قهرمان

در فیلم قهرمان، دیگو (سوِت امه) ستاره جوان و در حال ظهور باشگاه فوتبال افسانه‌ای اتلتیکو مادرید اسپانیا است. تنها مشکل این است که او بی‌ادب، خودخواه، و خشمگین است. برای نجات فصل، باشگاه الکس (دانی روویرا) را استخدام می‌کند تا به دیگو کمک کند تا فرد بهتری شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم‌های درام صحبت کنند. آیا خشونت در فیلم «قهرمان» برایتان غافلگیرکننده بود؟ اگر یک بازیکن فوتبال در زندگی واقعی چنین رفتارهایی داشت، فکر می‌کنید عواقب آن چه خواهد بود؟
• الکس و دیگو چگونه ارتباط، پشتکار و خودکنترلی را نشان می‌دهند؟ رابطه آنها چگونه دوستی خوب را الگوبرداری می‌کند؟
• در حالی که الکس استخدام شده تا به دیگو کمک کند، دیگو چگونه به الکس کمک می‌کند؟

والدین باید بدانند که فیلم «قهرمان» یک درام اسپانیایی در مورد یک ستاره فوتبال پرخاشگر با مشکلات عصبانیت است. چند صحنه خشونت سبک، مشت‌زنی و درگیری وجود دارد. یک شخصیت با سر به کسی ضربه می‌زند. شخصیت دیگری به صورت کسی مشت می‌زند. چند تکل خشن در زمین فوتبال وجود دارد. یک مرد با ضربه توپ فوتبال به سرش دچار خونریزی بینی می‌شود. یک پزشک به یک ورزشکار تزریق کورتیکواستروئید با یک سوزن بزرگ در مچ پایش که به شدت متورم است، انجام می‌دهد (نشان داده می‌شود). بزرگسالان یکدیگر را به صورت عاشقانه می‌بوسند و رابطه جنسی را آغاز می‌کنند (نشان داده نمی‌شود)، و مرد دیگری یک رابطه یک‌شبه دارد (نشان داده نمی‌شود). بزرگسالان آبجو و شراب می‌نوشند. در یک مهمانی شام، مردی به وضوح مست می‌شود. یک شخصیت دارو برای اضطراب مصرف می‌کند. یک شخصیت مبتلا به دیسلکسیای تشخیص داده نشده است. زبان تند و تیز در سراسر فیلم شامل کلمات و عبارات «فاک»، «فاکینگ»، «مادر فاکر»، «شیت»، «کاک»، «پریک»، «اس»، «دیک»، «بی‌صاحب»، «نیمه‌عاقل»، «عیسی!»، «پیچ»، «جهنم» و فحش‌های بریتانیایی «توات»، «وانکر» و «بالوکس» می‌شود. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این درام ورزشی نتوانسته هیجان‌انگیز باشد و شخصیت‌های اصلی آن دوست‌داشتنی نیستند. همچنین، این فیلم ملودرام است و قهرمان اغلب احساس می‌شود که اتفاقات زیادی بدون دلیل در آن رخ می‌دهد. دشوار است که از ستاره فوتبال دیگو، که پرخاشگر، خودخواه، مغرور و خودشیفته است، حمایت کرد. اما حتی وقتی الکس متوجه می‌شود دیگو دچار دیسلکسی است (که قرار است او را انسانی‌تر نشان دهد)، باز هم دشوار است که به یک میلیونر ۲۰ ساله اهمیت داد. دیگو در ابتدا واکنشی به کار الکس دارد، اما به سرعت «بهتر» می‌شود. اگرچه قرار است این اتفاق بیفتد، اما مشکل این است که برای این منظور، گویی نویسندگان به سادگی شروع به نوشتن شخصیت متفاوتی کرده‌اند. دیگو ناگهان دیگر خودخواه، بی‌توجه، بدجنس و عصبانی نیست. مثل جادو، همه «مشکلات» او در عرض یک هفته یا کمی بیشتر از ملاقات با الکس حل می‌شود.الکس هم چندان دوست‌داشتنی نیست. بله، او آدم خوبی است و به دنیا و بهتر کردن دیگو اهمیت می‌دهد، اما آدم کسل‌کننده‌ای است و خیلی جالب نیست. بله، افسرده است و اضطراب دارد، اما اینها به تنهایی شخصیت کامل، گرد و قوی نمی‌سازند. علاوه بر این شخصیت‌ها، با اینکه داستان نیت خوبی دارد، مشکلات منطقی آن کمکی نمی‌کنند، مثل اینکه چرا کسی با تعارض منافع فوری در استخدام الکس با توجه به شغل برادرش مشکلی ندارد یا اینکه اگر الکس واقعاً حرفه‌ای بود (که به عنوان یک حرفه‌ای معرفی می‌شود)، هیچ‌وقت با دیگو اینقدر صمیمی نمی‌شد. به طور کلی، این فیلم اغلب به نظر می‌رسد که سعی دارد از میوه‌ای که از ابتدا خیلی شیرین نیست، درام بسازد.