فیلم طرفدار نازی‌ها از هیتچکاک

درباره فیلم

در طول جنگ جهانی دوم در ایالات متحده، سینما به‌طور گسترده‌ای به عنوان وسیله‌ای برای پروپاگاندا مورد استفاده قرار گرفت. همه کارگردانان بزرگ درگیر این امر بودند: کاپرا، فورد، هیوستون، و استاد جدید هالیوود در ایجاد تعلیق، آلفرد هیچکاک. پس از ساختن چند فیلم که از ورود آمریکا به جنگ در کنار بریتانیا حمایت می‌کرد، در نقض مستقیم قانون بی‌طرفی، هیچکاک از فرصت خروج زانوک از فاکس قرن بیستم استفاده کرد تا یک پروژه پروپاگاندای بزرگ جدید را راه‌اندازی کند: قایق نجات. او از جان اشتاینبک خواست تا داستان اصلی را بنویسد. این چهره بزرگ ادبی آمریکا، نویسنده خشم انگورها، که اقتباس آن یکی از موفق‌ترین فیلم‌های فاکس بود، خود به شدت به تلاش‌های جنگی متعهد بود. هنگامی که قایق نجات منتشر شد، موفقیت به سرعت به جنجال تبدیل شد. چه می‌شد اگر فیلم هیچکاک کاملاً از هدف اصلی خود منحرف می‌شد؟ چه می‌شد اگر به جای ارائه پروپاگاندای ضد نازی، فیلم در واقع از این فرضیه دفاع می‌کرد که مردم آلمان برتر از متفقین و اتحاد دموکراسی‌ها هستند؟