میلیونر منتقد

در اروپا، نقد و بررسی از منتقد تاثیرگذار گایلز کورِن از روزنامه تایمز لندن می‌تواند یک رستوران را تعطیل کند یا آن را به منبع درآمد تبدیل کند. در مجموعه یک ساعته «میلیون دلار کریتیک»، کورِن به آمریکا می‌آید و به شهرهای کمتر شناخته‌شده‌ای مثل فیلادلفیا و چارلستون در کارولینای جنوبی سفر می‌کند تا بهترین رستوران‌های این شهرها را پیدا کند و ببیند آیا ارزش نقد و بررسی دارند یا نه. در هر قسمت، کورِن از پنج رستوران بازدید می‌کند. رستوران‌داران با دیدن نقد و بررسی‌ای که در هافینگتن پست منتشر می‌شود، متوجه می‌شوند که آیا رستوران آن‌ها انتخاب شده است یا نه.

• آیا فرضیهٔ برنامهٔ میلیونرهای منتقد درست است؟ آیا نقدهای گیلز کورِن واقعاً می‌تواند در آمریکا هم به اندازهٔ لندن سودآور باشد؟ آیا فکر می‌کنید رستوران‌داران آمریکایی واقعاً این‌قدر نگران باشند؟
• آیا شما نقد و بررسی رستوران‌ها را می‌خوانید؟ آیا این نظرات به شما در انتخاب رستوران و انتخاب غذا در آن کمک می‌کنند؟
• چگونه مخاطبان باید به گیلز کورِن نگاه کنند؟ آیا باید او را جذاب، آزاردهنده، باهوش یا خنده‌دار بدانیم؟ چگونه می‌توان فهمید؟

والدین باید بدانند که میلیون دلار کریتیک یک برنامه تلویزیونی با حضور جیلز کورِن، منتقد غذا و روزنامه‌نگار انگلیسی است که در آن او به شهرهای آمریکا سفر می‌کند و رستوران‌ها را در مقابل یکدیگر قرار می‌دهد تا ببیند کدام یک نقدی ارزشمند به دست می‌آورند. زبان کورِن کمی تند است (مثل گوردون رمزی)، اما فحش‌ها سانسور شده و خیلی تکرار نمی‌شوند. گاهی اوقات کورِن با صاحبان رستوران و سرآشپزها شوخی می‌کند و برخی والدین ممکن است دوست نداشته باشند که فرزندان‌شان این نوع شوخی‌ها را بشنوند. لوگو، دکور و منوهای رستوران‌ها به طور مکرر در برنامه نشان داده می‌شوند. این برنامه یکی از پرهیجان‌ترین مسابقات واقع‌نمای دنیا نیست، اما برخی کودکان ممکن است از اهمیت دریافت نقد مثبت برای تضمین آینده رستوران‌ها، هیجان‌زده شوند.

در وطنش، کورِن به عنوان فردی پرحرف و جنجال‌برانگیز شناخته می‌شود، اما نقدهای رستوران او واقعا تاثیرگذار هستند. آیا ارزش یک میلیون دلار تبلیغات را دارد؟ این قابل بحث است. ارزش پول او در آمریکا، جایی که فقط انگلوفیل‌های متعصب از او شنیده‌اند، بسیار کمتر است. این موضوع رفتار دلقک‌وار او را، مثل مسخره کردن یک سرآشپز به خاطر سفارش دادن برای او و دیگری به خاطر جسارت پیشنهاد کردن اینکه بشقاب تربچه باید در سس همراهش زده شود، دشوارتر می‌کند. اگر چیزی که سرآشپزها در نهایت از خدمت به کورِن به دست می‌آورند بسیار کمتر از یک میلیون دلار است، چرا باید او را مثل کسی که ارزشش را دارد، رفتار کنند؟با این حال، تماشای افراد در حال سفارش و خوردن غذا همیشه جالب است و کورِن چند قانون منتقدانه دارد که کار را جالب‌تر می‌کند، مثل: همیشه بدترین چیز منو را سفارش بده. یک آشپز خوب آن را خوشمزه می‌کند. من امتحان می‌کنم تا شما مجبور نباشید (در حالی که دارد سوپ سر گوسفند سفارش می‌دهد). این جالب است؛ تماشای آشپزها در حال تلاش برای راضی کردن کسی که به نظر می‌رسد بیشتر به امتیاز دادن علاقه دارد تا پیدا کردن بهترین غذا، نه خیلی.