یادداشت‌هایی برای پسرم

ماریا (والری برتوچلی) حدود یک سال تحت عمل جراحی و شیمی درمانی بوده است، زمانی که همه درمان‌ها متوقف می‌شوند و مشخص می‌شود که او به دلیل سرطان تخمدان خواهد مرد. او در طول این رنج، سرزنده و شاداب باقی می‌ماند، و توییت‌های جسورانه و صمیمی او در مورد مرگ، او را به یک پدیده توییتری تبدیل می‌کند، که منجر به مصاحبه تلویزیونی و توجه رسانه‌ها می‌شود. او یک دفترچه دست‌ساز را با افکار و اندیشه‌هایی که می‌خواهد برای پسر سه ساله‌اش (جولیان سورین) به یادگار بگذارد، پر می‌کند، که عنوان آن "یادداشت‌هایی برای پسرم" است. به طور عجیبی، این دفترچه به زبان انگلیسی نوشته شده است، در حالی که بقیه فیلم به زبان اسپانیایی است. شوهر متعهدش، فده (استبان لاموت)، تلاش می‌کند تا شاداب بماند، در کف اتاق بیمارستانش می‌خوابد، مراقبت از کودک و ملاقات دوستان را ترتیب می‌دهد. در نهایت، با افزایش درد، او به شوهر و پزشکش یادآوری می‌کند که وعده داده بودند او را از رنج و عذاب رها کنند، زمانی که زمانش فرا برسد. قانون آرژانتین "خواب آرامش‌بخش در پایان زندگی" را مجاز می‌داند، ترکیبی از مرفین برای تسکین درد و داروی آرام‌بخش که به بیمار رنجور اجازه می‌دهد تا زمان مرگ "خواب" بماند. اما به دلیل توجه رسانه‌ها، بیمارستان این پیشنهاد را پس می‌گیرد، زیرا نگران است که منتقدان تحت نظارت شدید، ادعا کنند ماریا مورد اوتانازی قرار گرفته است، که غیرقانونی است. یک پزشک می‌گوید مرز مبهمی بین خواب آرامش‌بخش در پایان زندگی و اوتانازی وجود دارد. آیا ماریا به پایان مورد نظرش خواهد رسید؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه کمک به افرادی که در حال مرگ بر اثر بیماری لاعلاج هستند، در روزهای دردناک پایانی زندگی‌شان صحبت کنند. چرا فکر می‌کنید ماریا می‌خواهد تاریخ "خوابیدن" خود را مشخص کند؟ آیا فکر می‌کنید او می‌خواهد از درد، استفراغ، ضعف و اینکه بار اضافی برای خانواده‌اش باشد، اجتناب کند؟ آیا فکر می‌کنید شخصی در شرایط او باید حق دسترسی به داروهایی داشته باشد که روند مرگ را آسان‌تر می‌کنند؟ چرا بله یا خیر؟
• ماریا برای پسر سه ساله‌اش در زمان بیماری‌اش یادداشت‌هایی نوشته بود. آیا فکر می‌کنید این یادداشت‌ها روزی برای او تسلی‌بخش خواهند بود؟ چرا و یا چرا نه؟
• آیا فکر می‌کنید این تصویر، نگاهی واقع‌گرایانه به رنج و عذاب مرگ بر اثر سرطان را نشان می‌دهد؟ دلیلتان چیست؟

والدین باید بدانند که یادداشت‌هایی برای پسرم فیلمی درام آرژانتینی محصول ۲۰۲۰ است (به زبان اسپانیایی با زیرنویس انگلیسی) که به‌طور تقریبی بر اساس داستانی مشابه از زنی آمریکایی ساخته شده که بر اثر سرطان سینه درگذشت. کتابی که او برای پسر جوانش نوشته بود بعد از مرگش منتشر شد و به یکی از پرفروش‌ترین کتاب‌ها تبدیل شد. موضوع اصلی این داستان نحوه حفظ شأن و شوخ‌طبعی زن در حال مرگ در طول روند بیماری است. این فیلم می‌تواند گفتگوهایی را در مورد مرگ و مراقبت‌های دلسوزانه بین والدین و فرزندانی که سن درک این مفاهیم را دارند، برانگیزد. زبان فیلم شامل کلمات نامناسبی مانند فحش، آشغال، احمق، لعنتی و ادرار است. ماریا به‌عنوان یک بیمار سرطانی، داروهایی قوی از جمله مرفین برای تسکین دردش دریافت می‌کند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

فیلم‌هایی که درباره بیماری‌های لاعلاج ساخته می‌شوند، مثل «یادداشت‌هایی برای پسرم»، قطعا اشک‌آور هستند، اما وقتی با دقت و حساسیت ساخته شوند، مثل این فیلم، می‌توانند تاثیر عمیقی بگذارند. در این فیلم زنی را می‌بینیم که روحیه‌اش با مرگ قریب‌الوقوعش از بین نمی‌رود. مادری را می‌بینیم که عشقش قابل اندازه‌گیری نیست و تا آخرین لحظات زندگی‌اش، تمام وجودش را وقف فرزندش می‌کند. دوستی‌ها در حلقه دوستانش واقعی به نظر می‌رسند. سرنوشت شوهر عاشقش که نمی‌تواند همسرش را نجات دهد، واقعی به نظر می‌رسد. و وقتی بیمارستان ناگهان از ارائه مراقبت‌های دلسوزانه‌ای که قانونا به بیماران لاعلاج تعلق می‌گیرد، خودداری می‌کند، ناامیدی دنیای واقعی هم به فیلم نفوذ می‌کند.