بنسون

بنسون، اسپین‌آفی از سریال کمدی موفق و جنجالی دهه ۷۰ به نام صابون است و بر بنسون دوبوآ، یک پیشخدمت آفریقایی-آمریکایی باوقار اما تندخو و صریح‌اللهجه تمرکز دارد. بنسون (با بازی رابرت گویام، بازیگر مشهور تئاتر) استخدام می‌شود تا امور خانه را برای فرماندار بیوه، یوجین گاتلینگ (جیمز نوبل) و دخترش کیتی (مسی گلد) اداره کند. زندگی در عمارت فرماندار هر چیزی به جز کسالت است، چرا که بنسون خود را در تلاش برای حفظ نظم خانه در کنار کارکنان سیاسی و خدمه عجیب و غریب فرماندار، از جمله کارولاین ویلیامز منشی (مارسی هیل)، پیتر داونِی دستیار مطبوعاتی (اتان فیلیپس)، گرِچِن کراوس خدمتکار (اینگا سوئنسون) و رئیس پرمدعای کارکنان، کلِیتون ادیکات سوم (رنه اوبِرجونویس) می‌یابد. دنیس استیونز داونِی (دیدی کان) در فصل‌های بعدی به گروه پیوست، بعد از اینکه کارولاین ازدواج کرد و از سمتش کناره‌گیری کرد. بنسون به‌طور ظریفی از طبقه بالای سفیدپوست و مسلط سیاسی که همیشه با نیازهای متغیر شهروندان در ارتباط نیست، تمسخر می‌کند و در همین زمینه است که هوش و حس اخلاقی قوی بنسون، او را به سمت مدیر بودجه ایالت، معاون فرماندار و در نهایت، نامزد فرمانداری ارتقا می‌دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نقش‌های متفاوتی که آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار و دیگر گروه‌های نژادی و قومی در طول تاریخ تلویزیون ایفا کرده‌اند، صحبت کنند. آیا به نظر می‌رسد که برخی نقش‌ها معمولاً توسط افرادی با همان پیشینه نژادی و/یا قومی بازی می‌شوند؟ آیا این نمایش‌ها نتیجه کلیشه‌های اجتماعی موجود هستند یا دلایل دیگری وجود دارد؟ خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد زندگی خانوادگی رهبران سیاسی بزرگ صحبت کنند. چقدر با زندگی یک فرد «عادی» متفاوت است؟ برای اداره کردن خانه یک فرماندار یا رئیس‌جمهور چه چیزهایی لازم است؟

والدین باید بدانند که این مجموعه تلویزیونی کمدی موقعیت دهه ۱۹۸۰، حول بنسون، یک پیشخدمت آفریقایی-آمریکایی می‌چرخد که از یک کارمند خدماتی به یک بازیگر سیاسی تبدیل می‌شود. این مجموعه تلویزیونی بامزه و به‌خوبی نوشته شده است، اما شامل گفتگوهای بذله‌گویی است که احتمالاً برای بینندگان جوان قابل درک نیست. والدین همچنین باید بدانند که شغل بنسون (اما مهم است تأکید کنم که نه رفتار او) یادآور کلیشه‌های دهه ۱۹۳۰ هالیوود در مورد خدمتکاران آفریقایی-آمریکایی است.

به طور کلی، بنسون باهوش و قابل احترام است و می توان او را به عنوان یک الگوی مثبت در نظر گرفت. اما صرف نظر از میزان موفقیت او، دشوار است که فراموش کنیم که فرض اولیه این نمایش در نمایش های کلیشه ای اولیه هالیوود از آفریقایی-آمریکایی ها به عنوان خدمتکاران خانگی ریشه دارد. این نمایش های فرهنگی رقابتی تنشی را ایجاد می کنند که به راحتی (اما شاید متاسفانه) به دلیل رفتار متمایز و فکری بنسون و ارزش سرگرمی بالای این نمایش نادیده گرفته می شود.