سقوط

در برنامه سقوط، شرکت‌کنندگان باید در حالی که جوایز و پول نقد احتمالی خود را می‌بینند که به لبه ساختمان ده طبقه‌ای که روی آن ایستاده‌اند نزدیک‌تر می‌شود، به سوالات اطلاعات عمومی پاسخ دهند. در هر دور، شرکت‌کنندگان می‌توانند مقدار فزاینده‌ای پول به دست آورند -- با جایزه بزرگ احتمالی یک میلیون دلار -- به همراه جوایزی مثل مبلمان، تعطیلات، و اتومبیل. جوایز و پول نقد روی یک نوار نقاله قرار داده می‌شوند که در لبه ساختمان به پایان می‌رسد، و اگر شرکت‌کننده به اندازه کافی به سوالات اطلاعات عمومی پاسخ ندهد، از لبه ساختمان سقوط می‌کند -- سرنوشتی مشابهی که بازیکن با آن مواجه است (البته با طناب بانجی) اگر در آزمون شکست بخورد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد طمع صحبت کنند. به‌طور کلی، آیا فکر می‌کنید جامعه طمع را تشویق یا نهی می‌کند؟ چه مثال‌هایی به ذهن‌تان می‌رسد؟ آیا خودتان را در موقعیتی طمع‌کارانه می‌یابید؟
• دوران نوجوانی: آیا از برنامه‌های مسابقه‌ای لذت می‌برید؟ آیا پیام‌های مثبتی در این برنامه‌ها وجود دارد؟ چرا بسیاری از برنامه‌های مسابقه‌ای مدرن تا این حد افراطی هستند؟ این برنامه در مقایسه با سایر برنامه‌های مسابقه‌ای که دیده‌اید، چگونه است؟
• مزایای رقابت چیست؟ با قرار دادن خود در موقعیت‌های پراسترس چه چیزی می‌توانید یاد بگیرید؟ ورزش‌دوستی در رقابت چه نقشی دارد؟ چه میزان اهمیت دارد؟

والدین باید بدانند که همانند بیشتر مسابقات تلویزیونی، شرکت‌کنندگان در برنامه سقوط مجبور به شرط‌بندی جوایز خود برای کسب فرصت دریافت جوایز نقدی و غیرنقدی بیشتر هستند، بنابراین طمع اغلب در تصمیم‌گیری‌های آن‌ها دخیل است. بینندگانی که به محیط زیست اهمیت می‌دهند نیز ممکن است با هدررفت منابع در این برنامه مشکل داشته باشند، زیرا در صورت عدم انتخاب جایزه توسط شرکت‌کنندگان، «نمونه‌های مشابه» آن جایزه (که دقیقاً مانند جایزه اصلی هستند) از لبه ساختمان به پایین پرتاب شده و خرد می‌شوند. این برنامه مناسب کودکان خردسال نیست، زیرا بیشتر اطلاعات عمومی آن برای آن‌ها دشوار است و کودکان خیلی کوچک ممکن است با دیدن افرادی که از ساختمان به پایین پرتاب می‌شوند (با طناب‌های بَنْجی) در صورت باخت در چالش، ترسیده و شوکه شوند. با این حال، بخش مسابقه این برنامه جذاب و سرگرم‌کننده است و نوجوانان و جوانان ممکن است از این بازی پرهیجان لذت ببرند.

این مسابقه هیجان‌انگیز با اجرای کشتی‌گیر حرفه‌ای کریس جریکو، شخصیتی پرشور و شوق دارد که کاملا با ماهیت افراطی این مجموعه همخوانی دارد. مفهومی که در این مسابقه ارائه می‌شود، مسابقات تلویزیونی را به سطحی جدید (به‌طور دقیق، ۱۰۰ فوت بالاتر) می‌برد، زیرا باورکردنی نیست که تماشای جوایز گران‌قیمت (و در برخی موارد، انسان‌ها، زیرا شرکت‌کنندگان باید یک همراه داوطلب را با خود بیاورند که روی کمربند بنشیند و خطر سقوط با بانجی را بپذیرد) و از دست دادن آنها به‌طور واقعی، بر توانایی شما در پاسخ به سوالات اطلاعات عمومی تاثیری نداشته باشد.متاسفانه، جنبه‌های مثبت این نمایش توسط تحمل شگفت‌انگیز آن در برابر اتلاف منابع تحت‌الشعاع قرار می‌گیرد. در حالی که مسئولان ادعا می‌کنند که جوایز از دست رفته که از ساختمان سقوط می‌کنند، در واقع تندیس‌هایی از اشیاء واقعی هستند، اما تماشای این ظروف، میزها و اتومبیل‌های "جعلی" که به سمت نیستی سقوط می‌کنند، همچنان دشوار است. طمع نیز یک نگرانی است، زیرا شرکت‌کنندگان اساساً جوایز خود را برای شانس برنده شدن در جوایز بزرگتر به خطر می‌اندازند. با این حال، اگرچه این نمایش برای کودکان کوچک مناسب نیست، اما خانواده‌هایی که نوجوانان و جوانان دارند ممکن است از به چالش کشیدن دانش عمومی خود در برابر یکدیگر و شرکت‌کنندگان لذت ببرند.