الگو آبی

در سریال آلگو آزول، آنا (با بازی لیز گریمالدو) مدیر یک هتل لوکس است. او مسئول برگزاری مراسم ازدواج لوسیا (با بازی اندرا پرز مینا)، ستاره تلویزیونی، می‌شود که یک هفته قبل از عروسی خودش برنامه‌ریزی شده است. آنا به مادربزرگش قول داده بود که یک لباس خاص را بپوشد، اما خیاط آن را با لباس شخص دیگری عوض کرده است. آنا به‌طور تهاجمی به دنبال زنی که ناآگاهانه با لباس او راه می‌رود، می‌دود. آن‌ها با هم درگیر می‌شوند و لباس پاره می‌شود و توسط یک ماشین عبوری له می‌شود. زمان کافی برای تهیه لباس دیگری وجود ندارد. حالا، به‌نوعی، تنها روزی که آنا می‌تواند ازدواج کند، همان روز است. در اقدامی کاملاً غیرحرفه‌ای، آنا مخفیانه وارد سوئیت هتل لوسیا می‌شود و لباس ۲۰ هزار دلاری او را امتحان می‌کند. او گیر می‌افتد، اما لوسیا از او نمی‌خواهد که لباس را در بیاورد. در عوض، یونیفرم آنا را از پنجره بیرون می‌اندازد. آنا با هیچ لباسی برای پوشیدن، با همان لباس فرار می‌کند و در حالی که پلیس و هر کسی با دوربین گوشی هوشمند به دنبال اوست، به سرعت تدارکات عروسی را انجام می‌دهد. آیا او به خوشبختی ابدی دست خواهد یافت؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اینکه این فیلم دیدگاه برخی زنان را در مورد اهمیت ازدواج نشان می‌دهد، صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید ناامیدی آنا واقع‌گرایانه به نظر می‌رسد؟ چرا، یا چرا نه؟
• آیا فکر می‌کنید موضوع فیلم به زنان توهین می‌کند یا آنها را بیش از حد متمرکز بر ازدواج نشان می‌دهد؟ چرا، یا چرا نه؟
• فیلم در مورد قضاوت شخصیت اصلی خود چه می‌گوید؟

والدین باید بدانند که آلگو آزول یک کمدی رمانتیک پانامایی ملایم (با زیرنویس انگلیسی) در مورد زنی است که به شدت مشتاق ازدواج است و برای دزدیدن یک لباس عروسی، شغل و اتهامات جنایی خود را به خطر می‌اندازد. دو زن بر سر یک لباس با هم دعوا می‌کنند. یک ماشین از روی لباس رد می‌شود. زنی تلاش می‌کند لباس گران‌قیمت خود را از زنی دیگر که آن را امتحان کرده، بکشد. پلیس به دنبال یک دزد لباس است. عنوان فیلم به معنای "چیزی آبی" در اسپانیایی است و به خرافات مربوط به نیازهای عروسی در یک عروسی اشاره دارد. حتی جوان‌ترین بینندگان نیز در مورد احتمال هر پیچش و تغییری که در فیلم اتفاق می‌افتد، تردید خواهند کرد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

وقتی خیاطی متوجه می‌شود که لباس عروسی دو مشتری را با هم عوض کرده، آیا نباید اشتباهش را جبران کند؟ در عوض، یک مشتری هیستریک غریبه‌ای را که با لباس او راه می‌رود، مورد حمله قرار می‌دهد و هرج و مرج به وجود می‌آید. این حماقت باعث وقوع اتفاقات دیگر کاملاً غیرمحتمل در فیلم می‌شود و تماشای آن را هرچه بیشتر خسته‌کننده و هرچه کمتر سرگرم‌کننده می‌کند. شخصیت اصلی مستعد واکنش‌های شدید و اغراق‌آمیز به موانع زندگی است.سؤالات دیگری هم مطرح می‌شود. آیا زنی که می‌خواهد لباس عروسی ۲۰ هزار دلاری‌اش را پس بگیرد واقعاً سعی می‌کند آن را از تن شخص دیگری بکند؟ شاید فیلم قابل تماشا می‌شد اگر تمایل به تصمیم‌گیری‌های وحشتناک متعدد فقط به یک شخصیت محدود می‌شد، اما در اینجا به نظر می‌رسد همه شخصیت‌ها بر خلاف منافع خودشان عمل می‌کنند. آیا این موضوع تنش دراماتیک ایجاد می‌کند یا فقط تماشاگر را ناامید می‌کند؟