دنیا یک تله‌ است

سورلی (دانوش) در جاگامه تاندهیرام یک گانگستر تامیل محلی است که حاضر است با هر مافیایی که دستمزد کافی بدهد، کار کند. اگرچه او در هر لحظه ممکن است به رقص شاد بپردازد، اما در کشتن هر کسی که سر راهش قرار بگیرد، تردید نمی‌کند. او فرصت کار با یک گانگستر نژادپرست بریتانیایی به نام پیتر (جیمز کازمو) را غنیمت می‌شمارد و برای انجام کاری به لندن سفر می‌کند. اگرچه او انگلیسی صحبت نمی‌کند، اما از کارکرد یک عملیات قاچاق اسلحه در ازای طلا توسط یک هندی به نام سیوادوس (جوجو جرج) بوی می‌برد. توطئه‌چینی او منجر به خرابکاری در برنامه‌های سیوادوس و در نهایت قتل خونین او می‌شود. عشقی به نام آتیلا (ایشواریا لکشمی) سورلی را سرگرم می‌کند، اما همچنین او را نسبت به برخی حقایق روشن می‌کند: اینکه گانگستر قاتل سیوادوس از درآمدهای نامشروع خود برای کمک به مهاجران از کشورهای جنگ‌زده و رساندن آن‌ها به انگلستان استفاده می‌کرد. سورلی متوجه می‌شود که ناآگاهی او در مورد نژادپرستی و سیاست جهانی باعث شده است تا زندگی را برای دیگر افراد رنگین‌پوست دشوار کند و سعی می‌کند جبران مافات کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع بحث کنند که تا چه حد باورپذیر است که سورولی، گانگستر قاتل، ناگهان همدل و آگاه سیاسی شود. آیا فیلمسازان تماشاگران را از تغییر واقعی او متقاعد می‌کنند؟ چرا بله یا خیر؟
• سورلی و جاذبه و خشونتش در اینجا ستایش شده است. آیا فکر می‌کنید او شخصیتی قابل تحسین به نظر می‌رسد؟ چرا، یا چرا نه؟
• آیا فکر می‌کنید داستان فیلم، طول غیرمعمول آن را توجیه می‌کند؟ دلیلتان چیست؟
• یک گانگستر که عقاید نژادپرستانه دارد می‌خواهد مهاجران را زندانی کند. او برای این منظور «مراکز بازداشت» دارد، مکان‌هایی که قبلا در مالکیت دولت بودند. آیا فکر می‌کنید اجازه دادن به شهروندان خصوصی برای مالکیت زندان‌ها ایده خوبی است؟ چرا بله یا خیر؟

والدین باید بدانند که جاگامه تاندیرام فیلمی هندی محصول ۲۰۲۱ است (به زبان تامیل با زیرنویس انگلیسی) دربارهٔ خلافکاران هندی و بریتانیایی که در لندن با هم در جنگ هستند. بستر داستان، جنبش ضد مهاجرت در بریتانیا است که از روی نژادپرستی، به دنبال بیرون راندن مهاجران یا زندانی کردن آنها در بازداشتگاه‌های خصوصی است تا صاحبان سفیدپوست از این راه ثروتمند شوند. خشونت‌ها بسیار شدید، گسترده و در برخی موارد بی‌دلیل است، از جمله تیراندازی، کتک‌کاری، بمب‌گذاری و حمله با شمشیر که منجر به مرگ و خون‌پاشی فراوان می‌شود، و به همین دلیل این فیلم برای کودکان مناسب نیست. تیراندازی‌های گروهی آهسته بخشی از زیبایی‌شناسی فیلم است که خشونت را ستایش می‌کند و لحن آن تقلیدی از رقص‌های سبک بالیوود است. الفاظ زشت شامل فاک، شیت، پرک، بی‌صاحب، پیچ، جهنم، لعنتی، پیس و کرپ است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

در ۱۵۷ دقیقه، جاگامه تاندیرام حداقل یک ساعت طولانی‌تر از حد انتظار است. داستان دربارهٔ یک جنایتکار جذاب، طماع و قاتل است که خیلی دیر وجدان بیدار می‌شود و در خلال اطلاعات و نقاط داستانی مرتبط و نامرتبط سرگردان می‌شود. در کل، لحنی کمدی و بی‌احترام در فیلم وجود دارد که با پیشرفت داستان، نامناسب‌تر به نظر می‌رسد، گویی فیلم در عین حال که خود را بیش از حد جدی می‌گیرد، در حال مسخره کردن خود است.داستان اغلب ساده‌لوحانه و ساده انگارانه به نظر می‌رسد. شخصیت‌ها به سرعت نظر و فلسفه خود را تغییر می‌دهند، مشکلات به سرعت حل می‌شوند، فردی به طور معجزه‌آسایی از جراحات نزدیک به مرگ بهبود می‌یابد و یک موضوع سیاسی مهم به سادگی از بین می‌رود. مردم ناگهان شروع به رقص‌های شاد بالیوودی می‌کنند که هیچ ارتباطی با پیشبرد داستان ندارد و فقط به کشدار شدن فیلم کمک می‌کند. رنج مهاجران مجبور به ترک خانه‌هایشان در کشورهای جنگ‌زده نیز به صورت کلیشه‌های احساسی و اشک‌آور ساده‌سازی شده است، گویی همه چیز را توضیح می‌دهد. پایان فیلم کاملا غیرقابل باور و ناامیدکننده است، اما احتمال ساخت دنباله‌ای را مطرح می‌کند.