ما یکی هستیم

ما یکی هستیم با آمار تکان‌دهنده‌ای شروع می‌شود، حدود ۷۰ میلیون نفر در سراسر جهان به دلیل جنگ، درگیری و آزار و اذیت آواره شده‌اند. سپس به یخ‌های آب‌شده قطب می‌پردازد و بعد به مشکل گروه‌هایی اشاره می‌کند که از برتری نژاد سفید دفاع می‌کنند. این فیلم همچنین درباره فیلمی است در مورد مردی که تلاش می‌کند ویدیوی موسیقی درباره گروهی الهام‌بخش از موسیقی‌دانان چند ملیتی بسازد که ترانه‌ای درباره همبستگی (با نام "سولیداریته") دارند. او می‌خواهد این ترانه، کار فعالان متعددی را که تحسین می‌کند، ستایش کند. مارا، یک پاریسینی از پروژه‌های شهری که به اشتباه زندانی شده بود، مردم جامعه خود را سازماندهی کرده تا بانک غذایی برای پناهندگان بی‌خانمان ایجاد کنند. پانملا، زنی برزیلی است که مورد ضرب و ش قرار گرفته و اکنون کارگاه‌های نقاشی گرافیتی برای زنان برگزار می‌کند تا به آنها کمک کند علیه خشونت اعتراض کنند. یک جامعه حاشیه‌نشین آلبینی در مالی نیز توسط برولایه نمایندگی می‌شود، همانطور که نسل‌کشی در سودان توسط زنی به نام افاق و نژادپرستی و تبعیض جنسی در ایالات متحده و فرانسه. تامارا، زنی فرانسوی با تبار چینی، گزارش می‌دهد که پیش‌داوری ضد آسیایی در فرانسه شایع است و آسیایی‌ها، که تصور می‌شود ثروتمند و پول نقد همراه دارند، هدف‌های مکرر خشونت هستند. این فیلم به ما می‌گوید که "هنرمندان واقعی درمانگر هستند"، زیرا لامومالی، گروهی از موسیقی‌دانان را به تصویر می‌کشد که از همبستگی‌ای که برای رهایی جهان از بسیاری از مشکلات اجتماعی مورد نیاز است، حمایت می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد شرایط وحشتناکی که بسیاری از مردم در سراسر جهان با آن مواجه هستند، صحبت کنند. از بین مسائل برجسته‌ای که در «ما یکی هستیم» به آن‌ها پرداخته شده، کدام را بیشتر تمایل دارید که در آن کمک کنید؟ چرا؟
• زنی در برزیل با آموزش نقاشی دیواری در مورد مسائل زنان به زنان آسیب‌دیده، به توانمندسازی آن‌ها کمک می‌کند. به نظر شما این کار چگونه به زنان کمک می‌کند؟
• چگونه می‌توانیم در مبارزه با مشکلات اجتماعی در جوامع خودمان مشارکت کنیم؟

والدین باید بدانند که ما یکی هستیم مستندی فرانسوی (با زیرنویس انگلیسی) است که بر روی چند فعال بین‌المللی تمرکز دارد، هر کدام به شیوه خود سعی در آگاه‌سازی در مورد مشکلات اجتماعی دارند. کارگردان آنها را در یک موزیک ویدیو قرار می‌دهد تا به معرفی و تبلیغ کارشان بپردازد و آنها را به جمع‌آوری کمک‌های مالی برای حمایت از مسائلشان تشویق می‌کند. مشکلات اجتماعی برجسته شامل رنج زنان کتک خورده در برزیل، پناهندگان بی‌خانمان در پاریس، یک جامعه آلبینیسم حاشیه‌نشین در مالی، تغییرات آب و هوایی، نسل‌کشی در سودان، و نژادپرستی و تبعیض جنسی در ایالات متحده و فرانسه است. زبان شامل کلمات فحش و ناسزا است. کلمه جهنم در متن ترانه‌ها شنیده می‌شود. خشونت خانگی توصیف و نشان داده می‌شود. یک زن مسلمان از سودان ویدیویی را که از یک مرد آمریکایی در آریزونا گرفته است، پخش می‌کند که در آن مرد به او به خاطر مسلمان بودنش دشنام می‌دهد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این یک تلاش جاه‌طلبانه، بزرگ‌منشانه اما ناهماهنگ برای کمک است، اما هرگز تصمیم نمی‌گیرد که در مورد چه چیزی است. کارگردان فرانسوی استفان دو فریتاس سرشار از نیت‌های خوب است، زیرا توجه را به تعدادی از مسائل فوری جلب می‌کند که جمعیت‌های سراسر جهان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. او در یافتن افراد الهام‌بخش برای نمایندگی این مسائل بسیار خوب است و تلاش‌هایش برای ترویج اهداف آنها به نظر واقعی می‌رسد.اما ما یکی در تلاش برای انجام بیش از حد دچار لغزش می‌شود. در ابتدا، او فیلم را به‌عنوان یک شمارش معکوس به یک موزیک ویدیو که شامل «سولیداریته» توسط گروه موسیقی لامومالی خواهد بود، ساختاربندی می‌کند، اما این موزیک ویدیو در نیمه‌راه فیلمبرداری می‌شود، و ما را در مورد اینکه بقیه فیلم در مورد چه خواهد بود، گیج می‌کند. د فریتاس همه فعالان دورافتاده خود را به پاریس می‌آورد تا با گردآورندگان و تسهیل‌کنندگان جلسه داشته باشد، بنابراین واقعاً نمی‌توانید او را به خاطر این تلاش برای بهتر کردن جهان سرزنش کنید. این حتی بیشتر دلیلی است که آرزو می‌کنیم ما یکی یک فیلم بهتر و قابل تماشا‌تر بود، به جای آشفتگی خوب‌طینت فعلی.