طلای تقلبی

بر اساس استانداردهای کمدی رمانتیک، طلای احمق بیشتر یک اکشن/ماجراجویی شکار گنج است. متیو مک‌کانهی در نقش فین، موج‌سواری راحت و بی‌دغدغه را بازی می‌کند که به دنبال گنجی اسپانیایی دفن‌شده در سواحل کی وست فلوریدا است. برای انجام این کار، او باید حامیان ثروتمند (و در برخی موارد خطرناک) را برای تأمین مالی سفرهای خود پیدا کند. در همین حال، همسر سابق او، تس (کیت هادسون)، یک مورخ آماتور با آرزوهای دانشگاهی، از این شکار بی‌پایان خسته شده و در آستانه طلاق از شوهر بی‌مسئولیت و کوته‌بین خود است. این دو زمانی با هم برخورد می‌کنند که فین موفق می‌شود به یخت متعلق به نایجل (دونالد ساترلند)، کارفرمای تس، دسترسی پیدا کند. نایجل یک میلیونر است که دخترش (الکسیس دزینا) سوژه‌ای برای روزنامه‌های زرد است. فین و تس، با استفاده از پول و تجهیزات نایجل، در یک مأموریت آخر برای یافتن گنج شرکت می‌کنند--البته اگر کسی قبل از آنها به آنجا نرسد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نوع این فیلم صحبت کنند، آیا یک کمدی رمانتیک است یا اکشن/ماجراجویی؟ از هر کدام از این ژانرها چه انتظاری دارید؟ کدام بخش‌های فیلم با هر ژانر همخوانی دارد؟ آیا تمرکز بر بدن مک‌کاناهی به جای هادسون، تفاوتی با اکثر کمدی‌های رمانتیک دارد؟ این موضوع چه چیزی در مورد مخاطب مورد نظر فیلم‌سازان به ما می‌گوید؟ بچه‌ها: اگر شما این فیلم را ساخته بودید، آیا به همین اندازه خشونت و به همین اندازه کم رومانتیک بودن را در آن قرار می‌دادید؟ چرا؟

والدین باید بدانند که با ستاره‌های دوست‌داشتنی و جذاب این فیلم، کیت هادسون و متئو مک‌کانهی که همیشه بدون پیراهن است (که قبلا در فیلم چگونه مردی را در ۱۰ روز از دست بدهیم با هم همبازی بودند)، این کمدی رمانتیک احتمالا مورد توجه دختران نوجوان و زنانی قرار می‌گیرد که به دنبال کمی زیبایی بصری هستند. اما این فقط یک کمدی رمانتیک نیست، بلکه یک ماجراجویی شکار گنج است که شامل چند صحنه خشونت‌آمیز غیرمنتظره نیز می‌شود. در واقع، خشونت در این فیلم بیشتر از رومانس است که به چند صحنه بوسیدن پرشور محدود می‌شود. همچنین در این فیلم از برخی الفاظ (مثل شیت و بیک) استفاده شده و صحنه‌های نوشیدن الکل هم وجود دارد. برای اینکه از فیلم‌های مشابه بیشتر با خبر شوید، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

مک‌کانهی و هادسون دوباره با هم همکاری کردند که با توجه به کمدی رمانتیک موفق سال ۲۰۰۳ آنها، یعنی «چگونه در ۱۰ روز مردی را از دست بدهیم» تعجب‌آور نیست؛ اما نکته غیرمنتظره این است که آنها در اینجا چقدر کم‌حرف و بی‌روح هستند. هیچ نشانی از آن احساس عاشقانه‌ای که در بهترین کمدی‌های رمانتیک دیده می‌شود، وجود ندارد. (حتی بیلی کریستال که ضد قهرمان‌های مردانه است در «وقتی هری سالی را دید» خیلی رمانتیک‌تر بود.) در عوض، اشاره‌های آشکار و تقریباً مداومی به «جنسیت خام» فین، «استعداد» او در سه چیز («شکار گنج، پیدا کردن پول برای شکار گنج و، ام، خب، می‌دانی دیگر») و تلمیح‌های آشکار دیگر وجود دارد.در مورد بدن مک‌کانهی، باید در انتهای فیلم به‌طور جداگانه به آن پرداخته می‌شد. صحنه‌های بدون پیراهن او بیشتر از صحنه‌های دیگر است، و او را به یکی از معدود بازیگران مردی تبدیل می‌کند که راحت است بر فیزیک بدنی‌اش تأکید کند تا استعدادش را به‌عنوان دلیل اصلی موفقیتش. بعد از هشتمین یا نهمین صحنه از شانه‌های برنزه‌اش، شروع می‌کنی به این فکر که آیا این فیلم هدفی جز یک صحنه طولانی از جذابیت‌های بصری برای زنان دارد؟ این نوع نمایش (بیش از حد) در بازیگران زن و مرد، حواس‌پرتی ایجاد می‌کند و این فیلم را که از قبل سطحی بود، به سطحی از تفریحات بی‌معنی شب‌های قرار ملاقات تنزل می‌دهد.