قوی‌تر از بمب

LOUDER THAN A BOMB نگاهی است به چهار تیم و تک‌خوان‌هایی از 60 مدرسه که در مسابقه شعرخوانی با نام مشابه، بزرگترین مسابقه شعرخوانی نوجوانان در کشور، شرکت می‌کنند. مدرسه اشتاینمتز، یک مدرسه شهری، سال قبل به عنوان اولین شرکت‌کننده برنده شد و امسال با امید تکرار پیروزی بازگشته‌اند. کوین، جسوس، لمار و بقیه احساس می‌کنند که احترام شایسته خود را سال قبل دریافت نکرده‌اند و می‌دانند که با نویسندگان و هنرمندان با استعداد و به همان اندازه انگیزه‌دار دیگری روبرو هستند. نیت، یک دانش‌آموز سال آخر پویا و متفکر از دبیرستان ویتنی یانگ، از کودکی شعرخوانی می‌کرده است؛ آدام، یک هوادار پرشور استعداد از مدرسه نورث‌ساید پرپ، که از فرصت دیدار با این همه رقیب با استعداد قدردانی می‌کند، و نوا از اوک پارک، که شعرهایش قبلاً بر پدرش که الکلی و آزاردهنده بود تمرکز داشت و حالا از مراقبت از برادر کوچک اوتیسمی‌اش می‌گوید. همه آنها با شور و اشتیاق و بینش خود، شعرهای تأثیرگذاری می‌سرایند و با شور و انرژی و لطافت رقصندگان ماهر اجرا می‌کنند. به فیلمسازان اجازه دسترسی به لحظات خصوصی در خانه و مدرسه داده شد. ما شاهد تهدید اخراج اعضای تیمی هستیم که به اندازه کافی تلاش نمی‌کنند، توسط مربی متعهد. ما شاهد تغییرات برنامه‌های لحظه آخری تیم‌ها به دلیل نابرابری در امتیازدهی هستیم. فیلمسازان اجراهای تأثیرگذار و شگفت‌انگیزی را بدون تأکید بیش از حد بر پیروزی یا شکست به تصویر می‌کشند، در شناخت این واقعیت که هر دانش‌آموزی که در LOUDER THAN A BOMB شرکت می‌کند، فقط به دلیل شرکت در مسابقه، برنده به نظر می‌رسد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اهمیت اعتماد به نفس صحبت کنند. دانش‌آموزان دبیرستانی در مدارس مناطق محروم معمولاً بازخورد مثبتی از دنیای اطراف در مورد توانایی‌های بالقوه خود برای انجام کارهای بزرگ دریافت نمی‌کنند. مربی اسلون چگونه تیم خود را به عملکرد خوب و مسئولیت‌پذیری در فیلم «Louder than a Bomb» تشویق می‌کند؟
• وقتی مربی اسلون تهدید می‌کند که اعضای تیمی را که بی‌احترامی کرده‌اند و بی‌مسئولیت بوده‌اند، اخراج خواهد کرد، چرا فکر می‌کنید نظرش را عوض می‌کند؟ آن اعضای تیم چه کاری انجام می‌دهند که او را متقاعد می‌کند تا به آن‌ها فرصت دیگری بدهد؟
• اگرچه اسلم یک مسابقه است، اما فضای رقابتی که توسط خود شرکت‌کنندگان ایجاد شده، حاکی از حمایت و تشویق رقبا بود. فکر می‌کنید چگونه چنین فضایی را ایجاد کردند؟ آیا فکر می‌کنید اگر مردم در سایر جنبه‌های زندگی نیز احترام متقابل داشته باشند، می‌توان تنش‌ها را کاهش داد؟

والدین باید بدانند که بلندتر از بمب نام بزرگترین مسابقه شعر گروهی کشور است، یک مسابقه شعر گفتاری در شیکاگو برای تیم‌های دبیرستانی. این مستند، بخشی از تولیدات شبکه اپرا وینفری، چهار تیم امیدوار را دنبال می‌کند در حالی که برای هشتمین مسابقه سالانه در سال ۲۰۰۸ آماده می‌شوند و در آن شرکت می‌کنند. یک مدرسه در مرکز شهر شیکاگو سال قبل آن را برده بود، سال اولی که در آن شرکت کرده بود، در یک شگفتی بزرگ. مربی آن‌ها تلاش می‌کند به هم‌تیمی‌ها کمک کند تا به خودشان باور داشته باشند، که او آن را بسیار مهم‌تر از برنده شدن در مسابقه می‌داند. این فیلم تعهد مربیان و عزم و اشتیاق رقبا را در حالی که سخت کار می‌کنند و از یکدیگر حمایت می‌کنند، به تصویر می‌کشد. زبان شامل کلمات فحش و چند شعر است که بیماری، تیراندازی، تعصب نژادی و چالش‌های دیگر جوانان شهری را به تصویر می‌کشد. همان‌قدر مهم هستند کلمات و مراجع ادبی و تاریخی گسترده‌ای که شاعران جوان در شعرهایشان به آن‌ها اشاره می‌کنند. این فیلم سرشار از الگوها و الهام‌بخش است. برای اینکه در مورد فیلم‌های بیشتری مثل این در جریان باشید، می‌توانید برای ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

اگر کلمه از شمشیر تواناتر است، هیچ چیز این فرضیه را قاطعانه‌تر از این مسابقه شعر و این مستند تاثیرگذار در مورد تاثیر آن بر جوانان طرفدارش اثبات نمی‌کند. کارگردانان جان سیسکل (برادرزاده منتقد فیلم تلویزیونی) و گرگ جاکوبز به درستی تمرکز خود را انتخاب کرده‌اند و نیت، دانش‌آموز سال آخر دبیرستان را به تصویر می‌کشند که در آستانه رفتن به کالج، در آخرین مسابقه شعر خود احساس اضطراب و دلواپسی دارد. او هنرمندی است که شعرهای رپ‌مانندش به فرانکلین روزولت و معامله جدید، شعرهای پنج‌پایه‌ای، و آلن گینسبرگ اشاره می‌کند. او می‌گوید که منِ درونی‌اش «لانگستون عظیم» است. تماشای او در حال نوشتن، اجرا، آموزش و الهام‌بخشی به اعضای جوان‌تر تیم مدرسه‌اش، تماشای دگرگونی یک جوان بااستعداد به یک بزرگسال دلسوز و مراقب است. آدام کارخانه‌ای چرخان از شادی و تعهد است که از امتیازات زندگی حومه‌نشینی خود آگاه است و از فرصت ملاقات و دوستی با همسالان بااستعداد و مصمم قدردانی می‌کند، کسانی که بدون مسابقه شعر هرگز با آنها ملاقات نمی‌کرد. پدرش با شوخی می‌گوید: «بازار کار فوق‌العاده‌ای برای شعر مسابقه‌ای وجود دارد»، و بعد می‌گوید که خوشحال است آدام «تحصیل می‌کند و به چیزی علاقه‌مند می‌شود. بعداً یاد می‌گیرد که چطور زندگی کند.» این واقعیت که آدام از چنین حمایتی، هم عاطفی و هم مالی، برخوردار است، او را از بسیاری از شرکت‌کنندگان دیگر متمایز می‌کند، کسانی که شعرشان در مورد تیراندازی و خشونت خانگی است. دیگران در مورد تیراندازی‌های دسته‌جمعی و کنترل اسلحه می‌نویسند.سازندگان فیلم «بلندتر از بمب» به‌روشنی پیش‌داوری نژادی را به تصویر می‌کشند. اعضای تیم اشتاینمتز می‌گویند در سال اول به عنوان «پسران هودی که به اینجا تعلق ندارند» مورد تحقیر قرار گرفتند. مربی‌شان نیز اظهار می‌دارد که به شدت به بچه‌ها اعتقاد دارد اما باید بجنگد تا آن‌ها را متقاعد کند که تسلیم پیش‌بینی‌های کسانی نشوند که فکر می‌کنند هرگز به چیزی نخواهند رسید. حتی بنیان‌گذاران اسلم می‌خواهند تأکید بر پیروزی را کم کنند و سیستم امتیازدهی که اجازه می‌دهد برتری‌جویی بر اهمیت شعر سایه بیندازد را محکوم می‌کنند. کسانی که در رتبه دوم قرار گرفتند، به این درایت می‌رسند که ممکن است از قرار گرفتن در رتبه دوم، بیشتر از پیروزی، سود برده باشند. فیلم با این درک پیروزمندانه و فهرستی از کالج‌هایی که برخی از شرکت‌کنندگان بعداً در آن‌ها حضور یافتند، به پایان می‌رسد.