نوجوان آمریکایی

فیلمساز نانته بورستین، که جایزه کارگردانی مستند را برای فیلم آمریکایی نوجوان در جشنواره فیلم ساندنس ۲۰۰۸ دریافت کرد، فیلمی ساخته است که برخی منتقدان آن را «واقعی» صبحانه‌ی باشگاه نامیده‌اند. مقایسه‌ها واضح است، زیرا فیلم داستان پنج دانش‌آموز سال آخر دبیرستان از ورشو، ایندیانا (جمعیت: ۱۳۰۰۰) را دنبال می‌کند که در همان دسته‌بندی‌های فیلم کلاسیک گروه برادران قرار می‌گیرند: یک شاهزاده خانم (مگان)، یک ورزشکار (کالین)، یک شورشی/ناهمساز (هانا)، یک دانشمند (جیک)، و یک دلربا (میتچ). مانند همه نوجوانان، هر کدام باید سال پرتلاطم قبل از کالج را پشت سر بگذارند، و بورستین زندگی آن‌ها را با طنز و عمق روایت می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اینکه چگونه دانش‌آموزان منتخب، کلیشه‌های زندگی دبیرستانی را به تصویر می‌کشند، صحبت کنند. آیا نوجوانان واقعاً در دسته‌بندی‌های مشخصی مانند «عاشق فناوری»، «ناهمگون»، «دختر شاهزاده‌ای»، و غیره قرار می‌گیرند؟
• مراهقان: تا چه حد خود را با آنچه در فیلم نشان داده شده، مرتبط می‌دانید؟ کدام یک از بچه‌های فیلم را فکر می‌کنید بیشتر شبیه شماست؟
• ممکن است والدین و کودکان بخواهند در مورد برخی از رفتارهایی که در فیلم نشان داده شده است، بحث کنند. آیا آزار و اذیت اینترنتی به همان اندازه‌ای که در فیلم نشان داده می‌شود، رایج است؟ عواقب آن چیست؟ همچنین، عواقب مصرف الکل در سنین پایین در زندگی واقعی چیست؟ و آیا روابط دبیرستانی به این سادگی تحت تأثیر فشار همسالان قرار می‌گیرند؟

والدین باید بدانند که فیلم مستند نوجوان آمریکایی، نگاهی تازه به زندگی واقعی دانش‌آموزان سال آخر دبیرستان در شهر کوچکی به نام وارسو در ایالت ایندیانا است و بدون هیچ پرده‌پوشی، آنها را در حال نوشیدن الکل، فحش دادن، سیگار کشیدن، روابط جنسی و صحبت در مورد مسائل جنسی نشان می‌دهد. این نوجوانان همچنین در مورد روابط عاطفی، فشار همسالان، پذیرش در دانشگاه، بورس تحصیلی و نمرات خود نگرانی‌هایی دارند. در این فیلم، رفتارهای دستکاری‌کننده و نوسانات احساسی زیادی وجود دارد که نوجوانان احتمالاً با آن ارتباط برقرار می‌کنند و والدین ممکن است در مواجهه با آن دچار وحشت شوند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

نمی‌دانیم دوربین تا چه حد بر رفتار نوجوانان ورشو تاثیر گذاشته، اما این موقعیت‌ها واقعی به نظر می‌رسند، گاهی حتی به شکلی غم‌انگیز. هرچند برستین به هر کدام از افراد انتخاب‌شده‌اش زمان کافی روی پرده می‌دهد، اما هانا بیلی با روحیه مستقلش، به وضوح مورد توجه قرار گرفته. هانا، دختر یک فرد مبتلا به اختلال دوقطبی، محبوب نیست، اما خیلی هم از یک فرد عجیب و غریب فاصله دارد. او در یک گروه موسیقی می‌نوازد، آرزوی کارگردانی دارد، لباس‌های رترو می‌پوشد و حتی وقتی روی پرده گریه می‌کند، می‌درخشد. وقتی می‌بینیم در طول یک سال دو بار با او قطع رابطه می‌شود (یکی از آن‌ها از طریق پیامک!)، تعجبی ندارد که داستان او جالب‌ترین و کامل‌ترین باشد.همه دانش‌آموزان دیگر هم داستان‌های جذابی برای گفتن دارند. پدر کالین، که تقلیدکننده الویس است، نمی‌تواند شهریه دانشگاه را بپردازد، پس اگر کالین نتواند بورس تحصیلی بسکتبال بگیرد، ارتش تنها گزینه اوست. مِیچ، پسر جذاب مدرسه، از وقت گذراندن با هانا لذت می‌برد، اما به نظر می‌رسد وقتی با دوستان متکبر و محبوبش است، نمی‌تواند با او کنار بیاید. مگان، ثروتمندترین دختر شهر، یک دختر «بدجنس» کلیشه‌ای است، اما ملکه زنبورها هم تحت فشار شدید برای موفقیت و یک تاریخچه خانوادگی غم‌انگیز است. جیک آنقدر درون‌گرا است که تنها دو دغدغه او بازی‌های ویدیویی و پیدا کردن هم‌دل برای قرار گذاشتن است. با ۱۰۱ دقیقه وقت برای به تصویر کشیدن داستان‌های یک سال، برستین تمایل دارد بر تراژدی‌ها و پیروزی‌ها تمرکز کند — از خیانت‌های شخصی تا پذیرش در دانشگاه — اما این کاملا قابل درک است و باعث می‌شود که یک حساب سرگرم‌کننده و تلخ و شیرین از زندگی نوجوانان امروزی به دست آید.