تب مائویی

از تهیه‌کنندگان لگونا بیچ، مائویی فِوِر می‌آید، که زندگی گروهی از دوستان واقعی بیست‌ساله‌ای را روایت می‌کند که در جزیرهٔ هاوایی مائویی زندگی و کار می‌کنند. با تمرکز بر روابط جنسی، مهمانی‌ها و درام‌های بین‌فردی، این نمایش نسخهٔ بزرگسالانهٔ همتای کالیفرنیایی خود است. داستان از این قرار است: گروهی از جوانان جذاب ساحلی با هم ارتباط برقرار می‌کنند، از هم جدا می‌شوند، موج‌سواری می‌کنند و مهمانی می‌گیرند. این مردان که مربی موج‌سواری، پیش‌خدمت یا کارمند صنعت توریسم هستند، به دنبال گردشگران جذاب می‌گردند و آن‌ها را به مهمانی‌های شبانه‌شان دعوت می‌کنند، امیدوارند که با آن‌ها رابطهٔ جنسی برقرار کنند و سپس با خداحافظی، آن‌ها را به سمت پروازهایشان به سمت خانه بدرقه کنند. در همین حال، بازیگران زن تقریباً همان اهداف را دارند، اما تمایل دارند بازی‌های احساسی خود را بر روی مردان درون گروه کوچک خود متمرکز کنند، نه بر روی بازدیدکنندگان جزیره.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دوستی‌ها و روابط صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید با دوستانتان به خوبی رفتار می‌کنید؟ آیا تا به حال در مورد نحوه رفتار با یک دوست یا شریک زندگی خود احساس بدی داشته‌اید؟ آیا قرار گذاشتن با چند نفر به طور همزمان درست است؟ قرار گذاشتن مسئولانه به چه معناست؟ خانواده‌ها همچنین می‌توانند از این نمایش به عنوان کاتالیزوری برای صحبت در مورد مسائل مهمی مانند رابطه جنسی استفاده کنند. آیا نمایشی مثل این رابطه جنسی را کم اهمیت جلوه می‌دهد؟ آیا کسی مایل به تماشای آن است اگر بازیگران دائماً با هم قرار نمی‌گذاشتند؟ چرا یا چرا نه؟

والدین باید بدانند که این برنامه واقع‌نمای ام‌تی‌وی دربارهٔ افرادی در دههٔ بیست زندگی‌شان است که به دنبال رابطهٔ جنسی و عاطفی هستند. بیشتر اتفاقات در ساحل رخ می‌دهد، زمانی که بازیگران لباس زیادی به تن ندارند. همهٔ افراد در این برنامه یا بسیار لاغرند یا اندامی ورزشی دارند و تنوع اندام‌ها بسیار محدود است. گفتگوها و اتفاقات تقریباً فقط بر رابطهٔ جنسی، بحث دربارهٔ جذابیت افراد و برنامه‌ریزی مهمانی‌ها متمرکز است. گاهی دوستان به یکدیگر خیانت می‌کنند و افراد معمولاً با یکدیگر بدرفتاری می‌کنند.

ام‌تی‌وی سبک واقع‌نمای آزاردهنده‌ای را در ایجاد صحنه‌های دراماتیک از رویدادهای واقعی به کمال رسانده است. به جای استفاده از سبک مشاهده‌ای دنیای واقعی یا بازمانده، مائویی فِور اغلب شبیه یک درام از پیش نوشته‌شده به نظر می‌رسد. شرکت‌کنندگان صحنه‌ها را مانند بازیگران بازی می‌کنند، با نمای نزدیک، موسیقی متن و تکه‌گفتارها. اگرچه گفتگو (به عنوان «واقعی») کمتر مبتذل از برخی درام‌های واقعاً از پیش‌نوشته‌شده (مانند فالکن بیچ و مونارک کاو) است، اما به طور مداوم احمقانه است («همه ما باید مجرد باشیم و مهمانی بگیریم!»).در حالی که ممکن است Maui Fever نگاهی واقع‌گرایانه (اگرچه اغراق‌شده) به بخشی بسیار خاص از جمعیت داشته باشد، اما چندان آشکارکننده نیست. نوجوانانی که به روابط عاشقانه پسر/دختر علاقه دارند، ممکن است برخی از تجربیات خود را در این برنامه ببینند، اما با تأکید برنامه بر شخصیت‌های سفیدپوست، جذاب، لاغر و سطحی، Maui Fever نگاهی تحریف‌شده (و اغلب غم‌انگیز) به زندگی این افراد ارائه می‌دهد. همچنین، در حالی که مردان و زنان حاضر در برنامه ظاهراً در سن قانونی نوشیدن الکل هستند، رفتارشان در مهمانی‌ها تا حدی شبیه به دانش‌آموزان دبیرستانی است که بسیاری از نوجوانان نمی‌توانند تفاوت را به‌درستی درک کنند.