حفره حافظه

در برنامه یادگاری‌ها، مجری برنامه ویل آرنت به بررسی آثار عجیب و غریب فرهنگ عامه در دهه‌های گذشته می‌پردازد و تلاش می‌کند به این سوال قدیمی پاسخ دهد: اگر در دهه ۸۰ هم میم داشتیم، چه اتفاقی می‌افتاد؟ در این برنامه، ویدئوهایی از تاریخ معاصر، از جمله ستارگان ورزشی، افراد در حال خواندن و بسیاری از مواردی که امروزه آن‌ها را خجالت‌آور و قدیمی می‌دانیم، به نمایش گذاشته می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد فرهنگ عامه صحبت کنند. چه تفاوت‌هایی بین ویدئوهای دهه ۷۰/۸۰ و محتوای فعلی که دوست دارید وجود دارد؟ فرهنگ چگونه تغییر کرده است؟ آیا بهتر یا بدتر شده است؟ به نظر شما چه چیزی سرگرمی «بد» را تشکیل می‌دهد؟
• آیا چیزی وجود دارد که در حال حاضر از آن لذت می‌برید و فکر می‌کنید می‌تواند در ۴۰ سال آینده به عنوان سوژه‌ای کمدی برای یک برنامه تلویزیونی از نوع «حفره حافظه» مورد استفاده قرار گیرد؟ آن چیز چیست و چرا؟
• چرا فکر می‌کنید بعضی چیزها ماندگاری دارند (مثلا کتاب‌های کلاسیک) و بعضی دیگر خیلی زود از مد می‌افتند (مدل مو و غیره)؟

والدین باید بدانند که Memory Hole یک برنامه تلویزیونی متنوع با مجری گری ویل آرنت (مجری برنامه های Lego Masters و Arrested Development) است که بر روی ویدیوهای قدیمی و ترندهای گذشته تمرکز دارد. تمرکز اصلی این برنامه بر روی ورزش و موسیقی دهه 70 و 80 است. جذابیت این برنامه به دلیل مسخره کردن افرادی است که کارهایی انجام می دادند که در آن زمان خیلی جذاب به نظر می رسید اما الان اصلا جذاب نیستند (مثلا افرادی با مدل موی بد که آهنگ های احمقانه ای می خوانند). این برنامه حاوی الفاظ متوسط توهین آمیز است، از جمله کلمه "s--t" و تکرار زیاد کلمه "d--k."

معیار سنجش این است که آیا دیدن کسی که پنج دقیقه در یک ویدیو از ۳۰ تا ۴۰ سال پیش بداهه‌پردازی می‌کند، خنده‌دارتر از تماشای خود ویدیو است یا خیر. خبر فوری: معمولاً این‌طور نیست. آرنت در اجرای میزبانی خود خواب‌گردی می‌کند (تصور کنید کراستی دلقک در سیمپسون‌ها در حال ضبط صدای روی‌ریز برای عروسک کراستی خود است)، و بیشتر مواد منبع قبلاً در کانال‌های آنلاین معمولی پخش شده‌اند، به این معنی که Memory Hole حتی به عنوان پرکننده هم قابل قبول نیست.