هشتاد برای بریدی

لو (لیلی تاملین)، مورا (ریتا مورنو)، ترش (جین فوندا) و بتی (سالی فیلد) بهترین دوستان هستند که از زمان شروع به کار تام بردی در سال ۲۰۰۱، هیچ بازی تیم پاتریوتس را از دست نداده‌اند. وقتی پاتریوتس به سوپر بول ال‌آی می‌روند، این زنان هر کاری می‌کنند تا به بازی برسند و از کوارتربک مورد علاقه‌شان حمایت کنند و خودشان را ۸۰ برای بردی می‌نامند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اهمیت فیلم برای نمایش زنان بالای ۷۰ سال (و ۸۰ و ۹۰ سال!) صحبت کنند. چگونه این نمایش‌ها با فیلم‌های دیگری که دیده‌اید، مقایسه می‌شوند؟ چرا نمایش و نمایندگی مناسب برای همه، از جمله گروه‌های سنی کمتر دیده شده، مهم است؟
• چگونه شهرت تام برادی، کوارتربک، به عنوان پادشاه بازگشت الهام بخش لو است؟ آیا الهام بخش شماست؟ چرا استقامت و کار تیمی نقاط قوت شخصیت و مهارت‌های مهم زندگی هستند؟
• آیا این فیلم مصرف کانابیس را جذاب جلوه می‌دهد؟ این موضوع چه پیامی را به نوجوانانی که این فیلم را تماشا می‌کنند، منتقل می‌کند؟
• این فیلم در مقایسه با کمدی‌های ورزشی دیگر چطور است؟ چرا این ژانر اغلب محبوب است؟
• تام برادی این فیلم را تولید کرده است که به ستایش او می‌پردازد. چگونه این فیلم در مقایسه با پروژه‌های "خودپسندانه" دیگری مانند "بار سنگین استعداد عظیم" (تولید شده توسط نیکلاس کیج و بازی خودش در نقش خودش) یا "راکتمن" (فیلم زندگی‌نامه‌ای تولید شده توسط التون جان) قرار می‌گیرد؟ آیا این فیلم‌ها برای جلب توجه طرفداران فعلی ساخته شده‌اند یا برای همه؟

والدین باید بدانند که 80 برای بردی یک کمدی ورزشی است که توسط تام بردی، کوارتربک تیم NFL تهیه و بازی شده است. جین فوندا، لیلی تاملین، ریتا مورنو و سلی فیلد در نقش چهار دوست در حال رفتن به سوپر بول بازی می‌کنند. در یک سطح، این یک فیلم احمقانه است که برای کمک به پر کردن شکاف بین طرفداران مرد ورزش و "بیوه‌های فوتبال" ساخته شده است. اما همچنین کلیشه‌ها را با تمرکز بر چهار زن بالای 70 سال و به تصویر کشیدن آنها به عنوان افرادی سه‌بعدی که زندگی رضایت‌بخشی دارند، به چالش می‌کشد. در حالی که داستان عمدتاً در مورد قدرت دوستی زنانه است، داستان‌های عاشقانه نیز بخشی از زندگی زنان است (یکی ازدواج کرده، یکی بیوه، یکی مجرد با یک فرزند بزرگسال و یکی عاشق‌پیشه)، و آنها به عنوان جذاب/جذاب جنسی به تصویر کشیده شده‌اند. برخی شوخی‌های تلویحی وجود دارد - مثلاً، یک کیف کمری به سادگی به عنوان "strap on" اشاره شده است - اما هیچ چیز بیش از حد زننده نیست. شراب، شامپاین و آبجو دیده می‌شود، اما هیچ کس واقعاً در حال نوشیدن نشان داده نمی‌شود. با این حال، زنان به طور تصادفی در یک مهمانی مجلل، آبنبات‌های حاوی ماری‌جوانا می‌خورند و ماجراهای توهم‌زا و خنده‌دار اتفاق می‌افتد که مصرف کانابیس را به صورت مثبت نشان می‌دهد. انتظار چند مورد از زبان قوی ("s--t"، "son of a bitch"، یک مورد "f--kin'" برای تأکید و غیره) را داشته باشید. یکی از شخصیت‌ها یک بازمانده سرطان است و این موضوع در داستان نقش دارد. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

در این کمدی مفرح چیزهای زیادی برای جشن گرفتن وجود دارد. اگرچه به اندازه اثر قبلی نویسندگان امیلی هلپرین و سارا هاسکینز، یعنی فیلم Booksmart، شاد و سرزنده نیست، اما به‌طور مثبت زنان بالای ۷۰ سال را به‌عنوان افرادی ماجراجو، شجاع، جذاب و ضروری به تصویر می‌کشد، که در سینمای هالیوود جریان اصلی بسیار نادر است. الهام‌گرفته از عکسی در روزنامه از چهار زن که لباس‌های ورزشی با نوشته «۸۰ برای بردی» به تن داشتند، هلپرین و هاسکینز داستانی را تصور کردند که در آن دوستان به سوپر بول می‌روند تا «بز بزرگ» را ملاقات کنند. به لطف حضور چهار اسطوره بازیگری که خودشان بزهای بزرگ کمدی هستند، بخش‌هایی که زندگی، چالش‌ها و دوستی زنان را به تصویر می‌کشد، از بهترین قسمت‌های فیلم است.با این حال، در تیتراژ ابتدایی فیلم به وضوح به بیننده یادآوری می‌شود که تام بردی تهیه‌کننده فیلم است و این موضوع در واقع به ضرر فیلم تمام می‌شود. زمانی که زنان از جذابیت بردی تعجب می‌کنند و زمانی که شخصیت‌ها درباره او صحبت می‌کنند، انگار که او خداست، این موضوع به نظر خودستایانه و ناراحت‌کننده می‌آید. به همین ترتیب، یک زیرداستان درباره بال‌های تند و تیز به قدری تحسین‌برانگیز است که نمی‌توان تصور کرد گای فیری برای حضور در این فیلم و تبلیغ خود، پول پرداخت کرده است. با این حال، بردی و بهترین دوست فوتبالی‌اش راب گرونکوفسکی، حضور چند دقیقه‌ای خود را در فیلم به خوبی به تصویر می‌کشند و ذات سرگرم‌کننده فیلم، آن را به تماشایی جذاب تبدیل می‌کند.