صندلی داغ

در فیلم "بررسی دقیق"، اورلاندو (با بازی کوین دیلون)، هکر سابق، در یک مرکز تماس برای یک شرکت اینترنتی کار طاقت‌فرسایی دارد. او مجبور می‌شود در روز تولد دخترش سر کار برود و همسرش درخواست طلاق می‌دهد. پس از چند تماس معمولی، اورلاندو خسته روی صندلی‌اش می‌افتد. سپس صدایی از بلندگو شنیده می‌شود که به او می‌گوید باید از مهارت‌های هک خود برای دزدیدن ۱ میلیون دلار استفاده کند، وگرنه بمبی که به زیر صندلی‌اش متصل شده منفجر خواهد شد. با گذشت روز، مشخص می‌شود که اورلاندو هدف خاصی برای این کار انتخاب شده است. زندگی خانواده‌اش در خطر است مگر اینکه قبول کند که برای چندین بمب‌گذاری در سراسر شهر مقصر شناخته شود. بدتر از آن، همکارش آوا (کیت کتزمن) به صحنه آمده و گروگان گرفته شده است. اعضای تیم خنثی‌سازی بمب، جکسون (ادی استیپلز) و رید (مل گیبسون) در حال انجام وظیفه هستند، اما آیا می‌توانند قبل از اینکه دیر شود، بفهمند چه اتفاقی در حال رخ دادن است؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت موجود در فیلم «صندلی داغ» صحبت کنند. دیدن این صحنه‌ها چه حسی به شما داد؟ هیجان‌انگیز بود یا شوکه‌کننده؟ فیلم چه چیزهایی را نشان داد یا پنهان کرد تا این اثر را ایجاد کند؟ چرا این موضوع مهم است؟
• این فیلم درباره انتقام چه می‌گوید؟
• آیا اورلاندو را الگوی مناسبی می‌دانید؟ دلیل شما چیست؟
• اورلاندو چگونه می‌تواند مشکل انتخاب بین کار و خانواده را حل کند؟

Hot Seat" یک فیلم اکشن و دلهره‌آور درباره یک هکر سابق (کوین دیلون) است که توسط یک بمب متصل به صندلی اداری‌اش گروگان گرفته می‌شود و مجبور می‌شود از طرف یک تروریست ناشناس دست به اقداماتی بزند. مل گیبسون در نقش یکی از اعضای تیم خنثی‌سازی بمب در این فیلم ایفای نقش می‌کند. ایده فیلم بد نیست، اما بدون مهارت یا خلاقیت خاصی اجرا شده است. صحنه‌های خشونت‌آمیز شامل بمب و انفجار، تیراندازی، مرگ و اجساد، بیهوش شدن یک زن در اثر ضربه، آتش‌سوزی در یک ساختمان و موارد دیگر است. زبان فیلم تند و پر از الفاظ رکیک است و از کلماتی مانند "f--k"، "motherf----r"، "c--ksucker"، "bulls--t"، "a--hole" و نظایر آن استفاده می‌شود. همچنین چند اشاره طنزآمیز جنسی ("Cialis"، "prison bitch" و غیره) در فیلم وجود دارد.

این فیلم که می‌توانست ایده‌ای نه‌چندان بد برای یک فیلم هیجانی با بودجه کم و یک لوکیشن ثابت باشد، به یک فیلم شتابزده و کلیشه‌ای تبدیل شده که در هر پیچ و خمی از داستان، شاهد کوتاهی و از دست دادن پتانسیل آن هستیم، تا جایی که در نهایت از یادها محو می‌شود. این فیلم که می‌تواند نوعی تغییر شکل یافته از فیلم‌هایی مانند "سرعت" یا "سخت‌گیرانه" باشد، از همان ابتدا به دلیل عدم حرکت پویای شخصیت‌ها رنج می‌برد. کارگردان جیمز کالن برساک ریتمی یکنواخت را به همراه فیلمبرداری با دوربین لرزان و تدوین پرتنش انتخاب کرده که نه آنقدر کند است که تعلیق ایجاد کند و نه آنقدر سریع که آدرنالین را بالا ببرد؛ بلکه تنها نوعی بی‌حسی را القا می‌کند.دیلون بازیگر پرانرژی و پویایی نیست و این موضوع هم کمک چندانی به فیلم نمی‌کند. او ویژگی‌های دل‌آزار و نیش‌داری دارد که در مجموعه «انتورایج» به خوبی از آن استفاده شده بود، اما وقتی در مرکز توجه قرار می‌گیرد، این ویژگی‌ها خسته‌کننده می‌شوند. سایر بازیگران نیز چندان مناسب به نظر نمی‌رسند. صدای شرور و خبیثی که از بلندگو شنیده می‌شود، فاقد ظرافت و کنترل است. او فقط فحش می‌دهد، پارس می‌کند و کلیشه‌هایی مثل «تیک تاک! تیک تاک!» می‌گوید. گروگان، آوا، بیشتر شبیه یک سوپرمدل است تا یک بازیگر، و حتی نمی‌تواند نشان دهد که ترسیده است. البته، گیبسون با شخصیت بامزه و مسن خود، تنها کسی است که به نظر می‌رسد از بازی در فیلم لذت می‌برد. متاسفانه، شریک او، یک مرد سیاه‌پوست، یکی از اولین شخصیت‌هایی است که می‌میرد، که این خود کلیشه غیرقابل‌تحملی است. در مجموع، این فیلم «صندلی داغ» مطمئنا بینندگان را سرد و بی‌تفاوت خواهد گذاشت.