مگالودون ۲

در فیلم "مگ 2: گودال"، جوناس تیلور (جیسون استاتهام) و دوست قدیمی‌اش مک (کلیف کرتیس) اکنون با موسسه ژانگ همکاری می‌کنند و گاهی اوقات برای درگیر شدن با تروریست‌های زیست‌محیطی از محل کار خود فرار می‌کنند و سپس به کار اصلی خود، یعنی مبارزه با کوسه‌های غول‌پیکر، برمی‌گردند. رئیس موسسه، جیومینگ (وو جینگ)، یک مگالودون در اسارت دارد و سعی در آموزش آن دارد، در حالی که جوناس ناپدری محتاط می‌ینگ (سوفیا کای) شده است که اکنون 14 ساله است. او دوست دارد مانند جوناس به ماجراجویی بپردازد، اما جوناس می‌خواهد او را ایمن نگه دارد. زمانی که گروه برای شیرجه‌ای عمیق در زیر لایه ترموکلاین سرد یخ‌زده آماده می‌شوند، می‌ینگ به صورت مخفیانه همراه آنها می‌شود. در کف اقیانوس، تیم یک عملیات معدنی غیرقانونی را کشف می‌کند، همچنین تعداد بیشتری مگالودون. حتی بدتر اینکه پس از انفجاری که آنها را گرفتار می‌کند، گروه متوجه می‌شود که یک خائن در میان آنها دارند. جوناس باید راهی برای نجات گروه و مقابله با کوسه‌ها (همچنین یک نوع دوزیست قاتل جدید و یک هشت‌پای غول‌پیکر) پیدا کند قبل از اینکه این موجودات خطرناک به نزدیک‌ترین منطقه مسکونی، یک استراحتگاه تفریحی به نام جزیره تفریحی، برسند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم «مگ ۲: گودال» صحبت کنند. دیدن این صحنه‌ها چه حسی به شما داد؟ هیجان‌انگیز بود یا شوکه‌کننده؟ فیلم چه چیزهایی را نشان داد یا نشان نداد تا این اثر را ایجاد کند؟ چرا این موضوع مهم است؟
• آیا این فیلم ترسناک است؟ جذابیت فیلم‌های ترسناک در چیست؟ چرا گاهی اوقات مردم از ترساندن خود لذت می‌برند؟
• جذابیت فیلم‌های کوسه چیست؟ چرا افراد زیادی مجذوب آنها می‌شوند؟ آیا از تماشای این فیلم‌ها چیزی یاد گرفتید؟
• شعار جوناس که می‌گوید: «ما مشکلات را یکی یکی حل می‌کنیم. کاری که جلوِ رویمان است را انجام می‌دهیم، بعد سراغ کار بعدی می‌رویم.» منطقی به نظر می‌رسد. آیا با این شعار موافقید یا مخالف؟ چرا؟
• این فیلم چه پیامی درباره محیط زیست دارد؟ آیا راه‌هایی برای مشارکت پیشنهاد می‌کند؟ برخی راه‌های مثبت برای کمک کردن چیست؟

والدین باید بدانند که فیلم مهیج "مگ 2: ترانچ" دنباله فیلم "مگ" در سال 2018 است که در آن جیسون استاتهام بار دیگر در نقش قهرمان جوناس تیلور ظاهر می‌شود. این فیلم کمی بهتر از قسمت قبلی خود است و گاهی اوقات می‌تواند سرگرم‌کننده باشد، اما در کل همان داستان تکراری و کلیشه‌ای را دنبال می‌کند. بزرگ‌ترین نگرانی در مورد این فیلم خشونت آن است. همانطور که انتظار می‌رود، حملات زیادی توسط مگ و دیگر موجودات وجود دارد که در آن افراد به طور کامل بلعیده می‌شوند یا به طرق دیگر کشته می‌شوند. همچنین مرگ‌های دیگری نیز وجود دارد، همراه با مبارزه با چاقو، خفه کردن، کتک زدن، لگد زدن، کمی خون، انفجار و موارد دیگر. در فیلم گاهی اوقات از الفاظ رکیک استفاده می‌شود، مانند "س--ت"، "ا--ول"، "پسر لعنتی"، "ابله" و "نامشروع"، و همچنین ژست‌های توهین‌آمیز نشان داده می‌شود. دو نفر نیز به صورت عاشقانه یکدیگر را می‌بوسند و یک بسته کاندوم نشان داده می‌شود. شخصیت‌های فیلم نیز نوشیدنی‌های الکلی مانند ویسکی، شراب و کوکتل مصرف می‌کنند.

این دنباله‌ی فیلم کوسه‌ی غول‌پیکر، اگرچه پیشرفت کوچکی نسبت به قسمت قبلی خود دارد، گاهی اوقات به دلیل پیچش‌های داستانی و اکشن کلیشه‌ای ضعیف، به‌نظر می‌رسد که تنها به دنبال لذت بردن از ذات فیلم‌های بی-مووی خود است. در فیلم "مگ 2: ترانچ"، بن ویتلی، کارگردان زیرک، جایگزین جان تورتلتاب، کارگردان محافظه‌کار فیلم اول می‌شود. او برخی لحظه‌های سرگرم‌کننده را خلق می‌کند، مانند دی‌جی (پیج کنیندی) که اکنون برای هرگونه اورژانسی آموزش دیده است، یا جاناس که با تیغه‌ی یک هلی‌کوپتر سقوط کرده، یک کوسه را می‌کشد. با این حال، ویتلی نیز به دلیل نیاز واضح به حفظ رده‌بندی سنی نوجوان برای فیلم، محدود شده است و تنها تا حدی می‌تواند خلاقیت خود را بروز دهد.علاوه بر این، داستان فیلم به‌قدری مکانیکی است که حس شگفتی و تعلیق را از بین می‌برد. برای مثال، جادوی کشف بخشی جدید از اقیانوس قربانی افشای عملیات مخفیانه معدن‌کاوی می‌شود. اگر استیون اسپیلبرگ - که فیلم‌های پارک ژوراسیک او منبع الهام مستقیم این فیلم هستند - مسئول بود، حداقل چند دقیقه‌ای برای تحسین ماهی‌ها و گیاهان جدید و زیبای قبل از شروع کشتار داشتیم. فیلم مگ ۲: ترانچ هیچ ریتم یا ظرافتی ندارد. و همان‌طور که در فیلم قبلی بود، جلوه‌های ویژه کامپیوتری غیرواقعی باعث ایجاد هیولاها غیرواقعی شده‌اند که اکنون دو برابر قبل کسل‌کننده هستند.