افسانه‌های (تقریبا) جاودان

(تقریبا) افسانه‌ها یک کمدی درباره مجموعه‌ای از شخصیت‌های عجیب و غریب است که در شرایطی عجیب در یک شهر کوچک مکزیکی قرار دارند. رنگ‌های تند فیروزه‌ای، صورتی و نارنجی در دکور داخلی و همچنین لباس‌های بنفش و یاسی پرزرق و برق، ما را به یاد می‌آورد که همه این‌ها برای خنداندن تماشاگر است. برای اطمینان از اینکه تماشاگر این موضوع را درک می‌کند، والنتین (گیلرمو کینتانیا)، مکانیک/رهبر گروه موسیقی، پدر دو خانواده و راوی، حتی بعد از مرگش هم به روایت داستان ادامه می‌دهد. مرگ اتفاقی او، داستان را به حرکت در می‌آورد، در حالی که همسر و پسرش رومئو (بنی امانوئل) را در یک شهر و همسر و پسر مخفیانه‌اش، پرسیادو (هارولد آزوارا) را در جای دیگری رها می‌کند. وقتی مادر پرسیادو می‌میرد، پسر به خانه رومئو و مادرش می‌آید. رومئو استقبال گرمی از او نمی‌کند و جنگی بین پسران آغاز می‌شود. پرسیادو می‌خواهد شهرت موسیقی والنتین را تقلید کند و گروه موسیقی خودش را تشکیل می‌دهد و آکاردئون می‌نوازد. رومئو که مکانیک با استعدادی در گاراژ پدرش است، شهر را به مقصد مکزیکو سیتی ترک می‌کند تا به عنوان یک شرور در تله‌نوولا، نقشی که برای آن کاملا مناسب است، به شهرت و ثروت برسد. پرسیادو هم تحت آموزش مادربزرگش، یک مکانیک ماهر می‌شود. وقتی رومئو به روستا برمی‌گردد، ورشکسته است اما ادعا می‌کند که در تلویزیون به شهرت رسیده است. پسران برای رقابت در مسابقه محلی ۳۰ ساعته اتومبیل‌رانی که پدرشان همیشه آرزوی برنده شدن در آن را داشت، تلاش می‌کنند. آن‌ها مجبور می‌شوند به عنوان یک تیم در مسابقه شرکت کنند و در این فرآیند با هم پیوند می‌خورند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام این فیلم در مورد خانواده‌ها صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید روابط سرد بین برادران به منظور آشتی در پایان فیلم طراحی شده است؟
• فیلم در مورد تعریف و مفهوم موفقیت چه چیزی را بیان می‌کند؟
• مردم چرا فکر می‌کنند مشهور شدن خوب است؟ چه مزایایی در شهرت می‌بینید؟ معایب آن چیست؟

والدین باید بدانند که (تقریبا) افسانه‌ها یک کمدی مکزیکی است در مورد دو برادر ناتنی که با هم رقابت می‌کنند تا نشان دهند کدام یک می‌تواند بهتر از پدر مرحومشان تجلیل کند. خشونت برای خنداندن تماشاگران به کار گرفته شده است. کسی در یک تصادف خارج از صحنه می‌میرد. مردی در حین مسابقه از ماشین بیرون می‌افتد و به نظر می‌رسد مجروح شده است. مرد و زنی یکدیگر را می‌بوسند و احتمالا رابطه جنسی خارج از صحنه دارند. بزرگسالان الکل می‌نوشند. زبان فیلم شامل کلمات فحش و ناسزا مانند فاک، شیت، اسکرو، هل، دامن، باستارد، بیچ، اس، تیتس، کرپ، پیس و بالز است. این فیلم به زبان اسپانیایی و با زیرنویس انگلیسی است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

وقتی که صدای باد شکم یک توبا علامت خنده ماست، می‌دانید که فیلمی را تماشا می‌کنید که تلاش می‌کند خنده‌دار باشد. اما در این تلاش چیزی قابل تحسین وجود دارد. نه کارگردان و نه بازیگران هرگز از تلاش برای به پایان رساندن این تولید فرسوده دست برنمی‌دارند، چه نتیجه بدهد یا نه. و برای این موضوع، باید به آن اعتبار بدهید.(تقریبا) افسانه‌ها خیلی تلاش می‌کنند، اما این تلاش بیش از حد بخشی از سقوط آن‌هاست. این فیلم بیشتر شبیه آثار پرزحمت وس اندرسون، کارگردان است که اغلب بر تصاویر بی‌روح و خنده‌دار افرادی تمرکز دارد که خودشان را جدی می‌گیرند. کارگردان، ریکاردو کاسترو، بازیگرانی با لباس‌های عجیب را در قاب دوربین ثابت قرار می‌دهد و اجازه می‌دهد در تلاش برای خنده‌دار بودن، پژمرده و از بین بروند. بازیگران برای رقابت با ظاهر بسیار سبک‌شده و تقریباً حواس‌پرت‌کننده فیلم تلاش می‌کنند. بازیگران در حالی که لباس‌های درخشان و عجیب و غریب به تن دارند، سعی می‌کنند خونسردی خود را حفظ کنند و با دکوراسیون زرد، قرمز، صورتی و سبز هماهنگ شوند. می‌توان تصور کرد که بازیگران چقدر برای سرکوب خنده‌هایشان تلاش کرده‌اند وقتی که لباس‌های درخشان و عجیب و غریب خود را پوشیدند، سپس وارد صحنه شدند و سعی کردند دیالوگ‌هایشان را بگویند.