با یک میلیون دلار سرگردان

STRANDED WITH A MILLION DOLLARS یک مجموعه رقابتی واقع‌گرایانه است که شرکت‌کنندگان تلاش می‌کنند بدون خرج کردن جایزه نقدی بزرگ، در یک جزیره استوایی زنده بمانند. ده شرکت‌کننده در جزیره فیجی تاوِونی با تنها لباس‌های تنشان، یک تفنگ سیگنال اضطراری، یک تبلت و یک میلیون دلار گیر افتاده‌اند. برای ۴۰ روز آن‌ها باید به دنبال غذا و آب باشند، سرپناه پیدا کنند و در حالی که خود را از شکارچیان در امان نگه می‌دارند، به مکان‌های مختلف جزیره بروند. برای کمک به زنده ماندن آن‌ها، می‌توانند بخشی از پول را برای خرید لوازم بسیار گران‌قیمت خرج کنند، از جمله کبریت، چادر و چیزهایی که زندگی را کمی آسان‌تر می‌کند. شرکت‌کنندگان انفرادی نیز از گروه جدا شده و با وسوسه تجملات روبه‌رو می‌شوند، هزینه‌ای که در صورت پذیرفتن آن‌ها از جایزه نقدی کسر می‌شود. آن‌هایی که از این رقابت جان سالم به در می‌برند، می‌توانند هر پولی که باقی مانده را تقسیم کنند. در تمام این مدت، دوربین‌های نصب‌شده روی پهپادها و روبوکام‌ها هر حرکت آن‌ها را دنبال می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد برخی از نگرش‌ها و رفتارهای شرکت‌کنندگان در این برنامه صحبت کنند. در یک مسابقه تلویزیونی، افراد می‌خواهند برنده شوند، اما آیا این امر به قیمت آزار دیگران باید باشد؟ آیا اعضای گروه تصمیمات متفاوتی می‌گرفتند اگر گرسنه یا تشنه نبودند؟ یا فقط طمع‌کار هستند؟ آیا ارزش‌هایی که در این برنامه به نمایش می‌گذارند، همان ارزش‌هایی است که در زندگی واقعی از خود نشان می‌دهند؟
• چرا مردم در برنامه‌های تلویزیونی مثل «سرزمین ناشناخته» شرکت می‌کنند؟ آیا فقط برای برنده شدن در مسابقه و کسب پول خود را به چالش‌های طاقت‌فرسا می‌کشانند؟ یا انگیزه دیگری دارند؟

والدین باید بدانند که برنامه تلویزیونی واقعی با موضوع بقا به نام Stranded With A Million Dollars حاوی پیام‌های نگران‌کننده‌ای در مورد اهمیت پول و اینکه چگونه نیازهای فردی توجیه‌کننده آسیب رساندن به تیم است، می‌باشد. این برنامه همچنین حاوی الفاظ زشت، مشاجرات و رفتارهای بدخواهانه است و همچنین نشان می‌دهد که افراد بیمار می‌شوند و با گرسنگی، تشنگی و عوامل محیطی دست و پنجه نرم می‌کنند.

در این مجموعه تلویزیونی با موضوع بقا، که از نظر اخلاقی مورد انتقاد است، شرکت‌کنندگان در شرایطی قرار می‌گیرند که باید برای نیازهای اساسی خود قیمت تعیین کنند، در حالی که در آسیب‌پذیرترین وضعیت زندگی خود قرار دارند. این مجموعه شباهت‌هایی با فیلم بازی‌های گرسنگی دارد، زیرا افراد در آن کمتر به همکاری با یکدیگر تمایل دارند و بیشتر به تصمیم‌گیری‌های خودخواهانه و پرهزینه گرایش پیدا می‌کنند، به ویژه زمانی که گرسنه، تشنه و خسته‌تر می‌شوند. استفاده این برنامه از فناوری پهپاد برای تحویل اقلام و نظارت بر هر حرکت شرکت‌کنندگان، بر این جنبه‌های منفی می‌افزاید.برخلاف برنامه‌های تلویزیونی مثل «بازمانده»، هر شرکت‌کننده باید خودش را از بازی خارج کند، که نیاز به چالش‌های حذف گروهی و اتحادهای قدرتمند را از بین می‌برد. با این حال، همچنان استراتژی‌های زیادی وجود دارد و هر شرکت‌کننده به دنبال راه‌هایی است تا دیگران را به خرج کردن پول کمتر و خودجوش خارج شدن از بازی ترغیب کند تا جایزه نقدی بزرگ‌تری به دست آورد. این شامل حمله به شرکت‌کنندگان در حال مبارزه و فشار زیرکانه بر آن‌ها برای ترک بازی است. طرفداران این نوع برنامه‌ها آن را سرگرم‌کننده و متفاوت می‌دانند، اما «یک میلیون دلار در جزیره» قطعاً آزاردهنده است.