لا برا

دره عظیم و مرموزی در لس‌آنجلس پدیدار می‌شود که بخشی از یک خانواده را به همراه گروهی از غریبه‌های درمانده به دنیای ابتدایی و غیرقابل توضیح منتقل می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نمایش مناسب اقلیت‌ها و افراد دارای معلولیت در "لا بریا" بحث کنند. آیا این نمایش به درستی این افراد را به تصویر کشیده است؟ آیا جنبه‌هایی وجود دارد که بتوان نمایش آن را بهبود بخشید؟
• درباره‌ی اهمیت موضوع خانواده در لا بریا با فرزندانتان صحبت کنید.
• شخصیت‌ها چگونه استقامت و پشتکار خود را نشان می‌دهند؟ چگونه در موقعیت خود شجاعت به خرج می‌دهند؟
• شخصیت‌ها چگونه احساسات خود را در مواجهه با ترومای غیرقابل پیش‌بینی نشان می‌دهند؟ آیا واکنش‌های آن‌ها واقع‌گرایانه است؟
• شخصیت‌ها چگونه در مبارزه برای بقا در دنیای پیشاتاریخی، کار تیمی را به نمایش می‌گذارند؟

والدین گرامی، سریال «لا بریا» دارای صحنه‌های خشونت‌آمیز مانند حملات حیوانات وحشی و زخم‌های خونی است که ممکن است برای کودکان کوچک نگران‌کننده باشد. همچنین، اگرچه محتوای جنسی محدود است، اما روابط رمانتیک و بوسه‌های軽ی وجود دارد. مصرف مواد مخدر و الکل نیز در برخی صحنه‌ها نشان داده می‌شود. این سریال بر اهمیت خانواده و همکاری تأکید دارد، اما صحنه‌هایی از ناامیدی و افکار خودکشی نیز وجود دارد. توصیه می‌شود برای نوجوانان بالای ۱۴ سال مناسب باشد.

این سریال برای تماشای سرگرم‌کننده و بدون فکر کردن مناسب است؛ با ارائه هیجان، رمز و راز و جذابیت کافی برای سرگرم کردن مخاطبان. لا بریا بر اساس افسانه کینگ کنگ ساخته شده است، که دنیای دوران پیشاتاریخ را در مرکز زمین تصور می‌کند. اما به جای اینکه این دنیا در نزدیکی هسته زمین وجود داشته باشد، دنیای لا بریا درست زیر لس آنجلس قرار دارد. خوشبختانه، این نمایش سرگرم‌کننده است و دارای جذابیت کافی برای حفظ علاقه بینندگان است. بازیگران نیز از فرهنگ‌های مختلف هستند و به نظر می‌رسد نویسندگان نمایش قصد دارند شخصیت‌هایی را به بینندگان ارائه دهند که در کلیشه‌های نژادی یا فرهنگی رایج نیفتند. همچنین انتخاب بازیگر معلول، زیرا گورکی، برای نقش ایزی که در یک تصادف پایش را از دست داده است، عالی است. بسیار نادر است که بازیگران معلول فرصت بازی در نقش‌های کامل و متنوع را پیدا می‌کنند، و امیدواریم انتخاب گورکی بخشی از بازنگری هالیوود در نگرش تبعیض‌آمیزش نسبت به معلولان باشد.با این حال، برخی تصمیمات شخصیت‌ها گیج‌کننده است، مانند عجیب بودن تصمیم ایو (متوجه شدید؟)، سم و تای (چی‌که اوکونکو) برای سوار نشدن به آمبولانس و بازگشت به اردوگاهشان بعد از دیدن ببر دندان‌خنجری که در کمین آنهاست، بلکه تصمیم به دویدن می‌گیرند. این تصمیم حتی زمانی که می‌فهمید سه نفر آنها آمبولانس را برای تهیه لوازم نجات پسر ایو، جاش، ردیابی کرده‌اند، منطقی‌تر به نظر نمی‌رسد، که قبلاً توسط یک گرگ مورد حمله قرار گرفته بود. به جای اینکه فقط لوازم مورد نیاز را از کامیون بردارند، می‌توانستند کل کامیون را برگردانند تا جاش بتواند در حالی که داروهای ضروری خود را مصرف می‌کند، دراز بکشد و بهبود یابد. بیشتر شخصیت‌ها نیز کمی غیرواقعی رفتار می‌کنند، زیرا همه آنها تجربه‌ای تروماتیک داشته‌اند - اگر بیشتر مردم خود را در موقعیت شخصیت‌ها تصور کنند، احتمالاً خود را در حال گریه کردن و وحشت‌زده تصور می‌کنند، نه اینکه بلافاصله وارد عمل شوند. اما از آنجا که این یک سریال ماجراجویی است، متاسفانه برخی از واکنش‌های غیرواقعی، اجتناب‌ناپذیر است.