میجا

ایزابل کاسترو، کارگردان، در فیلم میجا، دوریس مونوز، مدیر استعداد مکزیکی-آمریکایی را دنبال می‌کند که استعدادهای نوظهور لاتین را در صنعت موسیقی شناسایی و نمایندگی می‌کند، از جمله جکس هاپت، خواننده جوان چیکانا که دوریس در اینستاگرام کشف می‌کند. داستان فیلم بر امید دوریس در رساندن جکس به شهرت متمرکز است، همان کاری که او قبلاً برای هنرمند مشهور کوکو انجام داده است. دوریس خود را نه تنها در مدیریت جکس، بلکه در کمک به والدین فاقد مدارک و برادر بزرگترش، که به مکزیک اخراج شده بود، مسئول می‌داند. خانواده دوریس به سخاوت و حمایت مالی او متکی هستند و کسب‌وکار مدیریتی او را تشویق می‌کنند، در حالی که خانواده جکس در مورد رویاهای او برای تبدیل شدن به خواننده، تردید دارند و از او حمایت نمی‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه مواجهه میجا با چالش‌های فرزند متولد آمریکا از والدین بدون مدرک بحث کنند. موضع فیلم در مورد مهاجرت چیست؟
• چرا نمایش و نمایندگی در موسیقی، فیلم‌ها، برنامه‌های تلویزیونی و کتاب‌ها مهم است؟ چگونه این امر باعث ایجاد همدلی می‌شود؟ وقتی کسی می‌گوید که در تصور موفقیت مشکل دارد، چون هرگز کسی مثل خودش را موفق ندیده، منظور او چیست؟
• چگونه این مستند کشف هنرمندان را به تصویر می‌کشد؟ چرا رسانه‌های اجتماعی روش قدرتمندی برای جستجو و یافتن استعدادهای جدید هستند؟ آیا از رسانه‌های اجتماعی برای جستجوی موسیقی و هنرمندان جدید استفاده می‌کنید؟
• شخصیت‌ها چگونه استقامت و کار تیمی را نشان می‌دهند؟ چرا این ویژگی‌های مهم شخصیتی هستند؟

والدین باید بدانند که میجا مستندی است در مورد دو زن جوان لاتین تبار نسل اول آمریکایی که هر دو می‌خواهند در صنعت موسیقی بدرخشند، یکی به عنوان مدیر استعداد و دیگری به عنوان خواننده. این مستند به کارگردانی ایزابلا کاسترو، داستان دوریس مونوز، ساکن کالیفرنیای جنوبی را دنبال می‌کند که در جستجوی استعداد در شبکه‌های اجتماعی، خواننده آلترناتیو جک هاپت، هم‌تبار مکزیکی-آمریکایی خود را کشف می‌کند. انتظار می‌رود که در این مستند گاهی از الفاظ تند و زننده (مثل «خراب»، «لعنتی»، «پینچه») استفاده شود، همچنین صحنه‌هایی از نوشیدن الکل توسط بزرگسالان جوان (در یک مورد، درست قبل و بعد از بیست و یکمین تولد) و سیگار کشیدن وجود دارد. در این مستند به برخی از موارد تلویحی در مورد بکارت و بوسیدن/در آغوش گرفتن بین یک زوج اشاره شده است. این فیلم به موضوعات سنگین از جمله اخراج، چالش‌های زندگی به عنوان یک ساکن فاقد مدرک، فقر و جدایی خانواده، و همچنین نخبه‌گرایی و تبعیض در صنعت موسیقی می‌پردازد. اما همچنین همدلی، قدردانی، پشتکار و کار تیمی را ترویج می‌کند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این یک مستند تاثیرگذار و دیدنی در مورد دو زن جوان لاتین است که تلاش می‌کنند در صنعت موسیقی موفق شوند، یکی به عنوان مدیر و دیگری به عنوان هنرمند. کارگردان کاسترو، مستندساز مکزیکی-آمریکایی، با بافتن داستان‌های دوریس و جکس با هم، حس صمیمیت ایجاد می‌کند. در ابتدای فیلم میجا، دوریس به عنوان مدیر کوکو در حال پیشرفت است و از موفقیت او به عنوان یک ستاره پاپ در حال ظهور لذت می‌برد. اما داستان دوریس همچنین در مورد جدایی خانواده، دشواری‌های زندگی بدون مدارک در آمریکا (او در آمریکا متولد شده، اما والدینش مدارک ندارند) و احساس مسئولیت نسبت به خانواده است. کاسترو بر این نکته تاکید می‌کند که دوریس چگونه انتظارات بالا و رویاهای خود برای تبدیل شدن به "کسی" در زمینه سرگرمی را با واقعیت جدایی از برادر بزرگترش، که به مکزیک تبعید شده بود، هماهنگ می‌کند. با وجود تمام موانع، دوریس در نهایت خوش‌بین است، به ویژه زمانی که جکس وارد صحنه می‌شود.کاسترو حرفهٔ دوریس را که با وجود جوانی، سابقهٔ بیشتری دارد با بی‌تجربگی جکس مقایسه می‌کند. این دو زن جوان به هم نیاز دارند و مهم‌تر از آن، دوریس درک می‌کند که جکس چه شرایطی را از سر می‌گذراند، به‌خصوص در تلاش برای توضیح دادن اهداف بلندپروازانه به والدین نگران. موسیقی فیلم، ترکیبی به‌یادماندنی از موسیقی هنرمندان لاتینو، از جمله کوکو و جکس، و همچنین قطعاتی از هنرمندان متنوع دیگری مثل ماریاس و موسیقی متن اثر هلادو نگرو است. در نهایت، این فیلم ادای احترامی است به این موضوع که، همان‌طور که در متن نمایشنامهٔ هاملتون آمده، مهاجران کار را به سرانجام می‌رسانند، به‌خصوص در صنایعی که برای پیشرفت در آن‌ها باید سخت‌کوش، باهوش و مقاوم بود.