ریکاردوس بودن

این فیلم که توسط نویسنده و کارگردان آرون سورکین ساخته شده، داستان لوسییل بال (با بازی نیکول کیدمن) و دزی آرناز (با بازی خاویر باردم) را روایت می‌کند. این فیلم یک هفته پرتنش از پشت صحنه سریال «دوستت دارم لوسی» را به تصویر می‌کشد و با فلش‌بک‌هایی به گذشته، شروع رابطه این دو را نشان می‌دهد. در حالی که یک ستون‌نویس شایعات تلاش می‌کند در اوج مک‌کارتیسم، لوسییل بال را به کمونیسم ربط دهد، شایعه‌ای مبنی بر خیانت دزی آرناز پخش می‌شود. آیا ازدواج و سریال آن‌ها از پس این درام برمی‌آیند؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پشتکار و شجاعت صحبت کنند. بال و آرناز چگونه این دو ویژگی را در طول دوران حرفه‌ای خود به نمایش گذاشتند؟
• نژادپرستی چگونه بر ازدواج بال و آرناز تاثیر گذاشت؟ آنها چگونه با آن مبارزه کردند؟ آیا فکر می‌کنید از زمان سریال من لوسی دوست دارم چیزها تغییر کرده است؟
• زنان در این فیلم چگونه به تصویر کشیده شده‌اند؟ چگونه به مسائل و مشکلات زنان شاغل در دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ پرداخته است؟
• آیا این فیلم نشان می‌دهد که چرا شرکت تولیدی دِسیلو در آن زمان انقلابی در نظر گرفته می‌شد؟ تأثیر آن را چگونه توصیف می‌کنید؟

والدین باید بدانند که فیلم «بودن ریکاردوها» اثر آرون سورکین، نویسنده و کارگردان، درام یک هفته پرتلاطم در زندگی و برنامه تولیدی لوسی بال (با بازی نیکول کیدمن) و دزی آرناز (با بازی خاویر باردم)، خالقان و ستارگان سریال «دوستت دارم لوسی» است. این فیلم حاوی الفاظ زشت و تند (مثل «لعنتی» و «خدا لعنتت کند» و موارد دیگر)، برخی تهدیدهای کلامی و صحنه‌های دارای محتوای جنسی است. همچنین صحنه‌هایی از نوشیدن الکل و سیگار کشیدن، از جمله توسط لوسی بال در دوران بارداریش، وجود دارد. مسائل نژادپرستی و تبعیض جنسی در هالیوود و همچنین خیانت در فیلم مطرح می‌شود، اما فیلم قدرت استقامت و شجاعت در رسیدن به اهداف را، به‌ویژه در یک صنعت سخت، به نمایش می‌گذارد. طرفداران سبک سورکین احتمالاً از آن لذت خواهند برد، اما اگر هدف اصلی شما یادگیری بیشتر در مورد لوسی بال و دزی آرناز است، این فیلم زندگینامه‌ای مناسب برای تماشا نیست. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

سورکین تلاش می‌کند تا بینندگان را به دنیای پشت صحنه سریال من لوسی را دوست دارم ببرد، اما در مجموع این درام به عنوان نگاهی گران‌قیمت اما سطحی به یک زوج قدرتمند و نمادین به نظر می‌رسد. بال و آرناز در فیلم بودن ریکاردوس با دیواری از جنجال روبرو هستند، که به دلیل شایعات هالیوودی که بال را به کمونیسم و آرناز را به خیانت ارتباط می‌دهد. و سورکین به وضوح علاقه‌مند به تشریح سیاست‌ها و درام‌های شخصی است که در پشت صحنه یکی از محبوب‌ترین نمایش‌های آمریکا اتفاق افتاده است. اما این فیلم ناقص است.در بدترین حالت، فیلم بودن ریکاردوها مثل این است که سارکین سارکین‌گرایی را به اوج رسانده است، شامل لحظاتی با گفتگوهای دورانی و پرحرفی که فقط حس هوش و ذکاوت سارکین را ارضا می‌کند. و نحوه استفاده از شخصیت‌ها کمی شبیه به فیلم‌های وس اندرسون است: مثل عروسک‌هایی که سارکین آن‌ها را در موقعیت‌های مختلف قرار می‌دهد و به آن‌ها دیالوگ می‌دهد، نه اینکه واقعاً شخصیت‌های اصلی را به‌خوبی بررسی و واکاوی کند. بله، در کل، بازیگران کار فوق‌العاده‌ای انجام داده‌اند، با اجرای صدای بال و آرناز و حرکات و رفتارهایشان توسط نیکول کیدمن و خاویر باردم (که این موضوع بیشتر از ظاهرشان به فروش توهم کمک می‌کند). اما حتی با وجود بازیگران خوب و تلاش آن‌ها، فیلم هرگز فراتر از کلیشه‌های سارکین نمی‌رود، و به همین دلیل فیلم خسته‌کننده‌تر از آن چیزی است که باید باشد.