دختری که گریخت: داستان کارا رابینسون

تولید شده توسط الیزابت اسمارت، دختر فراری: داستان کارا رابینسون، دراماتیزه‌ای از داستان بقای یک نوجوان ربوده‌شده اهل کارولینای جنوبی است. در ۲۴ ژوئن ۲۰۰۲، کارا رابینسون ۱۵ ساله (با بازی کیتی داگلاس) در حال آب دادن به گیاهان در خانه دوستش جس (با بازی سوفیا کریه) است که ریچارد اونیتز، قاتل زنجیره‌ای (با بازی کریستیان برون)، او را با تهدید اسلحه به داخل خودرویش می‌کشاند. بعد از ۱۸ ساعت محدودیت، آزار و اذیت و مصرف مواد مخدر در آپارتمان او، کارا موفق به فرار می‌شود، اما قبل از آن جزئیات زیادی را به خاطر می‌سپارد تا به پلیس در یافتن او کمک کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اقدامات خاصی که یک فرد می‌تواند برای حفظ امنیت خود انجام دهد، صحبت کنند، به خصوص در مواقعی که با غریبه‌ای مواجه می‌شوند یا در شرایطی قرار می‌گیرند که برخلاف میلشان است. چرا مهم است که در مورد این موضوعات گفتگو کنیم، حتی اگر صحبت کردن در مورد آنها دشوار باشد؟
• چه چیزی قرار است از فیلم دختر فراری: داستان کارا رابینسون به تماشاگران منتقل شود؟ آیا هدف نشان دادن قدرت رابینسون است؟ استراتژی‌های بقا؟ یا اینکه بیشتر از این فیلم به عنوان سرگرمی استفاده می‌شود؟

والدین باید بدانند که فیلم دختر فراری: داستان کارا رابینسون بر اساس داستان واقعی ربوده شدن یک نوجوان در سال ۲۰۰۲ ساخته شده است. بیشتر تمرکز فیلم بر قدرت و بقای نوجوان است، اما شامل صحنه‌های ترسناک و خشونت‌آمیز نیز می‌شود، از جمله صحنه‌هایی با اسلحه، نشانه‌هایی از تجاوز جنسی و گفتگوهایی در مورد قتل‌های زنجیره‌ای. کشیدن حشیش نیز نشان داده می‌شود. با توجه به این موضوع، ممکن است استراتژی‌های بقا در فیلم ارزش بحث و گفتگو با نوجوانان را داشته باشد.

فیلم تلویزیونی دراماتیک، تفسیری استایل‌شده و در عین حال مبتنی بر واقعیت از اتفاقی که برای کارا رابینسون افتاد و چگونه او ۱۸ ساعت وحشتناک آدم‌ربایی وحشیانه را تحمل کرد و زنده ماند، ارائه می‌دهد. بیشتر آنچه در فیلم نمایش داده می‌شود در روایت داستان، قدرت ذهنی رابینسون را که به او توانایی تحمل اتفاقاتی که برایش افتاد و در عین حال استراتژی‌هایی برای زنده ماندن و فرار کردن را به او داد، برجسته می‌کند. با این حال، علی‌رغم میزان قابل توجهی از خشونت، فیلم از نمایش تصاویر خشن خودداری می‌کند. البته، فیلم «دختری که فرار کرد: داستان کارا رابینسون» می‌توانست با تمرکز بیشتر بر روند بهبودی و موفقیت رابینسون، به همان اندازه که هیجان‌انگیز است، آموزنده هم باشد. اما همچنان پیام توانمندسازی قدرتمندی را دربارهٔ امکان تحمل یک تجربه وحشتناک و یافتن التیام پس از آن، ارائه می‌دهد.