فردی در مکانی نامعلوم

در شهر زادگاهش منهتن، کانزاس، سم میلر (با بازی بریجت اورات) در فیلم SOMEBODY SOMEWHERE احساس سرگردانی می‌کند. بعد از اینکه سم تصمیم می‌گیرد بعد از دبیرستان زندگی در شهر کوچک را ترک کند، به خانه برمی‌گردد تا از خواهرش هالی مراقبت کند که در حال مرگ بر اثر سرطان است. حالا، چند ماه بعد از مرگ خواهرش، سم از شغل بدش در تصحیح آزمون‌های استاندارد ناراضی است و در مورد آینده‌اش فکر می‌کند. در همین حین، دوستی غیرمنتظره در محل کار با جوئل (با بازی جف هیلر) باعث می‌شود سم مسیر جدیدی را در زندگی انتخاب کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد انواع مختلف طنز و شوخی صحبت کنند. آیا درد و رنج هم می‌تواند خنده‌دار باشد؟ در مورد موقعیت‌های ناراحت‌کننده و آزاردهنده چه فکر می‌کنید؟ چرا افراد مختلف چیزهای متفاوتی را خنده‌دار می‌دانند؟ نوجوانان: چه چیزهایی برای شما خنده‌دار است که والدینتان آن را درک نمی‌کنند؟ چرا؟
• برنامه‌های تلویزیونی اغلب حول شخصیتی ساخته می‌شوند که به نوعی در حال تغییر است: به شهر جدیدی نقل مکان کرده‌اند، شغل جدیدی دارند یا به مدرسه جدیدی می‌روند. چرا؟ این پیش‌فرض چه امکانات دراماتیک یا کمدی را در خود دارد؟ چرا از ملاقات با شخصیتی که در زمان یا مکانی ثابت است، جذاب‌تر است؟
• شخصیت‌های داستان «کسی جایی» چگونه ارتباط و همدلی را به نمایش می‌گذارند؟ چرا این ویژگی‌های شخصیتی مهم هستند؟

والدین باید بدانند که سریال «کسی جایی» درباره زنی بالغ است که به شهر زادگاهش بازمی‌گردد تا از یکی از اعضای بیمار خانواده‌اش مراقبت کند، و بعد از اتمام کارش، خود را سرگردان می‌یابد. فضای این سریال ملایم و دوست‌داشتنی است؛ او به‌زودی گروهی از دوستان غیرمعمول پیدا می‌کند و با گذراندن وقت با آنها، آرامش و خوشحالی می‌یابد. تم‌های ارتباط و دلسوزی در داستان‌هایی به نمایش گذاشته می‌شوند که در آن‌ها افراد یکدیگر را اشتباه می‌فهمند و سپس راهی برای ارتباط مجدد پیدا می‌کنند. این سریال در یک شهر کوچک اتفاق می‌افتد، اما شهر یا ساکنان آن را مسخره نمی‌کند، حتی در حالی که شخصیت اصلی ما در آنجا کاملاً احساس راحتی نمی‌کند. فحش‌ها و الفاظ شامل «فاک»، «فاکینگ»، «شیت»، «خدایی»، «دیک» (به معنی «شخص بدجنس») است؛ مسائل جنسی خفیف است، اما انتظار می‌رود که قرار گذاشتن، معاشقه و بوسیدن وجود داشته باشد. شخصیت‌ها در دورهمی‌ها نوشیدنی الکلی می‌خورند، اما کسی مست نمی‌شود. بازیگران متنوعی از نظر نژاد، قومیت، بیان جنسیت، هویت جنسی، نوع بدن و عوامل دیگر وجود دارند؛ همه شخصیت‌ها انسان‌وار و واقع‌گرایانه هستند و دارای استقلال عمل هستند.

یک کمدی ظریف در مورد قدرت بازسازی‌کننده ارتباطات انسانی، این سریال بر پایه اجراهای زیبای بازیگران اصلی، اورت و هیلر، استوار است که دوستی‌شان بینندگان را به‌سرعت مجذوب می‌کند. در دبیرستان، جوئل به سم می‌گوید که او در گروه کر نمایشی که هر دو در آن اجرا می‌کردند، بسیار محبوب بوده است؛ او تعجب نمی‌کند که سم او را به یاد نمی‌آورد، و به‌لطافت، حتی اهمیتی نمی‌دهد؛ او فقط خوشحال است که به‌عنوان یک بزرگسال با او معاشرت می‌کند، و او را به گروه عجیب و غریب کوچک انجمن کلیسا/کاباره دعوت می‌کند که او هر هفته در یک مرکز خرید تقریباً متروکه برگزار می‌کند. اینجا، در نهایت، جایی است که سم شروع به پیدا کردن افرادی می‌کند که می‌تواند با آن‌ها ارتباط برقرار کند، آدم‌های عجیب و غریب شهر کوچک او. وقتی سم شروع می‌کند، در ابتدا تقریباً نامحسوس، به رها کردن بار روانی درد و عدم اطمینان و اندوه، ما می‌توانیم شادی و راحتی او را ببینیم و حتی احساس کنیم به‌طریقی که حتی آسان‌تر می‌شود به سفر او معتاد شد.در برنامه‌هایی مثل این، خلاصه قسمت‌ها خسته‌کننده به نظر می‌رسند: سم به یک گروه کر کلیسا می‌پیوندد، جوئل و سم در محل کار با هم درگیر می‌شوند. تمام درام در تعامل بین شخصیت‌ها است، که واقعی و قابل لمس به نظر می‌رسند و مثل افرادی هستند که ما می‌فهمیم و برایشان بهترین‌ها را می‌خواهیم. سم، با بازی حساس اورِت، شخصیتی است که بینندگان به زودی فراموشش نخواهند کرد، و اگرچه داستان‌ها و لذت‌های سریال Somebody Somewhere ظریف هستند، اما بسیار احساسی و تاثیرگذار هم هستند.