امانوئل

در ۱۷ ژوئن ۲۰۱۵، ۹ نفر در یک کلیسای چارلستون توسط یک برتری‌طلب سفیدپوست که به‌سختی به سن قانونی نوشیدن الکل رسیده بود، به ضرب گلوله کشته شدند. فیلم مستند EMANUEL، که نام خود را از کلیسایی گرفته که آرامش اعضای آن برای همیشه از بین رفت، رنج بازماندگان و ریشه‌های تاریخی و فرهنگی که عمل دیلان روف را هم غیرقابل تصور و هم ممکن می‌سازد، مستند می‌کند. با تصاویر خبری از تیراندازی و پیامدهای آن، مصاحبه با کسانی که عزیزان خود را از دست داده‌اند، و تصاویر و بازسازی‌های تاریخی که تاریخ نژادپرستانه تلخی مانند قیام بردگان و اعدام‌های بدون محاکمه را به تصویر می‌کشند، امانوئل در پی پاسخ به یک سوال قدرتمند است: چرا؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اتفاقی که در کلیسای آفریقایی متدیست امانوئل افتاد صحبت کنند. این کلیسا چگونه با تیراندازی برخورد می‌کند؟ بزرگسالان: چگونه در مورد این تراژدی با کودکان صحبت می‌کنید؟ کودکان: کدام یک برای شما ناراحت‌کننده‌تر است: دیدن اعمال خشونت‌آمیز روی صفحه نمایش یا شنیدن صحبت دیگران در مورد آن؟ چرا؟
• چه کارهایی می‌توانید انجام دهید تا چیزهایی که برایتان مهم هستند را تغییر دهید؟ مردم از چه راه‌ها و روش‌های مختلفی برای ایجاد تغییر استفاده می‌کنند؟ افزایش خشونت‌های مسلحانه چگونه بر سیاست و تاریخ آمریکا تأثیر گذاشته است؟
• بخشی از کتاب امانوئل در مورد واکنش‌های متفاوت اعضای خانواده در قبال بخشش دیلان روف صحبت می‌کند. به نظر شما، آیا این بخشش نشانه‌ای از مهربانی و همدلی است؟ چرا این ویژگی‌های شخصیتی مهم هستند؟

والدین باید بدانند که امانوئل مستندی است در مورد تیراندازی سال ۲۰۱۵ در یک کلیسای سیاه‌پوست در چارلستون که منجر به کشته شدن ۹ نفر شد. همانطور که حدس می‌زنید، لحن فیلم غمگین و تاریک است و صحنه‌های دردناک بسیاری از اندوه را به تصویر می‌کشد. بازماندگان تیراندازی و دیگر عزیزان مصاحبه می‌شوند و بسیاری از آنها به خاطر از دست دادن عزیزانشان به شدت گریه می‌کنند. اما اندوه آنها نشان می‌دهد که این واقعه چقدر وحشتناک بوده است. بیشتر خشونتی که در اطراف این واقعه رخ داده است خارج از صحنه اتفاق می‌افتد (ما عکس‌های صحنه جرم یا هر گونه مستندات دیگری از خود تیراندازی را نمی‌بینیم)، اما ویدیویی از زندگی واقعی وجود دارد که در آن یک مرد بی‌سلاح از پشت توسط یک افسر پلیس مورد اصابت گلوله قرار می‌گیرد (او روی زمین می‌افتد، اما ما خون یا صحنه‌های دلخراش را نمی‌بینیم). همچنین صحنه‌های اعدام، شورش و تیراندازی در عکس‌ها و تصاویر خبری آن دوره دیده می‌شود؛ بار دیگر، خون و صحنه‌های دلخراش غایب یا به حداقل رسیده است. تیرانداز چارلستون، دیلان روف، در حال عکس گرفتن با پرچم کنفدراسیون و دیگر نمادهای برتری سفیدپوستان و تمرین تیراندازی نشان داده می‌شود. امانوئل برای بینندگان جوان بسیار غم‌انگیز و شدید است، اما نوجوانان حساس ممکن است بتوانند پیام‌های فیلم را درک کنند، به خصوص اگر والدین همراه آنها فیلم را تماشا کنند و بعداً در مورد پیام‌های فیلم صحبت کنند. تم‌های همدلی و دلسوزی در نحوه صحبت بازماندگان در مورد دیلان روف و دعا برای او واضح است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این فیلم که تماشای آن سخت و دلخراش است، به طور جدی احترام خود را به انسان‌های خوب که به سرنوشتی وحشتناک دچار شدند ادا می‌کند -- و به عزیزانی که پس از آن باید خرده‌های باقی‌مانده را جمع کنند. به درستی، هرچند ما Roof را در فیلم‌های خبری و عکس‌ها و ویدئوهایی که خودش گرفته است می‌بینیم، بی‌روح و بدون لبخند در تمرین تیراندازی یا با تصاویر کنفدراسیون، اما تمرکز فیلم بیشتر بر قربانیان و خانواده‌های آنهاست. در بخش‌های طولانی، بازماندگانی مثل نادین کولیر (که مادرش، اتل لنس را از دست داده است) و کشیش آنتونی تامپسون (که همسرش، میرا، در تیراندازی کشته شد) بدون چشم‌پوشی، آنچه را که در شب تیراندازی تجربه کرده‌اند به اشتراک می‌گذارند -- و اینکه زندگی بدون عزیزان از دست رفته‌شان چگونه بوده است.جزییات فاش شده تکان دهنده است: تامپسون می‌گوید چقدر از این موضوع که شب حادثه در حمام بوده و زمانی که میرا به کلیسا رفته بود، افسوس می‌خورد؛ او هرگز نتوانست خداحافظی نهایی یا بوسه آخر را به او بدهد. فلسیا سندرز، مادر تیونزا سندرز، قربانی این حادثه، می‌گوید که پسرش در حال مرگ موهای خاله‌اش، سوزی (جکسون، قربانی دیگر) را در دست گرفته بود. تقریباً یک تسکین است وقتی که فیلمسازان از این خاطرات غم‌انگیز دور می‌شوند تا ریشه‌های شکاف نژادی چارلستون، تاریخ آمریکا در دوران تجارت برده و نقش محوری کلیساهای مسیحی در جوامع سیاه‌پوستان جنوبی را بررسی کنند. البته، این زمینه فقط نشان می‌دهد که عمل روف چقدر بی‌ادبانه و وحشتناک بود: شلیکی مستقیم به قلب جامعه‌ای که قبلاً رنج زیادی کشیده بود. امانوئل به بینندگان کمک می‌کند تا در حد کمی درد آنها را احساس کنند و نشان می‌دهد که چرا نباید فراموش شوند.