شورشگر

ریبل، که تا حدودی بر اساس زندگی وکیل مدافع ارین براکویچ ساخته شده، داستان آنی «ریبل» بلو (با بازی کیتی سیگل) را روایت می‌کند که وقتی به کمک موکلانش می‌رود، هرگز جواب منفی قبول نمی‌کند. اما در حالی که او مثل گاوی در مغازه ظروف چینی است، وقتی به دنبال عدالت برای موکلانش است، زندگی شخصی‌اش در هم ریخته است. یکی از دخترانش، زیگی (با بازی آریلا برر)، در حال بهبودی از سوء مصرف مواد است و به هدف مادرش متعهد است. دختر دیگرش، کسیدی (با بازی لکس اسکات دیویس)، از مادرش ناراحت است که بیشتر روی کارش تمرکز دارد تا مادری و پدرش بنجی (با بازی جیمز لژر) او را برای کار در دفتر وکالتش آماده می‌کند تا از همان شرکت‌هایی دفاع کند که ریبل با آن‌ها می‌جنگد. پسر ریبل، ناتانیل (با بازی کوین زیگرز)، یک متخصص زنان و زایمان است که در حالی که به مادرش کمک می‌کند، سعی می‌کند از احساس گناه انداختن او به خودش جلوگیری کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد ویژگی‌های اخلاقی لازم برای پیگیری عدالت صحبت کنند. چه خصوصیات اخلاقی در شخصیت ربکا وجود دارد که او را در کارش به عنوان مدافع حقوق دیگران موفق می‌کند؟ چگونه تمرکز عمیق ربکا بر همدلی به او در کارش کمک می‌کند؟
• نظر شما در مورد روش‌های افراطی ریبل برای رساندن پیام‌هایش به شرکت‌ها و عموم مردم چیست؟
• چرا ربِل احساس می‌کند که وکالت حقوقی مهم است؟ چرا او احساس می‌کند که باید به دیگران کمک کند؟
• در زندگی شخصی ربکا، چه چیزی باعث می‌شود تمرکز لیزری او در کار، او را به مشکل بیندازد؟

والدین باید بدانند که کیتی سیگل در سریال ریبل در نقش یک وکیل مدافع سرسخت ظاهر می‌شود که از هیچ تلاشی برای دفاع از موکلان خود در برابر شرکت‌های فاسد دریغ نمی‌کند. صحنه‌های جنسی اندکی مانند بوسیدن و صحنه‌ای در تختخواب نشان داده می‌شود و همچنین بحث‌هایی در مورد اعتیاد در خط اصلی داستان وجود دارد. الفاظ زشت و ناسزا به کار رفته است اما خیلی شدید نیستند. خشونت، از جمله خشونت خانگی و خودکشی احتمالی، در سریال اشاره شده است.

ریبل مجموعه‌ای است که برای تبدیل شدن به یک موفقیت فوری در شبکه ABC در سبک سریال‌های آناتومی گری و چگونه از مجازات قتل بگریزیم طراحی شده است. با محوریت یک شخصیت زن، درام شخصی و هیجان‌انگیز و نبردهای حقوقی، این مجموعه مثال کاملی از فرمول تلویزیون در ساعات پربیننده است. با این حال، در حالی که ریبل سرگرم‌کننده است، الگوی آشنایی دارد که اگر چند مجموعه از سریال‌های موفق گذشته ABC را تماشا کرده باشید، احساس می‌کنید قبلا ریبل را دیده‌اید. ریبل ممکن است تلاش کند از احساس «من زنم، صدایم را بشنو» دهه ۲۰۲۰ بهره ببرد، اما در عین حال کلیشه‌ای و سطحی به نظر می‌رسد. این مجموعه پر است از همان جنبه‌های کلیشه‌ای سریال‌های گذشته با محوریت «زن قوی» مانند هاوثورن، گریس، کلوزر و جرایم بزرگ. مانند آن سریال‌ها، زن مورد نظر - این بار آنی بلو (کیتی سیگل) - فردی پرانرژی و بی‌توجه به قوانین است. البته نام مستعار آنی «ریبل» است که کمی بیش از حد واضح است. همچنین مانند آن مجموعه‌های گذشته، ریبل زندگی درونی پیچیده‌ای دارد که نشان می‌دهد سلطه در حرفه او همیشه به معنای داشتن روابط خانوادگی عالی نیست.این مجموعه تلویزیونی بسیار کلیشه‌ای است، اما سعی می‌کند بینندگان را متقاعد کند که نوآور و تازه است. از نام مستعار ریبل و لباس‌های موتورسواری شیک او تا موسیقی متن برنامه که از آهنگ‌های بلوز راک با صدای زنان پرشور استفاده می‌کند، ریبل سعی می‌کند باور کند که تا به حال برنامه‌ای درباره زنی پیچیده و سخت‌گیر وجود نداشته است. با این حال، این برنامه حرف جدیدی برای گفتن ندارد. به عبارت دیگر، رویکرد سطحی به فمینیسم دارد که می‌تواند احساس انحصار و ناقص بودن را القا کند، اما این رویکرد را به عنوان یک غوطه‌وری عمیق جلوه می‌دهد. اگر فقط به دنبال سرگرم شدن هستید، ریبل برای این کار مناسب است. اما بدانید که این فقط یک درام معمولی دیگر در ساعات پربیننده است که وانمود می‌کند جسور و متفاوت است، بدون اینکه واقعاً بینندگان را به چالش بکشد.