ناندر فودور و خدنگ سخنگو

در ناندور فودور و سمور سخن‌گو، داستان‌های پدیده‌ای عجیب در مزرعه‌ای در جزیره من به سرزمین اصلی می‌رسد. ناندور فودور، روانشناس فراطبیعی، به همراه دستیارش، آن (مینی درایور)، برای بررسی این موضوع اعزام می‌شوند. فودور، که خود را یک شک‌گرا می‌نامد، مصمم است ادعاها مبنی بر زندگی یک سمور سخن‌گو در مزرعه را رد کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام فیلم‌سازان در «ناندور فودور و مانگوز سخن‌گو» صحبت کنند. آیا فودور را در تلاش برای رد وجود گف درست می‌دانید؟ چرا بله یا خیر؟ آیا باور داشتید که او واقعی است؟
• در فیلم، سیگار کشیدن و نوشیدن چطور به تصویر کشیده شده است؟ آیا فکر می‌کنید نگرش‌ها نسبت به این موارد از زمان فیلم تغییر کرده است؟ چرا، یا چرا نه؟
• درباره برخی از زبان‌های به‌کاررفته در فیلم صحبت کنید. آیا به نظر ضروری یا افراطی می‌رسید؟ چه تاثیری بر فیلم داشت؟

والدین باید بدانند که ناندور فودور و مانگوز سخن‌گو، یک ماجراجویی مرموز و طنزآمیز بریتانیایی است با لحظاتی از زبان تند و خشن، و سیگار کشیدن و نوشیدن الکل فراوان. این فیلم در سال ۱۹۳۵ اتفاق می‌افتد و بر اساس واقعیت‌های تاریخی ساخته شده است. سیمون پگ نقش دکتر ناندور فودور، روانشناس معروف ماوراء الطبیعه را بازی می‌کند که به همراه دستیارش، آن (مینی درایور)، از مزرعه‌ای در جزیره من بازدید می‌کند، جایی که گفته می‌شود مانگوزی سخن‌گو در آن زندگی می‌کند. فودور یک شکاک معروف ماوراء الطبیعه است و سعی می‌کند ثابت کند که مانگوز، به نام گف (با صدای نیل گیمن، نویسنده)، یک فریب است. مطابق با دوره زمانی دهه ۱۹۳۰، شخصیت‌ها، به‌ویژه ناندور، در طول فیلم سیگار می‌کشند و الکل می‌نوشند. ناندور چندین بار مست دیده می‌شود، در یکی از صحنه‌ها با یک چکش یک جعبه چوبی را خرد می‌کند. همچنین در فیلم از زبان تند و خشن استفاده می‌شود. برای برخی، استعاره‌ای از مذهب در داستان وجود دارد، با گف به عنوان شخصیتی شبیه عیسی. برای دیگران، این فیلم به سادگی یک ماجراجویی سرگرم‌کننده است که بینندگان را به نتیجه‌گیری‌های خود وا می‌دارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

باورنکردنی است که رویدادهای این کمدی-معمای بریتانیایی در واقع به‌طور تقریبی بر رویدادهای واقعی استوار است. آدام سیگال، ناندور فودور و مانگوس سخن‌گو، نوشته و کارگردانی شده توسط آدام سیگال، داستان فوق‌العاده — یا مضحک، بسته به طرفی که می‌گیرید — ادعاهای یک خانواده که در مزرعه‌ای در جزیره من زندگی می‌کنند را روایت می‌کند. داستان مانگوس سخن‌گویی به نام گف در دهه ۱۹۳۰ به طور گسترده‌ای توسط روزنامه‌های زرد بریتانیایی پوشش داده شد. این موضوع به گونه‌ای است که بازگویی این داستان بر روی پرده بزرگ سینما می‌توانست به راحتی به سمت فarsa و ابسوردیت منحرف شود. بنابراین به اعتبار بزرگ سیگال است که آنچه فیلم در واقع ارائه می‌دهد، پرسش‌های فلسفی و تاثیرگذار در مورد زندگی، مرگ و آنچه باور می‌کنیم و باور نمی‌کنیم است. برای کسانی که به او اعتقاد دارند، گف تقریباً مانند عیسی است و ناندور — در ابتدا مصمم بود ثابت کند که او وجود ندارد — با پرسش‌هایی مانند این مواجه می‌شود: چرا می‌خواهیم چیزی را که دیگران به آن اعتقاد دارند، رد کنیم؟ فیلم سعی نمی‌کند پاسخ‌ها را ارائه دهد، اما باعث می‌شود فکر کنید، و اگر زیاد وجودی شدن چیز شماست، می‌توانید از فیلم به سادگی به عنوان یک ماجراجویی مرموز لذت ببرید. پگ در یک اجرای تا حدودی غیرمعمول محدود، عالی است، در حالی که درایور در نقش مکمل خودش را حفظ می‌کند. همچنین عالی است که کریستوفر لوید را به عنوان یکی از همکاران فودور ببینیم.