آمریکا برای من

آمریکا از نگاه من گروهی از دانش‌آموزان، والدین و اعضای هیئت علمی مدرسه اوک پارک و ریور فارست را دنبال می‌کند، مدرسه‌ای متنوع و پیشرو در حومه شیکاگو، تا ببیند مسائل نژادی چگونه بر آموزش و زندگی روزمره آنها تأثیر می‌گذارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دبیرستانی که در مستند «امریکا برای من» نشان داده شده، صحبت کنند. این مدرسه را با مدارسی که خودتان به آن‌ها رفته‌اید، مقایسه کنید. آیا دانش‌آموزان یا معلمان این مدرسه شما را به یاد کسی می‌اندازند؟
• تنوع نژادی در اوک پارک چگونه بر زندگی این دانش آموزان و معلمان تاثیر می گذارد؟ یک مدرسه «پیشرفته» بودن چه مفهومی دارد؟ آیا چیزی در مورد مدرسه یا افرادی که در آن هستند شما را شگفت زده می کند؟
• در اوک پارک، به جز مسائل نژادی، چه مشکلات دیگری برای دانش‌آموزان، معلمان یا والدین پیش می‌آید؟ با این مسائل چگونه برخورد می‌شود؟
• آیا فکر می‌کنید دوربین‌ها تاثیری بر رفتار دانش‌آموزان و معلمان دارند؟ اگر این‌طور است، چگونه؟ آیا فکر می‌کنید این یک نمایش واقع‌گرایانه‌ای از دبیرستان است؟
• بسیاری از دانش آموزان و معلمان نمونه هایی از شجاعت و دلسوزی هستند. چرا این نقاط قوت شخصیتی مهم هستند؟

والدین باید بدانند که «امریکا برای من» مجموعه مستندی است که به‌صراحت با مسائل نژادی سر و کار دارد. استیو جیمز کارگردان (رویاهای بسکتبال) و دستیارانش چند دانش‌آموز و عضو هیئت‌علمی را در یک دبیرستان پیشرو در حومه شیکاگو دنبال می‌کنند تا ببینند نژاد در آموزش و زندگی روزمره آن‌ها چه نقشی دارد. اگرچه این برنامه اغلب درباره ایده‌هایی در مورد نژادپرستی نهادی و آموزش بحث می‌کند، اما همچنین رویدادهای زندگی معمول نوجوانان را به سادگی و جذابیت رقص‌های دبیرستانی، بازی‌های فوتبال و مسابقات شعر نشان می‌دهد. این مجموعه با مسائل پیچیده سر و کار دارد اما به‌طور قابل‌دسترسی این کار را انجام می‌دهد و تأثیر خود را از طریق مشاهده به جای استدلال می‌گذارد.

بسیاری از مستندها احساس می‌کنند و در واقع، از قبل نوشته شده‌اند، زیرا کارگردانان ایده‌ای از آنچه می‌خواهند داستان فیلم یا نمایش باشد دارند و سپس تصاویری را پیدا کرده و فیلمبرداری می‌کنند تا با روایت از پیش تعیین شده‌شان مطابقت داشته باشد. از سوی دیگر، «آمریکا برای من» بیشتر شبیه یک مستند خالص است، مانند استیو جیمز که قصد داشت به سادگی یک سال از زندگی دبیرستان اوک پارک را مشاهده کند، بدون اینکه بداند چه داستان‌هایی ممکن است رخ دهد یا اینکه آیا پاسخی برای سوالات پیچیده‌ای که در مورد نژاد و نژادپرستی نهادی قصد مطرح کردن آن را داشت، وجود خواهد داشت یا خیر. نتیجه، موزاییکی فریبنده و ساده از زندگی در اوک پارک است که به آرامی شکوفا می‌شود و به چیزی بسیار تاثیرگذار تبدیل می‌شود. در میان رویدادهای نسبتاً روزمره سال تحصیلی، لحظات آشکارکننده‌ای وجود دارد: مثلاً وقتی یک والدین در حال توصیف اخراج شدن از مدرسه به دلیل غیبت یک روزه برای انجام عمل جراحی است، یا تماشای تمرین تیم تشویق‌کنندگان که اکثرا سیاه‌پوست هستند، قبل از اینکه بفهمند فقط اجازه دارند در مقابل بخشی از سکوهای تماشاچیان که سایر دانش‌آموزان سیاه‌پوست در آنجا هستند، اجرا کنند. به این ترتیب، بودن در نقش یک ناظر ساده، به جیمز اجازه می‌دهد تا نژادپرستی نهادی و روزمره را به روشی که یک فیلمنامه هرگز نمی‌توانست، روشن کند.