خانهٔ سبک

مجموعه تلویزیونی انقلابی و سرگرم‌کننده ام‌تی‌وی، خانه سبک، از سال ۱۹۸۹ به مدت ۱۱ سال در این شبکه پخش شد، با میزبانی از چهره‌هایی همچون سیندی کرافورد و ربکا رومجین که بخش‌های مختلف برنامه را روایت و معرفی می‌کردند. این بخش‌ها طیف وسیعی از موضوعات مد را پوشش می‌دادند، از سبک‌های شخصی تا مصاحبه با طراحان مشهور. بسیاری از قسمت‌ها حول یک موضوع خاص، مانند ظهور مجلات مد در اواخر دهه ۸۰ یا نگاهی به نمایش‌های مد سال ۱۹۹۴، شکل می‌گرفتند. برخی قسمت‌ها نیز مجموعه‌ای از بخش‌های مختلف در موضوعات مرتبط با مد بودند. بسیاری از چهره‌های مشهور فعلی دنیای مد، در زمانی که در ابتدای حرفه خود بودند، در این برنامه حضور داشتند، مانند تاد اولدهام (که در بخش‌هایی به بینندگان نشان می‌داد چگونه لباس‌ها و مبلمان قدیمی را به کالاهای مد روز تبدیل کنند)، آنا سویی و ایزاک میزrahi. در بخش‌هایی که به سبک شخصی هنرمندان موسیقی می‌پرداخت، هنرمندانی همچون بستی بویز، دستینی چایلد با حضور جوان و بی‌تجربه بیانسه، و جاستین تیمبرلیک در دوران عضویت در گروه ان سینک، حضور داشتند. اگرچه محتوای این بخش‌ها بسیار متنوع است، اما همه آنها با ویژگی‌هایی مانند برش‌های سریع دوربین، استفاده فراوان از دوربین‌های دستی و تمرکز بر زیبایی‌شناسی و جذابیت بصری، متمایز می‌شوند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد ویژگی‌های «خارق‌العاده» یک سوپرمدل صحبت کنند، همان‌طور که این اصطلاح در برنامه خانه استایل به کار رفته است. آیا فقط به معنی مدلی است که زیاد کار می‌کند؟ چرا یک دسته از مدل‌ها عنوانی دارند که آنها را از دیگرانی که به‌عنوان شغل لباس می‌پوشند متمایز می‌کند؟ آیا مدل‌ها واقعاً خارق‌العاده هستند یا فقط از نظر ژنتیکی خوش‌شانس؟
• وقتی خانه سبک در دهه ۱۹۹۰ پخش شد، ام‌تی‌وی عمدتا به عنوان یک کانال موسیقی شناخته می‌شد. چرا یک کانال موسیقی برنامه‌ای در مورد مد تولید می‌کند؟
• خانهٔ سبک تصاویر زیادی از افرادی که بسیار جذاب به نظر می‌رسند، ارائه می‌دهد. آیا بعد از تماشای این تصاویر، احساس جذابیت کمتری می‌کنید؟ زندگی شما چگونه متفاوت می‌بود اگر هرگز تصویری از افرادی با ظاهر «ایده‌آل» را نمی‌دیدید؟ آیا مقایسه خود با افرادی که در خانهٔ سبک نمایش داده می‌شوند، مضر است؟

والدین باید بدانند که خانه مد یک برنامه سرگرم‌کننده و اطلاع‌رسان است که بخش‌های مختلف آن به موضوع مد می‌پردازد و از نظر محتوا و مناسب بودن بسیار متنوع است. بسیاری از بخش‌ها نگاهی بی‌ضرر به طراحان یا روندهای خاص دارند. برخی دیگر بحث‌برانگیزتر هستند، با هنرمندان موسیقی که در لباس‌های شفاف می‌رقصند یا در حال پوشیدن و درآوردن لباس‌های دو تکه هستند. برخی از سلبریتی‌ها در صفحه نمایش سیگار می‌کشند یا مشروب می‌خورند و به طور غیر مستقیم به مواد مخدر اشاره می‌کنند، مانند پوشیدن لباس‌هایی با طرح برگ ماری‌جوآنا. برخی الفاظ زشت نیز در برنامه وجود دارد، مانند "احمق" و "بی‌شعور"، اما معمولاً به عنوان شوخی استفاده می‌شود نه توهین شخصی. هیچ برهنگی در برنامه نشان داده نمی‌شود، اما بسیاری از مدهای آن بخشی از سینه یا باسن را آشکار می‌کنند و زنان نیمه‌برهنه به طور مکرر در صفحه نمایش حضور دارند. مدل‌ها، به ویژه "سوپرمدل‌ها"، در خانه مد مورد احترام و تقدیس قرار می‌گیرند، که ممکن است انتظارات غیرواقعی در مورد ظاهر، به ویژه برای نوجوانان، ایجاد کند.

برای بچه‌ها و بزرگسالانی که عاشق Project Runway یا وبلاگ‌های مد امروزی هستند، House of Style یک خاطره خیلی باحال از گذشته است. شاید انتظار داشته باشید که یک برنامه با سبک MTV سرگرم‌کننده و سطحی باشد؛ اما House of Style برنامه‌ای جامع و کنجکاو بود که به همه چیز از کراوات‌های قلابی تا مد روی پیست‌های اسنوبوردینگ می‌پرداخت. اگرچه بعضی از مدهایی که در این برنامه به آن‌ها پرداخته شده است، دیگر جذابیت گذشته را ندارند، اما تنوع گسترده‌ای که House of Style پوشش می‌داد، به آن حیات و نشاطی بخشیده است که به زیبایی با گذر زمان همراه شده است.مددوستان از دیدن نسخه‌های جوان‌تر و هیجان‌انگیز سلبریتی‌های مد و لباس مدرن لذت خواهند برد. نگاه کنید، مایکل کورس و مارک جیکوبز کوچک! نوجوانان ممکن است از لباس‌های عجیب و غریبی که مادر و پدرشان در گذشته به باشگاه‌ها می‌پوشیدند، کمی بخندند، اما آن‌هایی که به مد و لباس علاقه دارند، از نگاه پشت صحنه به طراحان و صحنه‌های مد، مانند ظهور سبک هاراجوکوی ژاپنی در دهه ۱۹۹۰، شگفت‌زده خواهند شد. با این حال، والدین ممکن است بخواهند با فرزندانشان در مورد ارزش‌های درونی و ظاهری افراد صحبت کنند و در مورد خطرات دوست داشتن افراد صرفاً به دلیل ظاهرشان هشدار دهند. سپس می‌توانید به تماشای این مجموعه جذاب و تحسین لباس‌ها بپردازید.