تکه‌های چوب شناور

جنی هالیسورث (ناتالی وود) دختری خردسال و باهوش است که با نقل آیات کتاب مقدس با پدربزرگ بزرگش، کشیش، در شهری متروکه در نوادا زندگی می‌کند. وقتی پدربزرگش فوت می‌کند، او به دنبال خانه‌ای جدید می‌رود. او با سگی مواجه می‌شود که از سقوط هواپیما جان سالم به در برده است، و با هم، دکتر استیو وبستر (دین جاگر) را ملاقات می‌کنند که از او پذیرایی می‌کند. در ابتدا، صداقت بی‌رحمانه جنی باعث نمی‌شود که مورد علاقه دوست‌دختر وبستر، سوزان (رث واریک) و دیگران در شهر قرار بگیرد، اما با یادگیری آداب اجتماعی، اطرافیانش تحت تاثیر جاذبه‌های او قرار می‌گیرند. همه، به جز شهردار حیله‌گر و پسر لوسش، که توطئه می‌کنند تا سگ جنی را بعد از متهم کردن سگ به گاز گرفتن باسن پسر، اعدام کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اینکه یکی از شخصیت‌های اصلی فیلم، جنی هالینگزورث، یتیم است صحبت کنند. این شخصیت یتیم چگونه به تصویر کشیده شده است و این به تصویر کشیدن چگونه با تصاویر یتیمان در فیلم‌های دوران اخیر مشابه و متفاوت است؟
• در این فیلم، نحوه ارتباط زنان و مردان، بزرگسالان و کودکان و همشهریان با یکدیگر چگونه است؟ این ارتباطات در مقایسه با امروز چه تفاوتی دارند؟
• اگر امروز دوباره فیلم Driftwood ساخته می‌شد، به چه صورت متفاوت‌تر از نسخه اصلی آن می‌بود؟

والدین باید بدانند که درفتوود برشی از نوستالژی دهه ۱۹۴۰ است، با ناتالی وود جوان در نقش دختری یتیم و باهوش که از کتاب مقدس نقل قول می‌کند. یکی از شخصیت‌های اصلی پیپ می‌کشد و لحظات ترسناکی هم وجود دارد، مثل وقتی که هواپیمایی از آسمان سقوط می‌کند، یا وقتی که پدربزرگی به نظر می‌رسد در آستانه مرگ است، و یا وقتی که سگ کولی به خاطر گاز گرفتن ادعایی باسن پسر لوس شهردار به مجازات مرگ تهدید می‌شود. اما در کل، درفتوود به همان اندازه که فیلمی خانوادگی است، مطالعه‌ای است در مورد ارتباطات مردم با یکدیگر در شهرهای کوچک در دهه ۱۹۴۰. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

در هر صورت، دیگر فیلم‌هایی مثل دریفتوود ساخته نمی‌شود. بعضی‌ها آن را لوس و احمقانه و بعضی‌ها آن را جالب و دوست‌داشتنی می‌دانند، اما در نهایت، این فیلم برشی لذت‌بخش از نوستالژی گذشته است، یا حداقل نگاهی به چگونگی گذشته. روزهایی که مغازه‌های مالت وجود داشت، روزهایی که همسایه‌ها همدیگر را می‌شناختند، روزهایی که زنان احساس می‌کردند برای اینکه به عمه‌زن‌های پیر تبدیل نشوند، باید ازدواج کنند، روزهایی که تب خالدار در میان کودکان شیوع پیدا می‌کرد.ناتالی وود در نقش کودکی صادق و بامزه به خوبی ظاهر می‌شود. صحنه دادگاه خنده‌دار است، هم عمدی و هم غیرعمدی. پایان فیلم، به طور طبیعی، همه چیز را به خوبی و خوشی به پایان می‌رساند.