در جستجوی خوشبختی با راوی پاتل

کمدین و بازیگر راوی پاتل افکار زیادی در سر دارد و در جستجوی خوشبختی، برخی از سوالات آزاردهنده‌اش را مطرح می‌کند. دوران سالمندی خوشبخت به چه شکل است؟ و کودکی خوشبخت چطور؟ آیا ما برای امرار معاش کار می‌کنیم، یا بیشتر زندگی‌مان را وقف کارمان می‌کنیم؟ با کمک خانواده، دوستان و افرادی که در مکان‌های دورافتاده‌ای از کره جنوبی تا مکزیک و دانمارک ملاقات می‌کند، پاتل به تأمل و جستجوی پاسخ‌ها می‌پردازد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که آیا فیلم «دنباله خوشبختی» راجی پاتل، ترس‌ها و پرسش‌هایی را به تصویر می‌کشد که جهانی هستند یا خیر. زندگی پاتل تا چه حد معمولی و عادی است؟ و تا چه حد نیست؟ آیا بیشتر مردم وقت و پول کافی برای سفر به دور دنیا و مواجهه با ترس‌هایشان و تفکر در مورد زندگی‌شان دارند؟ آیا این موضوع نوع دغدغه‌ها و نگرانی‌هایشان را تغییر می‌دهد؟ به طور خلاصه، آیا دغدغه‌های پاتل قابل درک و مرتبط با دیگران است؟ چرا یا چرا نه؟
• چرا پاتل به مکان‌های بین‌المللی سفر می‌کند؟ تغییر مناظر یا آداب و رسوم چه چیزی در مورد زندگی پاتل نشان می‌دهد؟ آیا باید سفرهای فیزیکی انجام داد تا الهام و دانش کسب کرد؟ آیا مکان‌های غیرمعمول این نمایش را جذاب‌تر می‌کنند؟
• چگونه پاتل کنجکاوی خود را نشان می‌دهد؟ ارتباطات در جستجوی او چه نقشی دارد؟ چرا این نقاط قوت شخصیت مهم هستند؟

رابی پاتل در جستجوی خوشبختی، مجموعه مستندی است که در آن بازیگر و کمدین به مکان‌های بین‌المللی مختلف سفر می‌کند تا به پرسش‌های هستی‌شناسانه در مورد زندگی بپردازد. این مجموعه با ریتمی آگاهانه و شامل بحث‌های عمیق فراوان است. شرکت‌کنندگان از مکان‌های مختلف و با پیشینه‌های متنوع هستند. پاتل در مورد سنت‌های آن‌ها سوال می‌پرسد و پاسخ‌ها را با احترام می‌پذیرد و کنجکاوی و ارتباط گسترده‌ای را نشان می‌دهد. این مجموعه اغلب به موضوعات جدی مانند مرگ می‌پردازد. پاتل در مورد ترس از از دست دادن والدینش صحبت می‌کند، در حالی که آن‌ها در مورد ترس از داشتن دوران پیری ناراحت‌کننده یا دردناک صحبت می‌کنند. سایر مصاحبه‌شوندگان به صراحت در مورد عزیزانی که از دست داده‌اند و اندوهشان صحبت می‌کنند. محتوای بالغانه دیگر شامل نوشیدن مشروبات الکلی (هیچ‌کس مست نمی‌شود، اما پاتل و دیگران مشروبات الکلی می‌نوشند و در وعده‌های غذایی یا در جمع‌ها کوکتل و آبجو می‌خورند)، تصویری از جوانه ماری‌جوآنا، و صحنه‌ای است که پدر پاتل درخواست می‌کند که با هم حشیش بکشند. الفاظ زشت به ندرت استفاده می‌شود اما شامل کلمات c--k و f--k و تکرار الفاظ نژادپرستانه ضد هندی (مانند "سر حوله‌ای" و "سوار شتر") است. اما به‌طور کلی این مجموعه ملایم و شیرین است و بینندگان را تشویق می‌کند تا در مورد زندگی خود فکر کنند و در مورد اینکه چگونه می‌توانند بهتر باشند، بحث کنند.

این مجموعه به عنوان تمرینی برای دست و پنجه نرم کردن با سوالات مهم زندگی، شیرین و قابل ارتباط است و با ریتم آگاهانه و تفکر لذت‌بخشی ساخته شده است. در سن ۴۱ سالگی، پاتل در سنی است که هم خودش و هم مفاهیمی که همیشه برایش عزیز بوده‌اند را مورد پرسش قرار می‌دهد (مفهوم بحران میانسالی از هیچ‌جا سر در نیاورده است). در جستجوی خوشبختی راوی پاتل، او سوالات و نگرانی‌هایش را به روشی صادقانه و خلع سلاح کننده مطرح می‌کند، درست به دوربین نگاه می‌کند تا با تمام مردم در سرزمین تلویزیون ارتباط برقرار کند. این یک اقدام موثر است. در نهایت، بیشتر ما نگران از دست دادن والدین سالخورده‌مان هستیم، نگران هدایت فرزندانمان به سمت استقلال بدون دخالت بیش از حد، و نگران تاثیری که شغل‌مان بر زندگی‌مان می‌گذارد.تامل ما را به مکان‌های جالبی می‌برد: به مکزیک، جایی که گروهی از مهاجران صرفه‌جو، بازنشستگی شاد و ارزان‌قیمت را یافته‌اند؛ به ژاپن، جایی که والدین فرزندانشان را به مراقبت از خودشان تشویق می‌کنند به روشی که برای آمریکایی‌ها غیرقابل تصور و خطرناک به نظر می‌رسد؛ به دانمارک، جایی که موج رو به رشد مهاجرت چالش‌های اجتماعی جدیدی را به وجود آورده است. او با افرادی ملاقات می‌کند که در مکان‌هایی که بازدید می‌کند زندگی می‌کنند، غذا می‌خورد، نوشیدنی می‌نوشد و همه صحبت می‌کنند. فرضیات مورد بررسی قرار می‌گیرند، سنت‌ها مورد بحث قرار می‌گیرند. و این زیبا است، هرچند پرحرف و کند. پاتل پر از سوال است. پاسخ‌ها آهسته‌تر می‌آیند، اما خود تأمل ارزشش را دارد و لذت‌های ظریف و پیچیده‌ای را برای بینندگانی که نگاهی عمیق به زندگی خود می‌اندازند، به ارمغان می‌آورد.