ای خدا!

جری لندرز (جان دنور) با شنیدن صدای کسی که ادعا می‌کند خدا است از بلندگوهای رادیو ماشینش در فیلم OH, GOD! شوکه می‌شود. تا زمانی که "خدا" (جرج برنز) باران را داخل ماشین می‌آورد، جری باور نمی‌کند که شاید حقیقتی در گفته‌های آن صدا وجود داشته باشد. و وقتی خدا با یک کارت ویزیت ساده در صندلی مسافر جلویی ظاهر می‌شود (یک پیرمرد کوچک با پیراهن چهارخانه و کلاه)، جری به‌طور کامل متحیر می‌شود. جری بعد از مدتی نمی‌تواند حقیقت را انکار کند. خدا خود را این‌گونه معرفی می‌کند: او برای یک درخواست بزرگ به جری آمده است. او می‌خواهد این مرد جوان معمولی، اما بسیار خوب و خانواده‌دار، پیام او را در سراسر جهان منتشر کند. جری گیج است: چطور می‌تواند این کار را انجام دهد؟ چه کسی به او باور خواهد کرد؟ خدا با اندکی نصیحت و چند معجزه کوچک، راهنمای جری خواهد بود و به او کمک می‌کند تا همسر ناباورش، رسانه‌های بدبین، ائتلافی از متخصصان مذهبی و مردم عادی را متقاعد کند که او وجود دارد-- و مهم‌تر از همه، به همه نشان دهد که خدا همه چیز را به آن‌ها داده است تا زندگی‌شان را سر و سامان دهند. فقط به عهده خودشان است که آن را ببینند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این واقعیت صحبت کنند که اگرچه این فیلم یک کمدی است، اما پیام‌های آن صمیمانه و ارزشمند هستند. این فیلم در سال ۱۹۷۷ منتشر شد؛ کدام یک از ایده‌آل‌های آن هنوز هم مرتبط هستند؟ آیا با این مفهوم موافقید که «همه چیزهایی که نیاز داشتیم به ما داده شده است. حالا نوبت ماست که دنیا را به کار بیندازیم»؟
• این فیلم به عنوان کمدی، فانتزی و علمی تخیلی توصیف شده است. کدام یک از این ژانرها بهتر می‌گنجد؟ چگونه این سه ژانر با هم ترکیب می‌شوند تا اثری کاملاً نو و خلاقانه خلق کنند؟
• پارودی چیست؟ کدام شخصیت در فیلم «خدایا!» یک پارودی است؟ نوشتار و بازی بازیگر چه چیزی در مورد نگرش فیلم‌سازان نسبت به این شخصیت به شما می‌گوید؟

وای خدا! یک فانتزی کمیک است که در آن خداوند، ناامید از روند امور، به زمین سفر می‌کند تا در قالب یک انسان پیام‌های مهم خود را برساند. او یک غیرمومن، یک مرد معمولی را انتخاب می‌کند تا این اصول را به جهان منتقل کند. این آموزه‌ها بر پایه ایمان استوار است، بدون تبلیغ برای هیچ سیستم اعتقادی خاصی، اما امیدوار است مسئولیت‌پذیری، دلسوزی و مراقبت از زمین و یکدیگر را الهام بخشد. فیلم فقط تأکید می‌کند که یک آفریننده وجود دارد (در این مورد، یک آفریننده بامزه و خنده‌دار) و اینکه کاملاً به عهده ساکنان جهان است که از همه چیزهایی که او برایشان فراهم کرده، بهره ببرند. این فیلم برای کودکان و خانواده‌هایی مناسب است که می‌توانند این رویکرد شاد و سرگرم‌کننده به ایمان را بپذیرند و صداقت و ارزش ایده‌هایی را که ارائه می‌دهد، درک کنند. الفاظ زشت شامل کلماتی مانند جهنم، قمار و... است. همچنین برخی محتوای جنسی جزئی (لباس شب خواب کوتاه، مردی که از حمام بیرون می‌آید و از کمر به بالا عریان است) وجود دارد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این فیلم کمدی کوچک، که به نوعی به «چه می‌شد اگر؟» می‌پردازد، جورج برنز هشتادساله را در نقش خدا به تصویر می‌کشد که در مقابل جهانی قرار می‌گیرد که به نظر می‌رسد سادگی خود را فراموش کرده است. فیلم از تماشاگرانش نمی‌خواهد که به یک موجود برتر اعتقاد داشته باشند؛ فقط می‌خواهد برای لحظه‌ای تماشاگران را به تصور وجود چنین موجودی وادارد. البته، برخی از شوخی‌ها و ارجاعات فرهنگی فیلم کمی قدیمی به نظر می‌رسند، چون فیلم در سال 1977 ساخته شده است، اما بسیاری از آنها برای سلیقه‌های قرن بیست و یکم هم مناسب هستند. جالب است که در سال 1977، سیاره زمین، به دست ساکنانش، در معرض خطر انقراض قرار داشت و این ایده هنوز هم بحث‌برانگیز است. تقلید اغراق‌آمیز پل سورینو از یک کشیش مگاکلیسا به‌خصوص خنده‌دار است و به خوبی طنین‌انداز می‌شود. جورج برنز 75 سال فعالیت هنری داشت -- از وودویل تا رادیو، تلویزیون و سینما. اوه، خدا! معرفی فوق‌العاده‌ای است برای مخاطبان جدید تا با این سرگرم‌کننده‌ی منحصربه‌فرد آشنا شوند. فیلمی اصیل و صمیمی با پیام‌های شگفت‌انگیز برای خانواده‌ها.