ساعت یازدهم

«ساعت یازدهم» با تصاویری خبری از آتش‌سوزی‌های جنگلی، سیل‌ها، زلزله‌ها و طوفان‌ها آغاز می‌شود که با تصاویری از حشرات در حال حرکت، فعالان در حال اعتراض و مقامات ایمنی در حال فعالیت، ترکیب شده‌اند. در میان این هیاهو، روزنامه‌نگار کنی آزبول به رابطه پیچیده بین "جامعه انسانی و طبیعت" می‌پردازد. او می‌گوید دیگر این یک سوال نیست که ما باید محیط زیست را نجات دهیم، در غیر این صورت "ما کسانی هستیم که ممکن است زنده نمانیم." این فیلم به بخش‌هایی تقسیم شده است که توسط لئوناردو دی‌کاپریو (که تهیه‌کننده فیلم نیز هست) معرفی می‌شود، و مصاحبه‌شوندگان در مورد "آنچه ما را انسان می‌کند" صحبت می‌کنند - یعنی آنچه ما را هم شبیه و هم متفاوت از سایر موجودات روی کره زمین می‌کند. آنها نه تنها به سوالات مسئولیت، بلکه به موقعیت تاریخی نیز می‌پردازند. روانشناس جیمز هیلمن معتقد است، این تصور که ما "از طبیعت جدا هستیم، خود یک اختلال فکری است." این فیلم نشان می‌دهد که چگونه سیاره ما به وضعیت فعلی خود رسیده است و برخی پاسخ‌های احتمالی را پیشنهاد می‌کند. از جمله: ساختمان‌ها می‌توانند به صورت اکولوژیکی طراحی شوند، شرکت‌های سوخت‌های فسیلی می‌توانند با فناوری‌های جدید همچنان سودآور باشند، و افراد می‌توانند از لامپ‌های اکولوژیکی استفاده کنند. این فیلم با ارائه پیشنهادهایی مانند این، بحران را از حالت انتزاعی و غول‌پیکر خارج می‌کند و از مصرف‌کنندگان می‌خواهد که خود را در ارتباط با محیط زیست درک کنند.

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد بحث گرمایش جهانی گفتگو کنند و اینکه آیا این پدیده ناشی از زیاده‌روی‌های انسانی است یا تغییرات طبیعی اجتناب‌ناپذیر. آیا این بحث صرفاً محیط زیستی است یا جنبه‌های سیاسی و اجتماعی نیز دارد؟ آیا مشارکت لئوناردو دی‌کاپریو در این فیلم باعث می‌شود که شما بیشتر یا کمتر تمایل داشته باشید حرف‌های آن را باور کنید؟ چرا؟ نظر شما در مورد پیشنهاد فیلم مبنی بر اینکه همه ما می‌توانیم در مبارزه با گرمایش جهانی مشارکت کنیم چیست؟ افراد چه کارهایی می‌توانند انجام دهند؟ برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد موضوعاتی که فیلم مطرح می‌کند، به کجا می‌توان مراجعه کرد؟»

والدین باید بدانند که اگرچه این مستند محیط زیستی بیشتر گفتاری است، اما نوجوانان و جوانان ممکن است به دلیل حضور لئوناردو دی‌کاپریو به‌عنوان تهیه‌کننده و بازیگر، به آن علاقه‌مند شوند. این فیلم به برخی مسائل پیچیده‌ای می‌پردازد که ممکن است برای کودکان خردسال دشوار باشد. همچنین شامل تصاویر تکراری و ناراحت‌کننده‌ای از فجایع زیست‌محیطی و پیامدهای آن‌ها است، از جمله سیل (کاترینا، اروپا)، آتش‌سوزی‌های جنگلی، زلزله، ذوب شدن یخ‌های قطبی، حیوانات در معرض خطر و جمعیت‌های فقیر انسانی. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

این مستند از جهات مختلف حائز اهمیت است، به‌ویژه در درک و بهره‌برداری از سیاست‌های سلبریتی. تعداد زیاد سرهای سخنران (لیلا کانرز پیترسن و نادیا کانرز حدود ۷۰ نفر را در ۱۵۰ ساعت مصاحبه کردند) و چیدمان آن‌ها در مجموعه‌ای از داستان‌های مرتبط، متقاعدکننده است. این مستند برخلاف طرح شخصی که گور در «حقیقت ناراحت‌کننده» ارائه کرد، استدلال می‌کند که منافع انسان‌ها با طبیعت در طول زمان و در سراسر قاره‌ها به هم مرتبط است.این فیلم درست پس از انتشار داستان روی جلد نشریه نیوزویک با عنوان «حقیقت درباره انکار» (و همچنین پاسخ منتقدان آن) در سینماها اکران شد و به جای استدلال علیه بدبین‌ها، فرض را بر صحت حقیقت سبز می‌گیرد، هم از سر دلسوزی و هم از سر عقلانیت، هم صیقل‌خورده و هم فوری. با این حال، مخالفان مدعی‌اند که مشارکت سلبریتی‌ها می‌تواند به تضعیف اهداف محیط‌زیست‌گرایان منجر شود. به عنوان مثال، در حالی که کنسرت‌های «زمین زنده» در ۷ ژوئیه ۲۰۰۷ توجه‌ها را به گرمایش جهانی جلب کرد، اما در عین حال تورهای مجدد گروه‌های پلیس و اسمشینگ پامپکینز را نیز راه‌اندازی کرد. این اثر دوگانه به خودی خود ریاکارانه نیست، اما گریز ناپذیر است. مباحثات بر سر سیاست‌ها، منابع و پول، و همچنین سلبریتی‌ها، چه انتخاب شده، منصوب شده یا قراردادی، تحت تأثیر کمپین‌ها و تصاویر قرار می‌گیرند. فیلم «ساعت یازدهم» این موضوع را درک می‌کند و بر اساس آن استدلال خود را مطرح می‌کند.