دوئل

DUEL یک مسابقه تلویزیونی است که شرکت کنندگان را در مقابل یکدیگر در یک آزمون دانش و استراتژی قرار می دهد. از میان 24 شرکت کننده، به پرسش های اطلاعات عمومی پاسخ داده می شود تا یک برنده نهایی باقی بماند. در حالی که سوالات کمی دشوارتر از سوالات معمول در مسابقه "چه کسی می خواهد میلیونر شود؟" هستند، شرکت کنندگان در DUEL نیازی به دانستن پاسخ ها برای برنده شدن ندارند. هر بازیکن با 10 چیپ شروع می کند و می تواند از این چیپ ها برای پاسخ به سوالات یا پوشش شرط بندی های خود استفاده کند. به عنوان مثال، اگر مطمئن نباشند که پاسخ "کوبا" یا "ایران" است، می توانند یک چیپ روی هر دو پاسخ قرار دهند، اما هر چیپی که روی یک پاسخ اشتباه قرار گیرد، از دست می رود. در نهایت، هر کسی که بیشترین تعداد مسابقات را برنده شود، شانس برنده شدن جایزه بزرگ را خواهد داشت.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد هوش کتابی در برابر هوش تجربی صحبت کنند. کدام در بازی‌ای مثل این مفیدتر است؟ آیا هوش کتابی بهتر از هوش تجربی است؟ آیا بازی در مورد نوع بهتر هوش قضاوت می‌کند؟ چه نوع کلیشه‌ای اتفاق می‌افتد وقتی شخصی بر اساس شغلش شناخته می‌شود؟ آیا شغل شخص همیشه چیزی در مورد هوش یا شخصیتش آشکار می‌کند؟

والدین باید بدانند که این یک مسابقه تلویزیونی است، به این معنی که شرکت‌کنندگان با یکدیگر برای برنده شدن مبالغ قابل توجهی پول رقابت می‌کنند و گاهی این رقابت‌ها کمی تند می‌شود. شرکت‌کنندگان بر اساس شغل‌شان معرفی می‌شوند، که ممکن است به برخی کلیشه‌ها در مورد هوش نسبی‌شان منجر شود. در این مسابقه دو دختر با لباس‌های کوتاه حضور دارند که تنها وظیفه‌شان توزیع و جمع‌آوری تراشه‌های بازی شرکت‌کنندگان است. بازیکنان گاهی از الفاظ خفیفی مثل «من گیر افتادم» استفاده می‌کنند.

دوئل سبک منحصر به فردی ندارد، اما ترکیبی از فرمت‌های آشنا را در یک نمایش نسبتا بی‌ضرر، هرچند کند، ارائه می‌دهد. با این حال، سوالات به اندازه کافی چالش‌برانگیز هستند که علاقه‌مندان به دانستنی‌ها را به چالش بکشند و موضوعات متنوعی را شامل می‌شوند، از سیاست تا حقایق مربوط به سلبریتی‌ها، و برای همه جذابیت‌هایی دارد. و این واقعیت که یک نفر برنده جایزه نهایی بزرگ (بیش از ۱.۵ میلیون دلار) خواهد شد، به نمایش حس واقعی از وجود چیزی در خطر را می‌دهد.شرکت‌کنندگان از پیشینه‌های متنوعی می‌آیند، اما شخصیت‌پردازی هر کدام به سمت کلیشه‌ها گرایش دارد. فروشنده ماشین دست‌دوم با یک مدل موی عجیب که خودش را یک روستایی معرفی می‌کند، سانسورچی اینترنت با عینک‌های عجیب و خنده عصبی، تکنسین دستگاه خودپرداز از محله‌های حاشیه‌ای که چیزهایی مثل «من آماده به دنیا آمدم» می‌گوید و مواردی از این دست. مجری برنامه، مایک گرینبرگ، به‌طور شگفت‌انگیزی بی‌مزه است، و حضور «دختران چیپس» - که تنها کارشان برداشتن چیپس شرکت‌کنندگان از روی میز بازی در حالی‌که لباس‌های کوتاه و چسبان می‌پوشند - به‌طور قابل پیش‌بینی جنسیت‌زده است.