌دار. یکی از آنها موزه‌ای برای موسیقی جاز اداره می‌کرد. یکی در ویتنام ماموریت‌های پروازی انجام داد و بعد در مراکش زندگی کرد و به راه‌اندازی سیستم‌های دفاع هوایی کمک کرد. در طول همه این سال‌ها، دوستان زیادی پیدا کردند و خانواده‌هایشان را دوست داشتند، اما ارتباط بین اعضای گروه اصلی برای هر کدام از آنها مهم باقی ماند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تعریف موفقیت صحبت کنند. چه کسانی هستند که فکر می‌کنند می‌توانند به آنها زنگ بزنند و هر چیزی که نیاز داشته باشند را از آنها بخواهند و بدون سوال آن را دریافت کنند؟ چه کسانی چنین حسی در مورد آنها دارند؟ چه چیزی لازم است تا دوستی برای نیم قرن حفظ شود؟ برای کودکان می‌تواند بسیار مفید باشد که بدانند برای این مردان چقدر مهم است که با کسانی که خاطرات کودکی‌شان را به اشتراک می‌گذارند، در ارتباط باشند. آیا دوست داری یکی از بچه‌های خیابان هلند باشی؟ برای اطمینان از اینکه دوستان فعلی‌ات به آن شیوه و برای آن مدت طولانی با هم بمانند، چه کاری باید انجام دهی؟

این یک مستند الهام‌بخش است که والدین می‌توانند آن را با خانواده به اشتراک بگذارند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب‌های فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این فیلم جذاب توسط یکی از پسران با حمایت مالی برخی از دیگران ساخته شد؛ "داستان موفقیت" آنها دوستی و وفاداری پایدارشان است. با والدین شاغل و بعضا مهاجر، آنها بیشتر اوقاتشان را در دوران کودکی با هم گذراندند و تا حد زیادی یکدیگر را بزرگ کردند. در واقع، آنها برای یکدیگر خانواده ای گرم و مهربان بودند و با برگزاری سالانه جشن های خانوادگی و پیوندی مستحکم از اعتماد و وفاداری، همچنان اینگونه باقی مانده اند.داستان موفقیت برای این پسران آنقدر لذت‌بخش و دلگرم‌کننده است که یکی از همسران می‌گوید: «تنها حسرت من این است که یکی از پسران خیابان هلند نباشم.» اعتماد و محبت آنها به عضو گروه که این فیلم را ساخته، در صحبت‌هایشان با دوربین در مورد موفقیت‌ها و شکست‌هایشان در خانه و محل کار به وضوح دیده می‌شود.