دنیایی که می آید

در دنیای آینده، ابیگیل (کاترین واترستون) بعد از از دست دادن دختر جوانش به دلیل دیفتری در غم و اندوه فرو رفته است. وقتی با همسایه جدید و سرزنده اش، تالی (ونسا کربی) ملاقات می‌کند، همسران کشاورزان به سرعت ارتباطی عمیق‌تر از دوستی برقرار می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دوره‌ای که فیلم «جهان آینده» در آن اتفاق می‌افتد، صحبت کنند. این فیلم چگونه نشان می‌دهد که زنان در آن دوران دیده و مورد رفتار قرار می‌گرفتند؟ این موضوع را با وضعیت امروزی زنان مقایسه کنید.
• فیلم چگونه موضوع جنسیت و عشق را به تصویر می‌کشد؟ آیا می‌توانید دنیایی را تصور کنید که در آن قضاوت‌های از پیش تعیین شده‌ای در مورد اینکه عشق «باید» چگونه باشد، وجود نداشته باشد؟ آن دنیا چگونه خواهد بود؟
• آبی‌گیل دچار افسردگی شده است. چرا نوشتن در دفترچه خاطرات اغلب به عنوان روشی توصیه می‌شود تا به افراد در پردازش احساساتشان کمک کند؟ چرا مهم است که در مورد سلامت روانمان باز باشیم و درخواست کمک کنیم؟
• آبی‌گیل و تالی رابطه‌شان به شدت به صحبت کردن با هم وابسته است. چرا ارتباط برقرار کردن چنین قدرت شخصیتی مهمی است؟
• این فیلم درباره زنان و نگاه زنانه توسط یک مرد نوشته شده اما توسط یک زن کارگردانی شده است. آیا فکر می‌کنید اگر توسط یک زن نوشته شده بود یا توسط یک مرد کارگردانی می‌شد، متفاوت می‌بود؟

در این فیلم، والدین باید بدانند که "جهان آینده" یک درام عاشقانه است که در اواسط دهه ۱۸۰۰ اتفاق می‌افتد. می‌توان آن را به‌عنوان "خانه کوچک در دشت: واقعیت تلخ" تصور کرد، با جزئیات زیادی که نشان می‌دهد زندگی در مزرعه در آن دوران چقدر سخت بوده، به‌ویژه برای همسر کشاورز. این فیلم به‌طور ضمنی نشان می‌دهد که کشاورزان آن زمان همسران خود را به‌عنوان نوعی دارایی می‌دیدند: منبعی برای کار رایگان و رابطه جنسی. اما ابیگل (کاترین واترستون، که کودکان او را از فیلم‌های جانوران شگفت‌انگیز می‌شناسند) و تالی (ونسان کیربی) زیاد "به همسران خود تسلیم نمی‌شوند" که این موضوع مردان را ناراضی می‌کند. در عوض، زنان به‌طور مخفیانه با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند، که منجر به صحنه‌های متعددی از بوسیدن عاشقانه، حساسیت و برهنه‌گی جزئی (سینه) می‌شود. همچنین صحنه‌های غیر گرافیکی رابطه جنسی بین زوج‌های متأهل وجود دارد، و پشت برهنه یک مرد دیده می‌شود. سوءاستفاده خانگی تلویحاً نشان داده می‌شود، خانه‌ای در آتش است و کسی داخل آن است، یکی از شخصیت‌های اصلی می‌میرد، حیوانات هم ذبح می‌شوند و هم در اثر سرما می‌میرند، و زوجی به دلیل از دست دادن کودکی در اثر بیماری، ویران می‌شوند. گفتگوی رسمی فیلم شامل کلمات به‌ندرت استفاده‌شده ("خشونت" را کسی می‌شناسد؟) و عبارات و الگوهای گفتاری قدیمی است که ممکن است برخی از نوجوانان را از تماشای فیلم منصرف کند. اما برای بینندگان LGBTQ+ و فمینیست، داستان یک رمان عاشقانه جذاب بین دو زن باهوش و قوی ارائه می‌دهد که باعث می‌شود قدردان پیشرفت‌هایمان باشیم. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی "شب فیلم خانوادگی" ثبت‌نام کنید.

عشقی که بین ابیگیل و تالی رشد می‌کند، همان عشقی است که ما همه امیدش را داریم، فارغ از جنسیت یا هویت جنسی ما -- که یکی از معجزات کوچک این فیلم است. اگر فیلم «جهان آینده» را یک «داستان عاشقانه لزبین» بنامیم، ساده‌سازی بیش از حد خواهد بود. ابیگیل و تالی در دنیایی زندگی نمی‌کنند که کسی عاشق همجنس خود شود -- احساسی که در آن‌ها شکل می‌گیرد هیچ زمینه یا سابقه‌ای ندارد. بنابراین آن‌ها احساس نمی‌کنند که رابطه همجنس‌گرایانه تابو است؛ بلکه برعکس، آشکارکننده است. همان‌طور که ابیگیل می‌گوید، وقتی دوستان از آن خط عبور می‌کنند و احساساتشان را اعتراف می‌کنند، شتاب آدرنالین دانستن اینکه عشق چیست، مورد عشق قرار گرفتن، دیده شدن و قدردانی شدن فقط می‌تواند به عنوان «شگفتی و شادی» بیان شود. آن‌ها واقعاً روح‌های همسان هستند و برای نوجوانان ال‌جی‌بی‌تی‌کیو، داستان آن‌ها ممکن است تأییدکننده‌ای ارزشمند باشد.فیلم معجزه کوچک دیگری هم دارد و آن این است که چطور تماشاگران را به زندگی روستایی در اواسط قرن نوزدهم برمی‌گرداند. طراحی تولید پیچیده و بی‌نقص است، با دقت و وسواس در لباس‌ها، ساختمان‌ها، گاری‌ها و محیط‌های بیرونی که با هم ترکیب می‌شوند تا ساختار بصری یک جامعه پیشگام قرن نوزدهم را ایجاد کنند. نحوه صحبت کردن شخصیت‌ها، هم در شیوه و هم در موضوعاتی که درباره آن صحبت می‌کنند، به خلق این دنیای خاص کمک می‌کند و به تماشاگران این حس را می‌دهد که واقعا درک می‌کنند زندگی در آن زمان و مکان چگونه بوده است. با این حال، گفتار قدیمی و کهنه شخصیت‌ها هم شاعرانه است و هم تا حدی مبهم، و این باعث ایجاد مانعی می‌شود که برخی از نوجوانان ممکن است تمایلی به عبور از آن نداشته باشند. داستان ابیگیل و تالی، به همراه صدای آرام و یکنواخت راوی که صحنه‌ها را به هم پیوند می‌دهد، همیشه به اندازه هیجان‌انگیز بودن آن احساس نمی‌شود، اما ارزش ادامه دادن دارد، زیرا شگفتی‌هایی را در مورد اینکه ما در آن زمان و شرایط چگونه می‌بودیم، به تصویر می‌کشد.