سلام دنیا

سلام دنیا فیلمی است که توسط شان وایلدرموت، یک مهندس کامپیوتر کهنه‌کار، نوشته و کارگردانی شده است. هدف او از ساختن یک مستند در مورد چیزی که او را به سمت حرفه‌اش کشانده بود، زمانی تغییر کرد که او متوجه نژادپرستی و تبعیض جنسی فراگیر در صنعت خود شد، استانداردی که او ناخواسته از آن حمایت می‌کرد. در حالی که او با مسائل صنعت کامپیوتر روبرو می‌شود، وایلدرموت نظرات مهندسان زن و مرد سیاه‌پوست را جمع‌آوری می‌کند، کسانی که تجربیات دست اول آنها به آنها دیدگاهی می‌دهد که برای صنعت ضروری است اگر امید به تغییر داشته باشد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد گنجاندن صحبت کنند. گنجاندن برای شما چه معنایی دارد؟ در متن سلام دنیا چه معنایی دارد؟
• برخی از مشکلاتی که افراد حاشیه‌نشین در آمریکا با آن مواجه هستند چیست؟
• چگونه می‌توانید در زندگی روزمره خود فراگیرتر باشید؟ چگونه کنجکاوی شما را فراگیرتر می‌کند؟
• چرا یادگیری در مورد تجربیات دیگران مهم است؟ رسانه‌ها چگونه می‌توانند در این زمینه کمک کنند؟

والدین باید بدانند که سلام دنیا یک مستند است که توسط مهندس کامپیوتر شاون وایلدرموت نوشته و کارگردانی شده است. این مستند موانع ورود زنان و افراد رنگین‌پوست به این حوزه را بررسی می‌کند، موانعی که نژادپرستی و تبعیض در جامعه بزرگ‌تر را منعکس می‌کنند. یک بار از کلمه فحش استفاده شده است، اما در کل، سلام دنیا روشی ملایم برای آشنایی مخاطبان با نابرابری‌ها در صنعت کامپیوتر و نحوه رفع این نابرابری‌ها است تا همه بتوانند همدلانه‌تر و فراگیرتر عمل کنند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این فیلم جذاب در ابتدا قرار بود، به اعتراف خود وایلدرموت، متفاوت از آنچه در نهایت شد باشد. برنامه اولیه او این بود که درباره اینکه چگونه کامپیوتر او را از زندگی در فقر و انتخاب‌های محدود نجات داد، بسازد. جالب است بدانید که مشکلاتی که وایلدرموت در دوران کودکی با آن روبرو بود، شبیه به مشکلاتی است که بسیاری از زنان و افراد رنگین‌پوست با آن مواجه هستند. با این حال، به لطف اینکه وایلدرموت یک مرد سفیدپوست بود، توانست از مسیر زندگی اولیه خود فرار کند و به موفقیت برسد -- بدون مدرک دانشگاهی و بدون مواجهه با نوع موانع نهادی که دیگران را از رسیدن به همان اهداف بازمی‌دارد، از جمله آزمون‌های "استعداد" هوشمندانه‌ای که بیشتر بر ریاضیات پیشرفته تمرکز دارند تا مهارت‌های واقعی کد نویسی. اگرچه وایلدرموت در تغییر دیدگاه اصلی خود خوب عمل می‌کند، اما هنوز از اینکه چقدر بر سفر خود و عشق به کد نویسی تمرکز دارد، مشخص است که او در تعادل بین دو جنبه فیلم با چالش روبرو بوده است.وردرموت در تلاش برای شناخت بیشتر نژادپرستی و تبعیض جنسی که در حرفه‌اش ریشه دوانده، ستودنی است و دلگرم‌کننده است که در این فیلم شاهد اعتراف بسیاری از مردان سفیدپوست یا کسانی که به عنوان سفیدپوست شناخته می‌شوند، به مشکلات صنعت، پیش‌داوری‌های خود و راه‌هایی که ناخواسته ممکن است باشگاه پسرانه کامپیوتر را حفظ کرده باشند، هستیم. خود وردرموت اعتراف می‌کند که در نحوه نگاهش به اینکه چه کسی می‌تواند کدنویس باشد یا نباشد، پیش‌داوری داشته است. صداها از جوامع حاشیه‌نشین نیز خوش‌آمد هستند و زمینه‌ای دست اول از مسائل را که وردرموت برای مخاطبان توضیح می‌دهد، ارائه می‌کنند. بهتر بود اگر صداهای بیشتری از این جوامع مصاحبه می‌شدند—ممکن است محدودیت‌ها از زمان، از دایره دوستان وردرموت، یا هر دو ناشی شده باشد. اما واقعیت این است که سوژه‌های مصاحبه‌شده همچنان بیشتر به سمت سفیدپوستان و مردان متمایل هستند و نشان می‌دهد که هنوز کار زیادی در صنعت کامپیوتر باقی مانده است. با این حال، به طور کلی، بینندگان باید با درک بهتری از اینکه چگونه مسائل این حرفه بسیار شبیه به مسائلی است که آمریکا به طور کلی با آن روبرو است، فیلم را ترک کنند. اگر بتوانیم راه حل عدم تعادل در صنعت را پیدا کنیم، امیدی برای رفع عدم تعادل و نابرابری در زندگی روزمره‌مان وجود دارد.