نقشه چیزهای کوچک و بی‌نقص

مارک هفده ساله (با بازی کایل الن) در فیلم نقشه چیزهای کوچک و کامل، هر روز صبح در همان روز بیدار می‌شود. او نمی‌داند چرا در یک حلقه زمانی گیر افتاده، اما از اتلاف وقت، نرفتن به مدرسه تابستانی و انجام کارهای نیک در شهر لذت می‌برد. یک روز روتین تکراری او با دختری به نام مارگارت (با بازی کاترین نیوتون) قطع می‌شود، که متوجه می‌شود او هم باید در همان ناهنجاری زمانی گیر افتاده باشد. او مارگارت را پیدا می‌کند و با هم دوستی برقرار می‌کنند. روزهایشان را صرف صحبت کردن و جستجوی معنا در تجربه‌ای که دارند، می‌کنند. مارک شروع به احساس عمیق‌تری نسبت به مارگارت می‌کند، اما او به نظر رازی دارد. هرچند هر دو به طور کامل از آن آگاه نیستند، اما هر دو چیزی دارند که باید قبل از ادامه زندگی‌شان یاد بگیرند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد ایده ناهنجاری زمانی در نقشه چیزهای کوچک و کامل صحبت کنند. چه فیلم‌های دیگری با این ایده مرکزی دیده‌اید؟ این فیلم در مقایسه با آن‌ها چطور بود؟
• اگر هر روز مجبور بودید یک روز تکراری را زندگی کنید، چه کاری انجام می‌دادید؟
• شخصیت‌ها چگونه استقامت و پشتکار را نشان می‌دهند؟ چرا این یک قدرت شخصیت مهم است؟
• مارک و مارگارت با تکرار روز مشابه چه درس‌هایی می‌آموزند؟

والدین باید بدانند که فیلم نقشه چیزهای کوچک و کامل (بر اساس داستانی کوتاه از لو گروسمن) ایده آشنای گیر افتادن در زمان را به عنوان پایه‌ای برای داستانی درباره دو نوجوان که عاشق هم می‌شوند، به کار می‌گیرد. پیوندی که مارک (کایل الن) و مارگارت (کاترین نیوتون) با گیر افتادن در حلقه زمانی به اشتراک می‌گذارند، پرورش دهنده رشد یک دوستی و در نهایت احساسات عمیق‌تر است. در نهایت آنها همدیگر را می‌بوسند و یک دوست مرد درباره داشتن رابطه جنسی صحبت می‌کند، اما هیچ صحنه گرافیکی دیگری در فیلم وجود ندارد. در واقع، مارک و مارگارت به نظر بی‌گناه و راحت می‌رسند و خود را به عنوان بچه‌های درس‌خوان معرفی می‌کنند، اگرچه در یک صحنه چند بشکه آبجو می‌نوشند و در صحنه‌های دیگر مارگارت به نظر می‌رسد الکل مصرف می‌کند. آنها در تلاش برای یافتن معنا در روزهای تکراری خود، الگوی پشتکار و استقامت هستند و شادی‌های بی‌ریایی را در دوست داشتن دیگران، به ویژه اعضای خانواده خود، می‌آموزند. زبان فیلم شامل کلمات و عباراتی مانند "s--t"، "bulls--t"، "bitch"، "suck"، "loser"، "stupid" و "crap" است. مارک از روی سقف خانه‌اش شیرجه می‌زند، در حالی که می‌داند اتفاقی برایش نمی‌افتد، و او و مارگارت یک خانه نمایشی را فقط برای تفریح خراب می‌کنند، در حالی که می‌دانند همه چیز روز بعد به حالت عادی برمی‌گردد. یکی از والدین در حال مرگ بر اثر سرطان است. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این داستان گیرا و درگیرکننده، نسخه‌ای نوجوانانه از روز جوندگان است، با این تفاوت که احتمالاً به‌درستی و متناسب با مخاطب و نسل خود، بیشتر به جستجوی درونی و معنوی می‌پردازد و کمتر خنده‌دار است. مانند دیگر آثاری که ایده توقف زمان را به تصویر کشیده‌اند (مانند فیلم بالم اسپرینگز)، ساختار روایی نقشه چیزهای کوچک و کامل، کلید جلوگیری از احساس تکراری بودن فیلم است. این فیلم با ارائه اطلاعات جدید و حتی تغییرات در طول روز، به‌خوبی از افت ریتم و پیش‌بینی‌پذیری اجتناب می‌کند. این انحراف زمانی، بهانه‌ای است برای ایجاد یک رابطه عاشقانه بین مارک و مارگارت، مشابه روز جوندگان، اما این بار، مانند بالم اسپرینگز، هر دو شخصیت در زمان گیر کرده‌اند و هر کدام درسی برای آموختن و رشدی برای تجربه کردن دارند. دو ستاره فیلم به اندازه کافی جذاب هستند تا فیلم را دیدنی و سرگرم‌کننده کنند.فیلم زیرمتنی در مورد معنای 17 سالگی دارد، آن مرحله‌ای بین کودکی و بزرگسالی. در فرهنگ ما که شیفته جوانی است، ماندن در 17 سالگی می‌تواند جذاب به نظر برسد. مارک و مارگارت بحثی مداوم دارند در مورد اینکه آیا آنها چیزی را از دست می‌دهند یا دیگران، بحثی که به‌طور بامزه‌ای در چند صحنه به زوجی اختصاص داده شده که با دقت هماهنگ‌شده و طراحی‌شده، یا با رها کردن خود در لحظه، دوباره اعمالشان را به نمایش می‌گذارند. اما در نهایت متوجه می‌شوند که هر چیزی که بزرگسالی به همراه دارد، حتی پیر شدن، از دست دادن، و موارد دیگر، چیزی است که به زندگی معنا می‌دهد. هر روز یک روز کمتر برای زندگی است، البته، اما همچنین یک روز بیشتر زندگی‌شده، پر از تجربه، ارتباطات انسانی، و لحظه‌ها، گاهی اوقات کامل.