بولینگ برای کلمباین

مایکل مور، فیلمساز، در مستندی به بررسی خشونت اسلحه در آمریکا می‌پردازد. مور با طیف گسترده‌ای از آمریکایی‌ها مصاحبه می‌کند، از جمله ستاره راک شوک، مریلین منسون (موسیقی او با دو پسری که مسئول کشتار دبیرستان کلمباین بودند، مرتبط بود)، چارلتون هستون، رهبر انجمن ملی سلاح، برادر تری نیکولز (هم‌دست تیموتی مک‌وی) و بسیاری دیگر. مور عمیقا نگران است و قلبی خونین و لیبرال دارد، اما ایدئولوگ نیست. او در دبیرستان تیراندازی یاد گرفته و عضو مادام‌العمر انجمن ملی سلاح است. وقتی بانکی به او به خاطر افتتاح حساب جدید، تفنگی هدیه می‌دهد، به‌طور غیررسمی عملکرد تفنگ را بررسی می‌کند و در عین حال می‌پرسد آیا کسی تا به حال به این فکر کرده که شاید اسلحه و بانک بهترین ترکیب ممکن نباشند. بیشتر اوقات او اجازه می‌دهد داستان خودش را بگوید، اما گاهی اوقات، مور خود داستان می‌شود، مثل وقتی که دو بازمانده جوان تیراندازی کلمباین را به دفتر مرکزی ملی کی-مارت می‌برد تا در اعتراض به فروش مهمات، از جمله گلوله‌هایی که هنوز در بدن این دو جوان است. بعد از یک روز بحث و بررسی، سخنگوی کی-مارت بیانیه‌ای را قرائت می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد سوالاتی که مور مطرح می‌کند بحث کنند. چرا آمریکایی‌ها به هم شلیک می‌کنند، خیلی بیشتر از هر کشور دیگری؟ چرا کانادایی‌ها درهای جلویی خانه‌شان را قفل نمی‌کنند؟ مور چطور موفق شد کی-مارت را متقاعد کند که دیگر مهمات نفروشد؟
• مایکل مور چه نوع فیلمسازی است؟ فکر می‌کنید چه چیزهایی را در فیلم‌هایش نادیده می‌گیرد؟ آیا از انتقادهایی که به روش‌های او می‌شود، چیزی شنیده‌اید؟
• چه کارهایی می‌توانید انجام دهید تا خشونت را کاهش دهید یا چیزهای دیگر را که برایتان مهم است تغییر دهید؟ چه راه‌ها و روش‌های متفاوتی را مردم برای ایجاد تغییر به کار می‌برند؟

والدین باید بدانند که بولینگ برای کلمباین مستندی در مورد خشونت با سلاح گرم است که شامل تعدادی صحنه آزاردهنده برای بیان نکات خود است، مانند فیلم‌هایی از تیراندازی به افراد در زندگی واقعی، خودکشی با اسلحه، ترور، فیلم‌های نبرد و غیره. شاید وحشتناک‌ترین بخش فیلم، تصاویر دوربین‌های امنیتی از کشتار دبیرستان کلمباین است. این صحنه‌ها کوتاه هستند، اما به‌طور موثری وحشتناک. بولینگ برای کلمباین همچنین شامل زبان تند، انتقاد از سیاست‌های سیاسی آمریکا، تصویری کوتاه از یک مرد برهنه با اندام خصوصی یک زن روی جلد آلبوم، مصاحبه‌شونده‌ای که سیگار می‌کشد و چند اشاره به نوشیدن الکل است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

هر مستندی درباره خشونت اسلحه در آمریکا که باهوش‌ترین و بینش‌آمیزترین نظر را کسی بدهد که نامش برگرفته از نام ملکه زیبایی درگذشته و قاتلی زنجیره‌ای است، ارزش دیدن دارد. این مستند بیشتر موزاییکی است تا جنجالی و به‌طرز تلخی خنده‌دار، هرچند کمی از حد معمول فراتر می‌رود وقتی مور تلاش می‌کند تهیه‌کننده تلویزیونی دیک کلارک را به قتل یک بچه شش‌ساله توسط بچه‌ای شش‌ساله دیگر ربط دهد، چون پسر بچه‌ای که همکلاسی‌اش را کشت، مادری داشت که در یکی از رستوران‌های کلارک در برنامه‌ای برای اشتغال مددجویان به کار مشغول بود. و سوال‌های بی‌وقفه مور از چارلتون هستون که به‌وضوح دچار اختلال حافظه بود، و گذاشتن عکس دختر مقتول در خانه هستون بعد از ترک مصاحبه توسط هستون، به‌طور ناخواسته باعث شد هستون همدردی‌برانگیزتر به نظر برسد.اما فیلم مور با شهامت به پرسش‌های پیچیده می‌پردازد، حتی در حالی که می‌پذیرد پاسخ‌ها را ندارد. چرا همسایگان شمالی ما در کانادا، که به نسبت تعداد اسلحه‌های مشابهی دارند، تنها یک دهم ما به یکدیگر شلیک می‌کنند؟ چرا آمریکایی‌ها حتی بیش از میزان خشونتی که به خود تحمیل می‌کنیم، ترسو هستند؟