دریاچه سیاه : پرتگاه

بلک واتر: آب سیاه سفرهای پنج دوست را دنبال می‌کند که توسط اریک (لوک میچل) و کش (آنتونی جی شارپ) رهبری می‌شوند، از طریق شبکه‌ای از غارها در منطقه‌ای دورافتاده در شمال استرالیا. اما وقتی آن‌ها گروهی از تمساح‌های خطرناک را در آب غارها کشف می‌کنند، ماجراجویی آن‌ها به ماموریتی برای فرار تبدیل می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در آب سیاه: چاه صحبت کنند. چه مقدار از آن نشان داده شد و چه مقدار پیشنهاد شد؟ چگونه بر شما تأثیر گذاشت؟
• فیلم ترسناک بود؟ چرا مردم فیلم‌های ترسناک را دوست دارند؟
• درباره‌ی استفاده از الفاظ زشت در فیلم صحبت کنیم. آیا ضروری به نظر می‌رسید یا اغراق‌آمیز؟ چه تاثیری بر فیلم داشت؟
• بررسی روابط میان شخصیت‌ها. آیا این روابط قابل باور بودند؟ چگونه این روابط بر داستان تأثیر گذاشتند؟

والدین باید بدانند که آب سیاه: سیاه‌چال یک فیلم ترسناک-درام استرالیایی است با خطرات جدی و تعدادی حمله خونین و مرگبار حیوانات. بیشتر فیلم با پنج دوست اتفاق می‌افتد که توسط لوک میچل و کش (با بازی آنتونی جی شارپ) هدایت می‌شوند و در یک سیستم غار زیرزمینی گرفتار می‌شوند که به آرامی در حال آب‌گرفتگی است، در حالی که تحت تهدید مرگ توسط کروکودیل‌های شکارچی قرار دارند. در این مدت، آنها به مراقبت از یکدیگر و همکاری با هم نشان داده می‌شوند، در تلاش برای حفظ امنیت یکدیگر از حمله حیوانات خطرناک. اما در نهایت دروغ‌های برخی از شخصیت‌ها فاش می‌شود. در طول حملات کروکودیل، جزئیات بسیار کمی روی صفحه نمایش نشان داده می‌شود، اما بعد از کات‌ها، مقداری خون و قطع عضو وجود دارد. شخصیت‌ها به عنوان ترسیده و اغلب با جراحات خونی نشان داده می‌شوند. فحاشی به صورت گاه‌به‌گاه است، معمولاً در پاسخ به شوک، غافلگیری یا ترس شخصیت‌ها از خطر قریب‌الوقوع در طول سفرشان، اما شامل انواعی از «فاک»، همراه با «آرس» و «بی‌شرم» است. این فیلم به عنوان یک «ادامه معنوی» برای آب سیاه، یک فیلم پرطرفدار سال ۲۰۰۷ توسط همان کارگردان، اندرو تراکی، توصیف شده است. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر مانند این، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

با الهام از فیلم آرواره‌ها، فضای فیلم نزول، و کروکودیل‌های قاتل از یک دوجین فیلم بی‌کیفیت درجه ب، این درام ترسناک به زیرزمین می‌رود و خیلی زود مسیرش را گم می‌کند. بازیگران با فیلمنامه‌ای که به اندازه ایده‌های جدید، دیالوگ‌های به یادماندنی دارد، تلاش می‌کنند تا با نفس نفس زدن، سرفه و پاشیدن آب، از طریق سکانس‌های اکشن نامنظم و بد ریتم آب سیاه: اَبَس عبور کنند که به اندازه یک کلاس شنای بد سازماندهی شده، دراماتیک است.درامی که به صورت اجباری به داستان اضافه شده و شامل ترس از سرطان یکی از شخصیت‌ها و بارداری دیگری است، تاثیر چندانی در افزایش هیجان داستان ندارد. تماشای این سریال که شبیه یک سریال تلویزیونی بی‌روح در فضایی نامناسب به نظر می‌رسد، تقریبا تماشاگر را به این فکر وادار می‌کند که کاش آب کمی بیشتر بالا می‌آمد و تمساح‌ها زودتر ناهارشان را می‌خوردند.