کافه امید

بار تندر" که از کتاب خاطرات جی.آر. موهرینگر اقتباس شده، داستان جی.آر. (دانیل رانیری)، پسر یازده ساله‌ای است که مادر مجردش (لیلی رِیب) پس از طلاق به دلیل مشکلات اقتصادی به همراه خانواده‌اش در لانگ آیلند زندگی می‌کند. عمو چارلی (بن افلک) به عنوان الگوی مردانه، جی.آر. را زیر بال و پر خود می‌گیرد و به او می‌آموزد که چگونه در زندگی مردانه رفتار کند. پدر بی‌مسئولیت جی.آر. تقریباً هیچ وقت در زندگی او حضور ندارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد ارزش و اهمیت داشتن یک الگو یا راهنما صحبت کنند. آیا در زندگی شما فردی وجود دارد که این نقش را ایفا کند؟
• عمو چارلی می‌گه: «بعضی چیزا خوبن، بعضی بد، و بعضی چیزا هم نیاز به کمی تغییر دارن.» این جمله تا حدی دیدگاه قدیمی و ناقصی از مردانگی رو نشون می‌ده. از نظر عمو چارلی، مرد بودن یعنی مسئولیت‌پذیر بودن، سخت‌کوشی، و محافظت از خانواده. اما این دیدگاه، ویژگی‌های حساسیت، مهربانی، و بیان احساسات رو نادیده می‌گیره که همگی بخشی از مردانگی مدرن هستن. این جمله می‌تونه به شکل زیر تغییر کنه تا دیدگاه کامل‌تری ارائه کنه: «مردانگی یعنی مسئولیت‌پذیری، سخت‌کوشی، و مراقبت از دیگران، چه از لحاظ فیزیکی و چه از لحاظ احساسی. مردانگی یعنی بیان احساسات به شیوه‌ای سالم و احترام به همه افراد، صرف‌نظر از جنسیت، نژاد، یا پیشینه‌شون.» والدین عزیز، بهترین نصیحت زندگی که تا به حال شنیدین چی بوده؟ بچه‌ها، آیا جمله‌ای هست که بهتون گفته شده یا تو کتاب/فیلمی دیدین که همیشه باهاتون مونده؟
• چه چیزی باعث می‌شود یک فیلم در ژانر بلوغ قرار بگیرد؟ فیلم «بار ملایم» را چگونه در مقایسه با سایر فیلم‌هایی که در این ژانر دیده‌اید، ارزیابی می‌کنید؟
• چگونه جی.آر فروتنی خود را نشان می‌دهد؟ چگونه می‌توانیم در عین حال که اعتماد به نفس خود را نشان می‌دهیم، فروتن نیز باشیم؟ چرا این یک ویژگی شخصیتی مهم است؟
• آیا در این فیلم سیگار کشیدن و نوشیدن الکل جذاب و دلپذیر نشان داده شده است؟ آیا فکر می‌کنید چارلی روی سیگار کشیدن و نوشیدن الکل جی.آر تاثیر گذاشته است؟

در فیلم "بار دلپذیر" به کارگردانی جرج کلونی، که بر اساس کتابی با همین نام ساخته شده، داستان بلوغ پسری نوجوان در سایه پدرش، مردی بی‌مسئولیت در دهه 1970 روایت می‌شود. جِی.آر (با بازی دنیل رانیری) روزهایش را در یک بار در لانگ آیلند می‌گذراند و از عمو چارلی (بن افلک)، صاحب بار، درس‌های زندگی در مورد "علوم مردانه" می‌آموزد؛ از جمله اینکه "از مادرت مراقبت کن" و "خودرو داشته باش". توصیه‌های عمو چارلی ریشه در دیدگاه‌های قدیمی درباره مردانگی دارد، اما درس‌های او در نهایت درباره مسئولیت‌پذیری است. با توجه به فضای داستان که در یک بار در دهه 1970 اتفاق می‌افتد، طبیعی است که شخصیت‌ها در سراسر فیلم سیگار بکشند و نوشیدنی الکلی مصرف کنند، از جمله جی.آر. تم‌های مثبت فیلم بر اهمیت خانواده و ارزش تحصیلات دانشگاهی تاکید دارند. فیلم پر است از الفاظ رکیک (به ویژه "فحش ناموسی")، توهین‌های مختلف ("احمق"، "دیوث") و برخی اشاره‌های زننده از یک شخصیت منفی ("ک*س‌لیسی"). یک صحنه جنسی بسیار پر سر و صدا اما غیر گرافیکی و همچنین یک مورد خشونت خانگی در فیلم وجود دارد.

این داستان تاثیرگذار گذر از نوجوانی به بزرگسالی نشان می‌دهد که زندگی ترکیبی از درس‌هاست که وقتی هم‌زده می‌شوند، به شما کمک می‌کنند تا درست بزرگ شوید. نصیحت‌ها مانند نوشیدنی‌ها در بار عمو چارلی سرازیر می‌شوند و درست مثل یک شات ویسکی بشکه‌ای کهنه، برخی از این نصیحت‌ها ممکن است کمی سخت و دشوار باشند، اما نتیجه‌گیری کلی نرم و ساده است. تاثیرات جی.آر. از افراد زیادی که با آنها برخورد دارد، نشات می‌گیرد: یک کشیش (بیلی ملدی) که در قطار ملاقات می‌کند، مشتری‌های ثابت بار چارلی، پدربزرگ رنج‌کشیده‌اش (کریستوفر لوید)، مادر نگرانش (رابه)، هم‌اتاقی‌اش در دانشگاه ییل (رهنزی فلایز) و البته عموی محترمش، چارلی (افلک، در نقش آفرینی که نقطه عطف کارنامه کاری اوست). همچنین، رفتارهایی که جی.آر. شاهد آنهاست، بر شخصیت او شکل می‌دهند، در حالی که تلاش می‌کند بفهمد کیست، چرا که خانواده‌اش به او می‌فهمانند که نباید دنباله‌رو مردی باشد که اسمش را بر او نهاده‌اند: پدرش (مکس مارتینی) که بیشتر اوقات غایب است.این نصیحتی که در فیلم ارائه می‌شود، اگرچه خطاب به یک پسر پیش‌دوجینسالی است، اما هدف آن بزرگسالان نیز هستند. جی.آر می‌گوید: «وقتی یازده ساله هستی، دلت می‌خواهد یک عمو چارلی داشته باشی.» چون ما فقط خاطرات جی.آر. را از دیدگاه خودش می‌بینیم، چارلی اساساً مثل خداست. از دید پسر یازده ساله، چارلی اوج جذابیت است: با اقتدار در مورد زندگی صحبت می‌کند، ماشین عضلانی می‌راند، با خانم‌ها رابطه خوبی دارد، جامعه کنار بار را هدایت می‌کند و در بازی بولینگ بر دیگران برتری دارد. اما کارگردان، جرج کلونی، سرنخ‌هایی برای بینندگان به جا می‌گذارد تا متوجه شوند که چارلی آنقدر که جی.آر. فکر می‌کند، زندگی منسجمی ندارد. هدف از ساخت فیلم «بار دلپذیر» این بوده که مثل یک شب بیرون رفتن باشد: شما تجربه‌اش می‌کنید، در موردش صحبت می‌کنید و در نهایت خاطرات خوبی برای مرور کردن دارید.