کوچه بنزین

جیمی جین (با بازی دوون ساوا) که قبلا زندانی بوده، در فیلم خیابان بنزین، صاحب یک مغازه خالکوبی به نام خیابان بنزین است. او به یک بار مورد علاقه‌اش می‌رود و با یک کارگر جنسی زیبا به نام استار (با بازی ایرینا آنتوننکو) صحبت می‌کند. روز بعد، استار و سه زن دیگر مرده پیدا می‌شوند. چون جیمی آخرین کسی بود که با استار دیده شده بود و یک فندک با لوگوی مغازه‌اش در صحنه جرم پیدا شده بود، کارآگاه‌ها وارکاس (با بازی لوک ویلسون) و فریمن (با بازی بروس ویلیس) او را مظنون می‌دانند. بنابراین جیمی خودش دست به تحقیق می‌زند و رد پای پرسی مولنی (با بازی ریک سالومون) را پیدا می‌کند که یک قاچاقچی مواد مخدر کوچک است. اما هرچه بیشتر جیمی در این موضوع کاوش می‌کند، بیشتر در دردسر فرو می‌رود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم Gasoline Alley صحبت کنند. این صحنه‌ها چه حسی به شما داد؟ هیجان‌انگیز بود؟ تکان‌دهنده؟ فیلم چه چیزی را نشان داد یا نشان نداد تا این تاثیر را ایجاد کند؟ چرا این موضوع مهم است؟
• چگونه مصرف الکل، سیگار کشیدن و مواد مخدر در این فیلم به تصویر کشیده شده است؟ آیا این اعمال به شکلی اغوا کننده و جذاب نشان داده شده اند؟ آیا پیامدهایی برای این اعمال وجود دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• چگونه کارگران جنسی به تصویر کشیده می‌شوند؟ آیا به عنوان زنان فانتزی دیده می‌شوند؟ آیا به عنوان انسان‌هایی معمولی به تصویر کشیده می‌شوند؟
• آیا در فیلم به تنوع در نمایش شخصیت‌ها توجه شده است؟ آیا شخصیت‌های رنگین‌پوست به صورت سه‌بعدی به تصویر کشیده شده‌اند؟ آیا از کلیشه‌ها استفاده شده است؟
• کارگردان در یک صحنه به کار خودش اشاره می‌کند—فیلمبرداری یک قسمت از یک برنامه تلویزیونی—و می‌پرسد «چه کسی برای دیدن این آشغال پول می‌دهد؟» به نظر شما این چه معنی می‌دهد؟

والدین باید بدانند که خیابان گازولین، یک فیلم اکشن و مهیج با بودجه کم و غیرمنطقی با بازی بروس ویلیس است که در مورد یک هنرمند خالکوبی است که سعی می‌کند نام خود را از یک قتل چهارگانه پاک کند. خشونت شامل چهار زن مرده با لکه‌های خون، اسلحه و تیراندازی (برخی کشنده)، اجساد، تعقیض و گریز ماشین، مبارزه، مشت زدن و غیره است. زبان فیلم نیز بسیار تند و تیز است و از کلمات فحاشی مانند "فحش"، "س--ت"، "مادر فحش"، "ت-تس" و موارد دیگر استفاده می‌شود. برخی از شخصیت‌ها کارگران جنسی هستند، بوسیدن و گفتگوهای مرتبط با رابطه جنسی وجود دارد، زنی به صورت تلویحی رابطه جنسی دهانی با مردی دارد (هیچ صحنه صریحی نشان داده نمی‌شود)، و اشاره‌هایی وجود دارد که شخصیت‌ها ممکن است رابطه جنسی داشته باشند یا در آستانه آن باشند. شخصیت‌های فرعی مواد مخدر می‌فروشند و صحنه‌هایی شامل مصرف کوکائین، بلع اکستازی، کشیدن ماری جوانا و سیگار و نوشیدن ویسکی است. یک شخصیت ظاهراً مست است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

به طریقی، بازیگران خوب فریب خوردند و در یکی دیگر از فیلم‌های بد و کم‌بودجه ویلیس بازی کردند، اما حتی تلاش‌های آن‌ها هم نمی‌تواند این آشفتگی گیج‌کننده و ناهماهنگ را نجات دهد. در ابتدا، داستان فیلم خیابان بنزین منطقی به نظر می‌رسد، چون جیمی فقط می‌خواهد اسمش را پاک کند. اما تحقیقات او بی‌معنی است، چون آن را با بازدید از صحنه یک برنامه تلویزیونی برای صحبت با یک بازیگر دوستش بدون هیچ دلیل خاصی آغاز می‌کند. در آنجا، ادوارد دریک کارگردان به نظر می‌رسد که از فیلم‌های خودش تمسخر می‌کند؛ برنامه مورد نظر آمریکایی تحت محاصره نام دارد (که همچنین عنوان فیلم قبلی دریک با ویلیس است)، و شخصیت‌ها می‌پرسند "چه کسی برای تماشای این آشغال پول می‌دهد؟"در حالی که فیلم شخصیت‌ها و انگیزه‌های بیشتری را معرفی می‌کند، کنترل داستان از دست می‌رود. و وقتی بالاخره قاتل فاش می‌شود، این اتفاق با یک صدای خفه و نه با یک صدای تیز رخ می‌دهد. ساوا تلاش می‌کند تا در نقش خود، خشونتی سخت و بی‌رحم به نمایش بگذارد، در حالی که ویلسون دیالوگ‌های خود را با طنزی سریع و کنایه‌آمیز بیان می‌کند، اگرچه آنچه او واقعاً می‌گوید، در همه جا متفاوت است. برخی از شخصیت‌های مکمل، امیدوارکننده هستند، اما اغلب قبل از اینکه فرصتی برای درخشش داشته باشند، از صحنه خارج می‌شوند. در همین حال، ویلیس به نظر گیج یا خسته می‌رسد، و او تنها کسی نیست که این‌گونه به نظر می‌رسد. حتی یک گوینده خبر در تلویزیون، در حالی که خبر قتل فجیع چهار نفر را می‌خواند، به نظر خسته و بی‌حال می‌رسد. خیابان بنزین (Gasoline Alley) حتی سوخت کافی برای جذاب کردن این صدا را هم ندارد.