سینگ سینگ

در سینگ سینگ، دیواین جی (کولمن دومینگو) در مرکز اصلاح و تربیت سینگ سینگ در نیویورک زندانی است. او در برنامه بازپروری از طریق هنر (آر.تی.ای) زندان، هدفی برای خود پیدا کرده است، تمرین و اجرای نمایش‌ها برای دیگر زندانیان. بعد از اتمام تولید «رویای شب نیمه تابستان»، جی، بهترین دوستش مایک مایک (شان سان خوزه) و بقیه کمیته راهبری آر.تی.ای ملاقات می‌کنند تا در مورد استخدام استعدادهای جدید بحث کنند. آنها تصمیم می‌گیرند با «دیواین آی» (کلارنس مک‌لین) در مورد پیوستن به گروه صحبت کنند و با برنت بویل (پل راسی) کارگردان داوطلب ملاقات می‌کنند تا در مورد اجرای بعدی صحبت کنند. جی نمایشنامه‌ای نوشته است، اما احساس می‌کند آماده نیست. مردان پیشنهاد اجرای یک کمدی را می‌دهند و برنت داوطلب می‌شود تا نمایشی بنویسد که تمام ایده‌های آنها (کابوی‌ها، گلادیاتورها، سفر در زمان و غیره) را شامل شود. در همین حال، دیواین آی برای نقش هملت تست می‌دهد و آن را به دست می‌آورد، اما حتی در حالی که شروع به باز شدن می‌کند، جی خود را در آزمون‌های غیرمنتظره‌ای می‌یابد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام‌های سینگ سینگ در مورد اهمیت هنر و ارتباطات شخصی صحبت کنند. برنامه بازیگری چگونه به شخصیت‌ها کمک می‌کند؟
• تجربه‌ی شما از فیلم در مورد مسائل سیستم زندان آمریکا چیست؟ چه چیزهایی نیاز به اصلاح یا تغییر دارند؟
• چرا اغلب برای مردان سخت است که صادق و صمیمی و آسیب‌پذیر باشند؟
• فیلم بر اساس افراد و رویدادهای واقعی ساخته شده است. به نظر شما چقدر به واقعیت وفادار است؟ چرا فیلم‌سازان ممکن است حقایق را در فیلم‌هایی که بر اساس داستان‌های واقعی ساخته شده‌اند، تغییر دهند؟ چگونه می‌توانید اطلاعات بیشتری کسب کنید؟
• چگونه این فیلم قدردانی را نشان می‌دهد؟

والدین باید بدانند که سینگ سینگ یک درام تاثیرگذار و مبتنی بر واقعیت است در مورد برنامه تئاتر بازتوانی از طریق هنر (RTA) در داخل مرکز اصلاح و تربیت سینگ سینگ در نیویورک. زبان فیلم قوی است و شامل کلمات و عباراتی مانند f--k, motherf----r, s--t, bulls--t, کلمه نژادپرستانه N, f--got, goddamn و موارد دیگر است. گفتگوها شامل توصیفات صحنه‌های خشونت‌آمیز مانند بریدن گلو، خون، قتل و حمل سلاح است. یکی از شخصیت‌ها تلاش می‌کند تا دعوا راه بیندازد، و دیگران بحث می‌کنند، فریاد می‌زنند و تهدید می‌کنند. یکی از شخصیت‌ها خارج از صحنه می‌میرد و دیگران سوگواری می‌کنند. در فیلم به فروشندگان مواد مخدر اشاره شده است، گفتگوهایی در مورد سوء مصرف مواد وجود دارد و یک معامله جعلی مواد مخدر در حیاط زندان به تصویر کشیده شده است (که در واقع یک کلاهبرداری است). بازیگران نامزد اسکار، کولمن دومینگو و پل راسی، نقش شخصیت‌هایی را بازی می‌کنند که بر اساس افراد واقعی ساخته شده‌اند، و فیلم پیام‌های قوی در مورد عدم اجازه به حبس برای تضعیف ذهن یا روح، استفاده از هنر به عنوان راهی برای خودبهبودی و اهمیت ارتباط با دیگران دارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این درام فوق‌العاده، با عظمت و لطیف، همدلی کافی دارد تا شخصیت‌های ظریف و پیچیده‌اش را در آغوش بگیرد و در عین حال سیستم معیوب و ناکارآمد را که به آنها هدف گرفته است، رد کند. آنچه که در مورد سینگ سینگ به‌طور خاص برجسته است، کیفیت بازیگری آن است. بیشتر بازیگران—به جز دمینگو، سان خوزه و راسی—مردان سابق زندانی هستند که در برنامه واقعی RTA شرکت داشتند. و آنها در فیلم درخشان هستند، با تشویق کارگردان، گرگ کوئدار، که برخی از طبیعی‌ترین و واقعی‌ترین بازیگری‌ها را تا به حال در فیلم‌ها به تصویر کشیده است. این بازیگری‌ها آنقدر ظریف و طبیعی هستند که گاهی اوقات کمتر به نظر می‌رسد که یک فیلم است و بیشتر شبیه زندگی واقعی است. این در تضاد است، البته، با نمایشی در داخل فیلم (به ویژه تک‌گویی هملت، که به زیبایی—و متفاوت—توسط دمینگو و مک‌لین اجرا می‌شود).در نهایت، این فیلمی در مورد بازیگری است، همانطور که بینندگان می‌توانند در صحنه‌هایی بین دیواین جی و دیواین آی ببینند؛ دو بازیگر، یکی نامزد اسکار و دیگری تازه‌کار، انرژی‌های خود را با یکدیگر هماهنگ می‌کنند. هرچه شخصیت‌ها بیشتر باز شوند، بیشتر اعتماد کنند، بیشتر ارتباط برقرار کنند، صادق‌تر به نظر می‌رسند. (در مقابل، مبارزه دیواین جی در نیمه دوم داستان خطرات بسته شدن را آشکار می‌کند.) همانطور که شخصیت راسی در یک صحنه می‌گوید، "واقعی و آسیب‌پذیر بودن" "چیزی است که مردان اغلب نمی‌توانند انجام دهند." بنابراین بازیگری، در مصنوعی بودن خود، برای این مردان به چیزی واقعی منجر می‌شود. دومینگو و مک‌لین کلیدهای سینگ سینگ هستند؛ آنها مخالف هم هستند، اما شبیه هم. لحظه پایانی آنها در صفحه نمایش مانند رها کردن نفس حبس شده و گرفتن نفسی تازه و جدید است.