اردوگاه موسیقی راک

در فیلم مستند کمپ راک: فیلم، دیوید فیشف، تهیه‌کننده، داستان خود را تعریف می‌کند. او می‌خواست یک موزیسین شود اما استعداد کافی نداشت، بنابراین به توصیه پدرش، یک تهیه‌کننده شد -- اول برای ورزشکاران و بعد برای موزیسین‌های راک. در سال 1997، او کمپ رویایی راک اند رول را تأسیس کرد که به افراد معمولی اجازه می‌دهد چند روزی با ستارگان واقعی راک معاشرت کنند و موسیقی بنوازند. این فیلم ما را با اسکات "پستول" کراکت آشنا می‌کند، کسی که فرصت نواختن درامز برای لنی کراویتز را از دست داد و هنوز هم رویای امرار معاش از طریق موسیقی را دارد. همچنین مادربزرگی در فیلم حضور دارد که سال‌هاست به عنوان درامر در این کمپ شرکت می‌کند و این بار می‌خواهد آواز بخواند. ما همچنین با مردی آشنا می‌شویم که موسیقی را راهی برای ارتباط با پسرش، که در طیف اوتیسم قرار دارد، می‌داند. در حالی که همه آنها با افسانه‌های مختلف راک می‌نوازند، شادی خالص را تابش می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اشاره‌های جنسی فیلم «کمپ راک: فیلم» صحبت کنند. فیلم چگونه طرفداران زن موسیقی راک را به تصویر می‌کشد؟ چرا کلیشه‌ای در مورد ستاره‌های راک وجود دارد که گروه‌های هوادار را «جذب» می‌کنند؟
• چگونه الکل و مواد مخدر در اینجا به تصویر کشیده شده اند؟ آیا آنها به شکلی اغوا کننده به نظر می رسند؟ آیا هشدارهایی در مورد عواقب آن وجود دارد؟
• فیلم چگونه افراد در طیف اوتیسم و با معلولیت را نشان می‌دهد؟ آیا آنها قدرت خودشان را دارند؟ آیا کلیشه‌ای به نظر می‌رسند؟
• آیا این فیلم مثل تبلیغی برای کمپ فانتزی راک اند رول به نظر می‌رسد؟ چرا، یا چرا نه؟
• آیا موسیقی قدرت ایجاد تغییر مثبت را دارد؟ چگونه؟

والدین باید بدانند که فیلم مستند «کمپ راک: فیلم» درباره «کمپ فانتزی راک اند رول» است و حضور آیکون‌های راک مانند آلیس کوپر و راجر دالتری را در خود دارد. این فیلم کمی سطحی است و گاهی حس یک آگهی تبلیغاتی را القا می‌کند، اما در عین حال بسیار سرگرم‌کننده است و داستان‌های الهام‌بخشی از شرکت‌کنندگان در کمپ را به نمایش می‌گذارد. در فیلم، یک دختر شوی لاس وگاس به‌طور مختصر با لباسی کم‌پوش دیده می‌شود (که تقریباً قسمت پایین بدنش نمایان است)، مجسمه‌های زنانه و شورت‌های جذاب به نمایش گذاشته می‌شوند (که بخشی از مجموعه‌ای مرتبط با گروه موسیقی کیس هستند)، و همچنین اشاره‌هایی به «جذب دختران» وجود دارد. پوستر فیلم نیز یک سوتین زنانه را بر روی یک تقویت‌کننده صدا نشان می‌دهد. در یک شوخی، از خون تقلبی به‌طور مختصر استفاده شده است. در فیلم از کلمات «butt» و «crap» استفاده شده است، و همچنین اشاره‌هایی به «خدا» و حرکات دست با انگشت وسط وجود دارد. در فیلم به نوشیدن الکل، مواد مخدر و گروه «الکلی‌های گمنام» اشاره شده است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

با وجود اینکه این مستند کمی سطحی، ناکافی و خودخواهانه است، اما همچنان موفق می‌شود شادی و قدرت شفا‌بخش موسیقی را به همراه رویای تبدیل شدن به یک ستاره راک به تصویر بکشد. فیلم مستند کمپ راک: فیلم، ساخته رنی بارون و داگلاس بلاش، سوژه‌های خود را به درستی انتخاب می‌کند، از جمله تامی فیشر، بلیک ماین‌هارت، اسکات و جکسون کلر و غیره. به راحتی می‌توان دید که کمپ چقدر برای آنها مهم است. آلیس کوپر، خواننده راک، در ابتدای فیلم توضیح می‌دهد که اگر افرادی که در شغل و زندگی خود با مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کنند، یک گروه راک داشتند که در آخر هفته‌ها با آن اجرا کنند، بسیار خوشحال‌تر بودند. علاوه بر این، واقعا الهام‌بخش است که ببینیم چگونه کمپ به بلیک (که در طیف اوتیسم قرار دارد) و جکسون (که با نقص‌های شدید مادرزادی به دنیا آمده است) کمک می‌کند تا شکوفا شوند.فیلمسازان تصاویری از مجموعه‌ای شگفت‌انگیز از ستارگان راک را ضبط کرده‌اند، از جمله کوپر، راجر دالتری از گروه هو، جین سیمونز و پل استنلی از گروه کیس، سامی هگر، لیتا فورد، نانسی ویلسون از گروه هارت، راب هالفورد و ریچی فالکر از گروه جوداس پریست، جو پری از گروه اروسمیث و بسیاری دیگر. اما در حالی که دیدن آنها در حال معاشرت و موسیقی‌نوازی یا صحبت در مورد کمپ جالب است، فیلم هرگز به عمق زندگی آنها نمی‌پردازد. همچنین به زندگی فیشف نیز به طور کامل نمی‌پردازد. او فقط یک مرد خوشحال است که با ستارگان راک معاشرت می‌کند. اما به وضوح، فیلم راک کمپ: فیلم، جزئیات نحوه حضور در کمپ، هزینه‌ها و سختی ورود به آن را نادیده می‌گیرد. این موضوع می‌تواند فیلم را بیشتر شبیه به یک آگهی تبلیغاتی به جای یک مستند جلوه دهد، اما حداقل سرگرم‌کننده است.