راه آزادی

ویلیام (جرون هاول) جوان سفیدپوستی است که برای ارتش اتحادیه در جنگ داخلی می‌جنگد اما پس از مرگ دوستش، از ارتش فرار می‌کند. ویلیام به شدت زخمی می‌شود و توسط کیتچ (آر جی سایلر) که سیاه‌پوست است و گروهش پیدا می‌شود. آن‌ها هم سعی دارند به جنگ بپیوندند، اما در یک سری از اتفاقات، کیتچ و ویلیام تنها می‌مانند و به خانه خانواده کیتچ برمی‌گردند. در آنجا، ویلیام بهبود می‌یابد و بیشتر در مورد زندگی کیتچ می‌فهمد. دوستی در حال رشد آن‌ها تاثیر بیشتری از آنچه ویلیام انتظار دارد بر او می‌گذارد، به خصوص وقتی متوجه می‌شود که سیلاس (یوان برمر) قصد دارد کیتچ را دستگیر کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نقش همدلی در مسیر آزادی صحبت کنند. ویلیام چگونه همدلی و دلسوزی خود را نسبت به کیتچ و خانواده‌اش نشان می‌دهد؟
• ویلیام چه درس‌هایی در مورد برده‌داری و جنگ داخلی یاد می‌گیرد؟
• ویلیام و کیتچ چگونه شجاعت خود را نشان می‌دهند؟
• نقش خشونت در این فیلم چیست؟ صحنه‌های خشونت‌آمیز این فیلم را با صحنه‌های فیلم‌های اکشن یا فانتزی مقایسه کنید. کدام بر شما تاثیر بیشتری می‌گذارد؟

والدین باید بدانند که مسیر آزادی، یک درام تاریخی مربوط به دوران جنگ داخلی آمریکا است در مورد یک سرباز سفیدپوست (جرن هاول) که از ارتش اتحادیه فرار می‌کند و توسط گروهی از سیاه‌پوستان نجات پیدا می‌کند، و این اتفاق او را به سمت شناخت بیشتر تجربه آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار هدایت می‌کند. انتظار برخی الفاظ تند و زننده را داشته باشید، از جمله فحش‌هایی مثل «لعنتی» و «خدا لعنتت کند» و توهین‌های نژادپرستانه (کلمه «N» و «میمون»). همچنین خشونت جنگی (مرگ در میدان نبرد) و شکنجه‌های نژادپرستانه، از جمله دار زدن و تیراندازی از فاصله نزدیک وجود دارد. اما در نهایت فیلم درس‌های مهمی در مورد همدلی و دلسوزی نسبت به دیگران ارائه می‌دهد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این درام احساس نوستالژیک غافلگیرکننده‌ای دارد، مانند فیلم‌هایی درباره تاریخ سیاهان از دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰. مانند فیلم‌های «افتخار» و «سوختن می‌سی‌سی‌پی» و فیلم‌های دیگر که در آن آمریکایی‌های سفیدپوست در حال یادگیری و همدلی با تجربه سیاهان هستند و سپس متحدان سرسختی می‌شوند، «مسیر آزادی» نیز دنباله‌رو یک مسیر استاندارد است. و بر اساس تنها طرح داستان، ممکن است فکر کنید که فیلم ساده‌انگارانه است، به‌ویژه با در نظر گرفتن اینکه فیلم‌های ستایش‌شده گذشته در سال‌های اخیر به دلیل استفاده از سیاهان به عنوان ابزار یا وسیله‌ای برای آموزش چیزهایی به شخصیت‌های سفیدپوست که باید قبلاً درباره خود و دیگران می‌دانستند، مورد انتقاد قرار گرفته‌اند. این فیلم‌ها همچنین به دلیل قرار دادن شخصیت‌های سفیدپوست در مرکز داستان سیاهان مورد انتقاد قرار گرفته‌اند. در حالی که قطعاً می‌توانید بسیاری از این انتقادات را در مورد «مسیر آزادی» و تمرکز آن بر احساسات سفیدپوستان بیان کنید، این فیلم همچنین نشان می‌دهد که چگونه سیاهان در مبارزه خود برای آزادی، چه با کمک دیگران و چه بدون آن، نقشی اساسی داشته‌اند.با در نظر گرفتن همه این موارد، سرنوشت بسیاری از شخصیت‌های سیاه‌پوست فیلم ممکن است برای برخی جالب توجه باشد. آیا این مورد دیگری از استفاده از مرگ سیاه‌پوستان به عنوان ابزاری آموزشی است؟ پاسخ شما به احساسی که نسبت به پایان فیلم دارید، بستگی دارد. اما به طور کلی، مسیر آزادی فیلمی خوب است که بینندگان را با احساسات دوران جنگ داخلی در مورد سیستم طبقاتی نژادی کشور آشنا می‌کند. همچنین نشان می‌دهد که چگونه می‌توان پیوند برادری و خانواده را فارغ از نژاد ایجاد کرد. سایلر و هاوِل عمق شخصیت‌های خود را به نمایش می‌گذارند، و بازیگران مکمل احساس ماندگاری از گرمی و خوشحالی را به بینندگان منتقل می‌کنند. برانگیختن این احساسات یکی از بهترین روش‌ها برای آموزش همدلی و دلسوزی است.