مکس، بارگذاری مجدد و انفجارکنندگان دنیای زیرین

در مکس ریلود و انفجار نتر، مکس جنکینز (تام پلاملی) و دوستان صمیمی‌اش لیز (هاسی هریسون) و رجینالد (جویی مورگان) ممکن است مسیر شغلی نداشته باشند، اما تعادل فوق‌العاده‌ای بین کار و بازی در فال‌اوت گیمز دارند. وقتی نسخه گمشده افسانه‌ای از سری بازی‌های نتر در زمان شیفت مکس روی پیشخوان ظاهر می‌شود، او تصمیم می‌گیرد با انتشار آن برای عموم، نامی برای خود در دنیای گیمرها دست و پا کند. وقتی ناخواسته ویروسی را آزاد می‌کند که انسان‌ها را آلوده می‌کند، مکس و دوستانش باید سازندگان گوشه‌گیر بازی را پیدا کنند تا قبل از اینکه برای دنیا "بازی تمام شود"، ویروس را متوقف کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش دهه ۸۰ در فیلم و اینکه آیا مصرف مواد و رفتار زن‌بارگی در آن جذاب و اغواگر نشان داده شده‌اند، صحبت کنند.
• ماکس ریلود و نتر بلسترز در مقایسه با فیلم‌های دیگر درباره گیمرها چگونه است؟ آیا کلیشه‌هایی در آن مشاهده کردید؟ ضدکلیشه‌هایی هم وجود داشت؟
• قدرت کار گروهی چگونه نشان داده می‌شود؟
• چرا فکر می‌کنید فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی از نوستالژی به‌عنوان یک ابزار روایت داستان استفاده می‌کنند؟

والدین باید بدانند که مکس ریلود و نتر بلسترز، فانتزی یک گیمر رترو است. والدین ممکن است تماشای آن را با نوجوانان سرگرم‌کننده بدانند، زیرا روزهای اولیه بازی‌های ویدیویی (کولکوویژن!) را به ماجراجویی‌های مدرن و پیچیده چندنفره امروزی متصل می‌کند. گفتگوهای شخصیت‌های نوجوان در فیلم پر از الفاظ زشت است. بیشتر این الفاظ خفیف هستند، اما به نظر می‌رسد در هر جمله از کلمه «س--ت» استفاده شده است. شوخی‌های مبتذل با الفاظ زشت همراه است، اما بقیه محتوای بحث‌برانگیز محدود است. داستان هشداردهنده یک نماد موفق بازی‌های دهه ۸۰ شامل اشاره به مصرف کوکائین و زن‌بارگی او است، و شخصیت دیگری الکل سفت و سخت می‌نوشد؛ همه این موارد به عنوان رفتارهای منفی در فیلم نشان داده می‌شوند. در ادامه فضای رترو، فیلم با ویدیو فیلمبرداری شده، جلوه‌های ویژه آن ساده و ابتدایی است، و هرگونه خشونتی - مانند برخورد موجودات شبیه به زامبی با یک ماشین یا نابودی افراد توسط تفنگ‌های بازی ویدیویی - به وضوح جعلی و موقت است. این فیلم کاملاً کمپ است، که از سرگرمی بی‌معنی فیلم‌های ماجراجویی کودکان دهه ۸۰ الهام گرفته شده است، و با حضور آیکون‌های آن دوران، کوین اسمیت، مارتین کوو و ویل ویتون. مطمئن شوید که تا انتهای تیتراژ را تماشا می‌کنید! برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این فیلم مثل ساندویچ پنیری است که با یک صورتک خندان برشته شده: شاید خیلی شیک نباشد، اما تجربه‌ای دلپذیر است، پر از نوستالژی و با تزئینات سرگرم‌کننده. و پنیر کلمه درستی است: مکس ریلود و نتر بلسترز کیفیت تولید نسبتا پایینی دارد—اما این کل ایده است. بودجه کم در اینجا یک نقطه قوت است، با نقش مکمل کوین اسمیت به عنوان نقطه عطف. در حالی که داستان فیلم پیچیده است، در نهایت به این واقعیت برمی‌گردد که گروهی از نوجوانان از تصمیم‌گیری در مورد آینده خود اجتناب می‌کنند و به جای آن در یک فروشگاه بازی‌های ویدیویی کار و بازی می‌کنند. آنها در مورد بازی‌های ویدیویی وسواس دارند؛ این روشی است که با آن ارتباط برقرار می‌کنند. اما با دنبال کردن علاقه خود به بازی‌های ویدیویی، متوجه وسعت توانایی‌های خود می‌شوند و می‌فهمند که وقتی به عنوان یک تیم با هم کار می‌کنند، قادر به انجام هر کاری هستند. البته، این به یک مسیر شغلی منجر می‌شود.بازیگران این فیلم، چهره‌های شاخصی هستند. حضور هریسون بر روی پرده‌ی نقره‌ای سینما، نیاز به افزایش دارد. او دیالوگ‌های کمدی را مانند یک تنیسور حرفه‌ای، به زیبایی رد و بدل می‌کند. شخصیت او، لیز، همانند فیلم‌های دهه‌ی 80، تنها زن داستان است و البته، به عنوان یک علاقه‌ی عشقی، نقش‌آفرینی می‌شود. اما هریسون، ابعاد بیشتری به شخصیت لیز می‌بخشد، فراتر از آنچه در فیلمنامه نوشته شده بود. گرگ گرانبرگ، به عنوان یوجین وایلدر، شخصیت سوخته‌ی دهه‌ی 80، به خوبی درخشیده و کل تولید را ارتقا می‌دهد. و بسیاری از کودکان دهه‌ی 80، از دیدن مارتین کوو در نقش "پدربزرگ" لذت خواهند برد، که اسلحه‌های آب‌پاش را با الکل پر می‌کند و رابطه‌ای دوستانه با نوه‌اش دارد. به نظر می‌رسد که مخاطب هدف این فیلم، بزرگسالانی هستند که با چیزهایی مانند کولکوویژن، آتاری و کمودور 64 بزرگ شده‌اند و اکنون فرزندان نوجوان یا جوان دارند. این فیلم به هیچ وجه خوب نیست، اما اگر نوستالژی شخصی شما با فیلم همخوانی داشته باشد، لحظات شادی را برایتان رقم می‌زند.