سناریوی رویایی

در "سناریوی رویایی"، پروفسور با سابقه، پل مَتِوُز (نیکلاس کیج) زندگی عادی دارد، تئوری تکامل را به دانش‌آموزان بی‌حوصله تدریس می‌کند و در عین حال مشغول برنامه‌ریزی برای نوشتن کتابی است که حتی شروع به نوشتن آن هم نکرده است. یک روز، افراد غریبه شروع به شناسایی او می‌کنند، چرا که به نوعی پل در رویاهای غریبه‌ها ظاهر می‌شود، بدون اینکه کاری انجام دهد جز گذر کردن یا نظاره‌گر بودن. او به سرعت مشهور می‌شود. سعی می‌کند از شهرت تازه‌اش برای پیدا کردن ناشری برای کتابش استفاده کند، در حالی که ایجنت‌های مشتاق فقط می‌خواهند از او برای کسب درآمدهای کلان تبلیغاتی استفاده کنند. اوضاع زمانی تغییر می‌کند که رویاهای مردم از بی‌ضرر به خشونت‌آمیز و ترسناک تبدیل می‌شود. مردم وقتی پل را در flesh می‌بینند، دچار وحشت می‌شوند. و رفتار فزایندهً مضطرب پل نیز به او کمکی نمی‌کند. پل چگونه خود را از این مخمصه نجات خواهد داد؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم "سناریوی رویایی" صحبت کنند. دیدن این صحنه‌ها چه حسی به شما داد؟ هیجان‌انگیز بود یا شوکه‌کننده؟ برای ایجاد این اثر، فیلم چه چیزهایی را نشان داد یا نشان نداد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• این فیلم درباره تبلیغات و مصرف‌گرایی چه می‌گوید؟
• این فیلم چگونه به موضوع جنسیت می‌پردازد؟ چه ارزش‌هایی را منتقل می‌کند؟
• اگر ناگهان به شهرتی مانند پل دست پیدا می‌کردید، چه کاری انجام می‌دادید؟
• چکیده‌ی مضمون کلی فیلم چیست؟ در واقع درباره‌ی چه چیزی است؟

والدین باید بدانند که "سناریوی رویا" یک کمدی طنز سورئال درباره یک استاد کالج معمولی (نیکلاس کیج) است که ناگهان و به صورت تصادفی شروع به ظاهر شدن در رویاهای دیگران می‌کند. انتظار می‌رود چندین صحنه کابوس ترسناک و/یا آزاردهنده با حملات، خفه کردن، کوبیدن با اشیاء تیز، تیراندازی با کمان و غیره وجود داشته باشد. همچنین زخم‌های خونین، آسیب‌های جسمی، تهدیدها و موارد دیگر دیده می‌شود. فیلمنامه شامل بخش‌هایی از دیالوگ‌های صریح جنسی و/یا موقعیت‌های جنسی، تلاش ناموفق برای اغواگری، و همچنین لحظاتی از یک رابطه جنسی پرشور است. استفاده از کلمه "فاحشه" و "احمق" و "بی‌عرضه" و عبارات مشابه در فیلم دیده می‌شود. شخصیت‌ها در کنار شام و به صورت اجتماعی در یک بار شراب می‌نوشند. این فیلم همیشه آسان برای تماشا نیست، اما احتمالا برای بینندگان ماجراجو رضایت‌بخش خواهد بود.

این فیلم که برگرفته از کمدی‌های تلخ و سورئال چارلی کافمن درباره‌ی شرایط انسانی است، تا انتها ایده‌ی جالب خود را حفظ می‌کند و از بازی بی‌باک نیکلاس کیج بهره می‌برد. فیلم «سناریوی رویایی» به نویسندگی و کارگردانی کریستفر بورلی، متولد نروژ، کار درستی انجام می‌دهد و هرگز توضیح نمی‌دهد که چرا این پدیده‌ی رویا/پل مَتِو رخ می‌دهد یا اینکه قرار است چه معنایی داشته باشد. ما تنها شاهد اثرات آن هستیم و می‌توانیم بدون نگرانی از جزئیات، به کاوش احساسی در آن بپردازیم.این سفر همیشه آسان نیست. پل از نظر اجتماعی بسیار دست و پا چلفتی است و همیشه در موقعیت‌هایی که سکوت می‌تواند موثرتر باشد، زیاد صحبت می‌کند یا سعی می‌کند خود را به شیوه‌ای نادرست تحمیل کند و شکست می‌خورد. او همچنین بسیار ناامن است و تقریبا هر چیز کوچک را به عنوان انتقادی شخصی تلقی می‌کند. با این حال، مانند فیلم «بو ترسیده است» (که کارگردان آن، آری آستر، یکی از تهیه‌کنندگان این فیلم است)، این فیلم حمله‌ای به خود پل نیست، بلکه طنزی است بر دنیای خودپسند، بی‌ثبات و بی‌توجهی که او را شکل داده است. (پایان‌بندی بدبینانه فیلم این ایده را پشتیبانی می‌کند.) با این حال، در پایان، فیلم «سناریوی رویایی» بینندگان را با این فکر ترک می‌کند که علی‌رغم تمام نقص‌های ما، ارتباط انسانی همچنان ارزشمندترین چیز است.