صدای بلندتر

در دوران رکود اقتصادی، فیلم ساندِر داستان خانواده مورگان، سیاه‌پوستان زارع در لوئیزیانای روستایی را روایت می‌کند. دیوید لی (کوین هوکس) و پدرش (پل وینفیلد) در شکار شبانه‌شان نتوانستند گوشت مورد نیازشان را به خانه بیاورند. اما روز بعد، مادر دیوید، ربکا (سیسیلی تیسون)، او و خواهر و برادر کوچکترش را با بوی گوشت خوک سرخ‌شده بیدار می‌کند. به‌زودی، کلانتر و صاحب زمین برای دستگیری پدر ناتان به جرم سرقت از خانه دودکش می‌رسند. وقتی ربکا برای اطلاع از سرنوشت شوهرش می‌رود، دیوید مسئولیت‌های یک بزرگسال را به دوش می‌کشد. بعد از محکومیت ناتان به یک سال کار سخت، ربکا و دیوید متوجه می‌شوند که او را به مکانی دور فرستاده‌اند. ربکا، دیوید را برای تماس با شوهرش می‌فرستد و در مسیر، دیوید با معلم پیشرو در مدرسه‌ای تمام سیاه‌پوست ملاقات می‌کند و تصمیم می‌گیرد در آن مدرسه درس بخواند. وقتی ناتان مجروح به خانه برمی‌گردد، آرزوی دیوید را حمایت می‌کند، اما طول می‌کشد تا خانواده و خود دیوید متوجه شوند که این بهترین مسیر برای همه آن‌هاست.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد واقع‌گرایانه بودن نمایش زندگی در فیلم‌ها بحث کنند. آیا فیلم‌ها معمولاً از تجربیات ناخوشایند اما واقعی زندگی مثل فقر، مرگ و از دست دادن چشم‌پوشی می‌کنند؟ چرا و چرا نه؟ آیا این فیلم هم چنین رویکردی دارد؟ آیا فکر می‌کنید واقع‌گرایی به داستان‌ها می‌افزاید یا از آن‌ها می‌کاهد؟
• دیوید لی با کتاب‌هایی که معلم سفیدپوستش، زنی که صاحب زمینی است که خانواده‌اش در آن به عنوان کارگر مزدبگیر کار می‌کنند، و معلم جوان آفریقایی-آمریکایی که می‌خواهد دیوید لی به مدرسه او برود، مواجه می‌شود، مقایسه و بررسی کنید. فکر می‌کنید این موضوع چه نظری در مورد خواندن و سوادآموزی کودکان آفریقایی-آمریکایی دارد؟ چگونه این موضوع در مورد دوره‌ای که فیلم در آن قرار دارد نظر می‌دهد و چگونه ممکن است امروزه نیز مرتبط باشد؟
• برخی از اشکال آشکار و ظریف نژادپرستی که در فیلم نشان داده شد، چه بودند؟
• آیا کتاب را خوانده‌اید؟ فیلم در مقایسه چطور است؟

والدین باید بدانند که ساندِر فیلمی محصول ۱۹۷۲ است در مورد نوجوانی آفریقایی-آمریکایی در دهه ۱۹۳۰ لوئیزیانا. این فیلم بر اساس رمانی از ویلیام اچ. آرمسترانگ است که برنده جایزه نیبری شده. الفاظ زشت شامل «فرزندان نامشروع»، «لعنتی» و «جهنم» است. همچنین الفاظ نژادپرستانه‌ای در فیلم به کار رفته. صحنه‌های خشونت‌آمیز اما کوتاه و تاثیرگذاری در فیلم وجود دارد: یک معاون سعی می‌کند پس از تعقیب سگ توسط صاحب خود که به تازگی دستگیر شده، سگ را بکشد. شخصیت اصلی توسط مرد سفیدپوستی که بر نظارت بر مردان آفریقایی-آمریکایی در اردوگاه کار نظارت دارد، با شلاق سوارکاری به دستش ضربه می‌زند -- دستش زخمی و خونین نشان داده می‌شود. اشکال آشکار و پنهان نژادپرستی به روش‌های مختلفی در فیلم نشان داده می‌شود. اما یکی از موضوعات کلیدی فیلم، قدرت آموزش و سوادآموزی به عنوان راهی برای غلبه بر جامعه‌ای است که در آن نژادپرستی ریشه‌دار است و زمین‌داران سفیدپوست ثروتمند، آفریقایی-آمریکایی‌های فقیر و بی‌سواد را استثمار می‌کنند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

صاندار به عنوان جشن صادقانه ای از پیروزی یک خانواده قوی بر فقر و نژادپرستی برجسته است. بدون شیرین کردن زندگی سخت سیاهپوستان لوئیزیانایی، پیوندهای پایدار خانواده مورگان با یکدیگر این فیلم را روشن می کند که فقر، ناامیدی و تعصب جنوب روستایی را در طول رکود بزرگ به تصویر می کشد. این فیلم به زیبایی توسط بلوزهای روستایی لایتنین هاپکینز و فریادها و کیک واک های خشن تاج محل (که به عنوان آیک ظاهر می شود) تقویت شده است. تبدیل شدن سلیس و شیک سیسیلی تیسون به رگد و بی خانمان ربکا، تضاد تیز بین زندگی بیشتر آمریکایی ها و شرایط سخت و ناامید کننده ای را که خانواده مورگان فراتر از آن است، به تصویر می کشد.وینفیلد و تیسون به‌خوبی بین غرور فردی و پوسته‌ی بی‌روح و مطیع مورد انتظار جامعه تعادل برقرار می‌کنند. در نقش‌های مکمل، بازیگرانی با چهره‌های واقعی -- هرچند ناشناس -- به حس اصیل فیلم می‌افزایند، از جمله کوین هوکس در نقش دیوید قابل باور، که دلبستگی‌اش به پدرش ملموس است. لازم است بحثی صورت گیرد تا ناتان بتواند عشق را بپذیرد و تا دیوید متوجه شود که پدرش از سر عشق او را به سوی مدرسه‌ای دور تشویق می‌کند. دیگر کودکان روی پرده اغلب خشک و بی‌روح هستند، نقصی جزئی در یک تولید عالی. نور سخت و گرم جنوب روستایی صحنه‌ها را پر می‌کند، عمق احساساتی را که برخی خانواده‌ها را در چنین آزمون‌هایی همراهی می‌کند، آشکار می‌سازد.