آرتور

شخصیت اصلی ۸ ساله مجموعه انیمیشنی آرتور، بچه‌ای شیرین و کنجکاو است که بیش از حد معمول خودآگاه است. او ناامنی‌ها، ماجراجویی‌ها و مرکز توجه بودن را با گروهی متنوع از دوستان و اعضای خانواده به اشتراک می‌گذارد. اگرچه آرتور از نظر فنی یک خرس مورچه‌خوار است و دوستانش حیوانات دیگر هستند، اما مثل انسان‌های واقعی رفتار می‌کنند. آرتور که بر اساس مجموعه کتاب‌های مارک براون ساخته شده، در سال ۱۹۹۶ پخش شد و برنده جایزه جورج فاستر پیبادی و چندین جایزه امی روز برای برنامه انیمیشن کودکان شده است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد کشمکش‌های خواهر و برادری در آرتور صحبت کنند. چگونه خواهرها و برادرها می‌توانند اختلافات خود را حل کنند؟ آیا آرتور و دی‌دبلیو رابطه خوبی با هم دارند؟ رابطه فرزندان شما با خواهر و برادرشان چگونه است؟ چه تفاوتی با یکدیگر دارد؟
• در این سریال آرتور چه چیزهایی یاد می‌گیرد؟ آیا او با آنها به صورت واقع‌گرایانه برخورد می‌کند؟
• چگونه شخصیت‌های نمایش آرتور قدردانی و صداقت را نشان می‌دهند؟ چرا این ویژگی‌های مهم شخصیتی هستند؟
• اگر از این برنامه لذت می‌برید، توصیه می‌کنم پادکست «آرتور پادکست» را گوش کنید.

والدین باید بدانند که علی‌رغم سرگرم‌کننده و سبک‌دلانه بودن آرتور، درس‌های اجتماعی آن (که طیف وسیعی از موقعیت‌ها را پوشش می‌دهد) پیچیده‌تر و اصیل‌تر از آن چیزی است که در اکثر کارتون‌ها خواهید یافت. کودکان در هر سنی می‌توانند به تنهایی آن را تماشا کنند، اما کودکان ۵ سال به بالا بهترین درک را از داستان‌ها خواهند داشت. این نمایش چالش‌های روابط خواهر و برادری را از طریق آرتور و خواهرش دی دبلیو بررسی می‌کند. قابل ذکر است که گاهی اوقات بحث‌های آن‌ها می‌تواند کمی بیش از حد واقعی (یعنی بلند و غرغرو) باشد.

همچون آرتور که پسری باهوش با انرژی فراوان است، این برنامه هم سرگرم‌کننده و هم آموزنده است و به‌خوبی موضوعات را در هم می‌بافد تا به نظر برسد که نتیجهٔ داستان هستند، نه محرک آن. بینندگان آرتور شاهد نمایش‌هایی از حل خلاقانهٔ مشکلات، قدردانی از تفاوت‌ها و درس‌های دیگر خواهند بود. موقعیت‌ها به‌صورت خلاقانه حل می‌شوند، نه قابل پیش‌بینی. برای مثال، در یکی از قسمت‌ها، دوست باهوش آرتور، برین، از رفتن به جشن تولد در پارک آبی امتناع می‌کند و بچه‌ها عصبانی می‌شوند و او را متهم به خودخواهی می‌کنند. آرتور بین وفاداری به دوستش و همراهی با گروه دچار دوگانگی می‌شود. به‌جای انتخاب یکی از طرفین، او موضوع را بررسی می‌کند و متوجه می‌شود که برین از آب می‌ترسد. برین بر ترسش از آب غلبه نمی‌کند، بلکه این قسمت به بینندگان کمک می‌کند ببینند که ترسیدن از چیزی و اعتراف به ترس‌ها، امری طبیعی است.