درستکار

ساماریتان روزگاری مدافع سرسخت شهر گرانیت بود. اما پس از نبرد حماسی با برادر و رقیبش، نِمِسیس، ساماریتان به‌طور مرموزی از زندگی مبارزه با جرم و جنایت ناپدید شد. سام (جاوون "وانا" والتون)، پسری جوان که در شهر گرانیت زندگی می‌کند، شروع به حدس زدن می‌کند که همسایه‌اش، جو اسمیت (سیلوستر استالونه)، ممکن است این قهرمان محبوب سابق باشد و این دو پیوندی نامحتمل برقرار می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد صحنه‌های اکشن و خشونت در فیلم ساماریتان صحبت کنند. خشونت این فیلم را با فیلم‌های ابرقهرمانی دیگر که دیده‌اید، مقایسه کنید. خشونت در رسانه‌ها چه تاثیری بر کودکان دارد؟
• این داستان چگونه به شما کمک می‌کند تا در مورد قهرمانان و شروران در زندگی روزمره فکر کنید؟ آیا افراد برای انجام کارهای قهرمانانه به ابرقدرت نیاز دارند؟
• مطالعه‌ای نشان داد که تنها ۲٪ از فیلم‌هایی که در سال ۲۰۲۱ ساخته شده‌اند، بازیگران مسن‌تری را در نقش‌های اصلی به تصویر کشیده‌اند. چگونه ساماریتان با تبعیض سنی در سرگرمی‌ها مقابله می‌کند و چرا این نوع از نمایش اهمیت دارد، حتی در یک فیلم ابرقهرمانی؟ ساماریتان در مقایسه با شخصیت‌هایی مانند پروفسور ایکس و ماگنتو چگونه است؟ چرا فکر می‌کنید تقریباً هیچ ابرقهرمان زن سالخورده‌ای وجود ندارد؟

والدین باید بدانند که ساماریتان یک داستان ابرقهرمانی پرهیجان است که توسط سیلوستر استالونه تولید و در آن بازی شده است. این فیلم قطعاً با فیلم‌های مارول و دی‌سی که مخاطبان جوان به آن عادت دارند، متفاوت است. بیشتر شبیه نسخه نوجوان/جوان فیلم «سربازان حرفه‌ای» استالونه است، زیرا پر از خشونت اکشن مانند انفجارهای آتشین، شلیک سنگین اسلحه‌های تهاجمی و تصادف یک شخصیت است. شخصیت اصلی سیزده ساله، سام (جاوون «وانا» والتون) اغلب در خطر جدی قرار می‌گیرد و کتک می‌خورد. همچنین فحش‌های زیادی در فیلم وجود دارد، از جمله «خرابکاری»، «بی‌عرضه» و یک «لعنتی». این داستان به بررسی این موضوع می‌پردازد که چه چیزی باعث می‌شود کسی «بد» یا «خوب» شود. ماجرا زمانی آغاز می‌شود که سام به یک گروه خلافکار می‌پیوندد تا به مادر سخت‌کوشش در پرداخت صورتحساب‌ها کمک کند و به‌طور فعالانه انتخاب می‌کند که در سرقت شرکت کند. اما پیام نهایی این است که همه افراد بالقوه می‌توانند خوب یا بد باشند و انتخاب درست با خود آنهاست. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

برای بچه‌ها، تمایز بین «بد» و «خوب» اغلب موضوعی سیاه و سفید است (حداقل در فیلم‌ها)، اما در داستان و کیفیت، سماریتان یک داستان ابرقهرمانی است که در طیف خاکستری قرار می‌گیرد. بیشتر بچه‌های امروزی دنیای رسانه را بدون ابرقهرمانان نمی‌شناسند. و در حالی که شخصیت‌هایی مانند بلک ویدو، اسکارلت ویچ، هارلی کوئین و ددپول گذشته‌ای پیچیده دارند یا بین انجام کار درست و غلط در نوسان هستند، اما بسته‌بندی جذاب، تجاری و حتی طنزآمیزی هم دارند. غیرواقعی بودن آنها می‌تواند مانعی برای پیام‌رسانی مثبت باشد. سماریتان این مانع را با معرفی یک شخصیت کودک که با بهترین نیت‌ها وارد دنیای جنایت می‌شود، از میان برمی‌دارد: کمک به مادرش برای حفظ سرپناهشان. واضح است که این شهر گاتهام یا متروپولیس نیست، جایی که ساختمان‌ها بدون اندیشه‌ای تخریب می‌شوند؛ شهر گرانیت یک چشم‌انداز شهری واقع‌گرایانه است. و جو اسمیت (استالونه)، زباله‌چی، که ممکن است یا نباشد سماریتان، ابرقهرمان منزوی، موهای آراسته، درخشش براق یا لباس صاف و براق ابرقهرمانان فیلم‌ها را ندارد. همه این عناصر شرایط بهتری را برای دریافت، درک و عمل به پیام فیلم فراهم می‌کنند: «انسان‌ها موجودات پیچیده‌ای هستند و اگرچه ممکن است نتوانیم در مورد شرایط خود کاری انجام دهیم، اما با انتخاب‌هایی که انجام می‌دهیم، کنترل هویت خود را در دست داریم.»فیلم‌نامه این فیلم ابرقهرمانی متفاوت و حتی جسورانه به نظر می‌رسد، اما برخی عناصر داستان‌گویی به‌طور آزاردهنده‌ای ناهماهنگ هستند. با توجه به قهرمان ۱۳ ساله فیلم، به نظر می‌رسد مخاطب هدف فیلم نوجوانان هستند. اما در فیلم الفاظ زشت و صحنه‌های خشونت‌آمیز زیادی وجود دارد، از جمله صحنه‌ای که اعضای یک گروه خلافکار سام را نگه داشته و با آچار به او ضربه می‌زنند، و همچنین صحنه‌ای صریح از تصادف ماشین با یک نفر. این ترکیب نامناسب لحنی ممکن است نتیجه همکاری عجیب نویسنده و کارگردان باشد. برگی اف. شوت، فیلم‌نامه‌نویس، بیشتر به خاطر نوشتن مجموعه انیمیشنی نینجاگو شناخته می‌شود: او مهارت اثبات‌شده‌ای در نوشتن برای کودکان دارد. اما جولیوس اِوِری، کارگردان، به خاطر فیلم‌های اکشن خشونت‌آمیز و بالغش شناخته می‌شود. اِوِری که قبلاً فیلمی برای مخاطبان جوان نساخته، ممکن است به طور کامل درک نکرده باشد که برای کودکان، خشونت خیالی می‌تواند به آنها در مقابله با ترس‌هایشان کمک کند، در حالی که خشونت واقعی می‌تواند ترس‌های جدیدی ایجاد کند.